«Δεν το χωράει ούτε ο νους, ούτε η καρδιά, ούτε ο πιο ανήσυχος νευρώνας που δεν κοιμάται αν δεν κατανοήσει τα πάντα τέτοια ύβρις απέναντι στην ίδια τη ζωή, στο νόημα της ύπαρξης.. Τέτοια φρίκη δεν είναι χρήσιμη ούτε για αφύπνιση, ούτε για συναγερμό, ούτε για συμμόρφωση. Είναι μόνο για ουρλιαχτό. Αυτός ο εφιάλτης είναι από άλλο κόσμο καρδιά μου.. δεν είναι από τον δικό μας. Κοιμήσου.
Υγ. Οι φωτογραφίες των παιδιών στα σόσιαλ δεν βοηθούν. Ας τα αφήσουμε να πετάξουν μακριά. Έτσι κ αλλιώς έχουν εγκαταλείψει τις μορφές
Ενω σε προηγούμενη ανάρτηση της τονίζει:
Απο Αγγελική Παπαϊωάννου
Ένας απλός βιασμός ήτανε, δε θα κόψουμε τα αναψυκτικά μας! Ένα τσιγγανάκι ήτανε δε θα κόψουμε τα μπισκοτάκια μας! Όσο για το νερό, δεν είναι αγαθό, είναι προϊόν και πρέπει να το αγοράζουμε όπως τις κρεμούλες.
Μετράμε λέει πολλούς νεκρούς από την πανδημία, αλλά δε βαριέσαι, ψέματα λένε για να μας μπολιάσουν.
Κόβουν χρήματα από την εργασία των γιατρών και νοσηλευτών, αλλά τι να κάνουμε, εμείς φταίμε?
Αν χρειάζεται κάποιος νοσηλεία αλλά ο πρόεδρος του νοσοκομείου διαφωνήσει, ο γιατρός θα πληρώνει τα νοσήλια οπότε εντάξει.
Η αξιοπρεπείς διαβίωση ΔΕΝ είναι δικαίωμα πια και μπορούν να μας απολύουν απευθείας χωρίς αιτιολογία και προειδοποίηση και οι μισθοί μας πια είναι περίπου 400 ευρώ το μήνα, αλλά μένουμε σπίτι άπραγοι.
Τη Ρούλα όμως, θα τη δείρουμε σίγουρα!
Και σε άλλη της ανάρτηση τονίζει:
Ειναι πολυ ευκολο να συσσωρευουμε ολη την οργη ή και την συμπόνια μας σε μεμονωμένα περιστατικα και να τοποθετουμαστε με περίσσια ανεση εκ του ασφαλους , γνωριζοντας πως μας αφορα απο λιγο εως καθολου. Γνωριζοντας πως δεν θα αλλαξει ουτε στο ελαχιστο την καθημερινοτητα ή την ποιοτητα της ζωης μας. Το δυσκολο εργο ειναι να δουλευουμε κ να αγωνιζομαστε για την συλλογική αναταση. Εκει που η δυναμη μας εχει σαρκα κ οστα. Στο γηπεδο που αλλαζει πραγματικα το σκορ υπερ του πολιτη. Βλεπω δεξαμενες γνωσεων , δυναμεων κ ενεργειων να πηγαινουν χαμενες στο εφήμερο των σχολιαστικων εντυπωσεων κ σκεφτομαι την ονειρικη κατασταση της αφυπνισης. Αν ολο αυτο, κατω απο μια ομπρελα προνοιας κ πραγματικης μεριμνας για μας κ τα παιδια μας, μαζευόταν σε μια «κατσαρολα» θα μπορουσαμε να ταισουμε τις ψυχες μας για καιρο…