Δεν χρειάζεται και πολλή ανάλυση το γεγονός ότι παρουσιάζεται ως επιτυχημένη μία μία από τα ίδια στην πολύ προβεβλημένη συνάντηση των αντιπροσώπων Ρωσίας και Ουκρανίας στην Κωνσταντινούπολη, αφού τα (μη) συμφωνηθέντα δέν περιλαμβάνουν άμεση κατάπαυση του πυρός και πανηγυρίζεται δεόντως η μη πιθανή συνάντηση των Προέδρων.
Τίποτε περισσότερο από τις προηγούμενες. Ποιός κοροϊδεύει ποιόν;
Η συζήτηση μιας ουδέτερης Ουκρανίας αποστρατικοποιημένη υπό την εγγύηση 7 χωρών
τί άλλο μπορεί να σημαίνει από μια (μακροπρόθεσμη) ένταξη στο ΝΑΤΟ;
Όλα αυτά στο ντολμά μπαξέ με τούς Τούρκους πριμαντόνες να καμαρώνουν για τα ανύπαρκτα επιτεύγματα βήματα προς την Ειρήνη (πού την είδανε;) που υποτίθεται ότι επετεύχθη σαν τί άλλο να σημαίνουν από «Ειρηνοκαπηλεία» των διαχρονικά πολεμοχαρών Τούρκων;
Το όλον σκηνικό του σημερινού πρωινού πενταώρου μόνο έτσι διαβάζεται. Τα πάντα θα κρίνονται όμως από την Ιστορία.
Η Ειρήνη δεν έρχεται με τον Ζελέσκι να ζητά όπλα. Η Ειρήνη επιτυγχάνεται με
την ΑΜΕΣΗ απομάκρυνση του, και επαναφορά της προτεραίας κατάστασης,
μιας Ουκρανίας χωρίς ΝέοΝαζί οργανώσεις!
Και τον Τούρκο μακριά. Εγγυήτρια δύναμη, η Ουκρανική αστυνομία και Δικαιοσύνη.