H Ιστορία επαναλαμβάνεται είτε σαν φάρσα, είτε σαν τραγωδία ενώ εσύ ανεβάζεις insta stories

Σαν σήμερα, 1919. Κυριολεκτικά και μεταφορικά μια και το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από τον εξαιρετικό ιστότοπο sansimera.gr.

Ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, με προτροπή των Γάλλων, αποστέλλει χιλιάδες έλληνες στρατιώτες στη μεσημβρινή Ρωσία (σημερινή Ουκρανία), για να καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Η επιχείρηση θα σημειώσει παταγώδη αποτυχία.

Την περίοδο εκείνη, στη Ρωσία μαινόταν ο Εμφύλιος Πόλεμος. Οι Μπολσεβίκοι είχαν υπό την κυριαρχία τους τις μεγάλες πόλεις (Πετρούπολη, Μόσχα κλπ), αλλά στην ύπαιθρο συναντούσαν ισχυρή αντίσταση από τις τσαρικές και εν γένει αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Οι μεγάλες χώρες της Δύσης βρήκαν τότε την ευκαιρία να επέμβουν στο πλευρό των αντεπαναστατών, έχοντας ξεμπερδέψει από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στην περιοχή της Ουκρανίας, που μας αφορά, η κατάσταση ήταν αρκετά περίπλοκη. Ουκρανοί εθνικιστές, οπαδοί του Τσάρου, τοπικοί οπλαρχηγοί, στρατηγοί και πρίγκιπες με προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες, ένοπλες οργανώσεις, πολιτικοί και στρατιωτικοί σχηματισμοί των Μπολσεβίκων δημιουργούσαν μια κατάσταση γενικευμένης σύγχυσης. Μέτωπο δεν υπήρχε, ούτε κανείς γνώριζε ποιος είναι ακριβώς ο εχθρός.

Οι γαλλικές δυνάμεις ήταν παρούσες στην περιοχή από τις 5 Δεκεμβρίου του 1918. Ο γάλλος πρωθυπουργός, Ζορζ Κλεμανσό, ζήτησε από τον ομόλογό του Ελευθέριο Βενιζέλο τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στις επιχειρήσεις, με αντάλλαγμα την ευμενή στάση της χώρας του υπέρ των εθνικών διεκδικήσεων σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Ο Βενιζέλος ζύγισε την κατάσταση, καθώς στις περιοχές αυτές υπήρχε ισχυρή ελληνική παρουσία και προβλέψιμος ο κίνδυνος αντεκδικήσεων από τους Μπολσεβίκους, και απάντησε θετικά στο αίτημα του Κλεμανσό.

Την αποστολή θα έφερνε σε πέρας το Α’ Σώμα Στρατού υπό τη διοίκηση τουυποστράτηγου Κωνσταντίνου Νίδερ, που μόλις είχε ολοκληρώσει την αποστολή αποκατάστασης της ελληνικής κυριαρχίας στην Ανατολική Μακεδονία. Η μεταφορά των ελληνικών δυνάμεων (2η και 13η Μεραρχία) άρχισε στις 2 Ιανουαρίου 1919, ενώ η 1η Μεραρχία παρέμεινε στην Καβάλα αναμένοντας διαταγές.

Οι πρώτοι έλληνες στρατιώτες άρχισαν να αποβιβάζονται στην Οδησσό στις 7 Ιανουαρίου και στο επόμενο διάστημα το εκστρατευτικό σώμα αριθμούσαν 23.551 άνδρες. Ανάμεσα στους διοικητές των μονάδων γνωστοί στρατιωτικοί, με σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας αργότερα, όπως ο συνταγματάρχης Αλέξανδρος Οθωναίος (επιτελάρχης του Α’ Σώματος Στρατού) και οι αντισυνταγματάρχες Γεώργιος Κονδύλης (διοικητής του 3ου Συντάγματος Πεζικού) και Νικόλαος Πλαστήρας (διοικητής του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων).

Οι ελληνικές δυνάμεις τέθηκαν αμέσως υπό τη διοίκηση της Α’ Συμμαχικής ομάδας μεραρχιών, δυνάμεως 70.000 ανδρών, την οποία διοικούσε ο γάλλος στρατηγός Ντ’ Ανσέλμ. Οι Έλληνες ήταν το πιο αξιόμαχο τμήμα της συμμαχικής δύναμης, καθώς οι γάλλοι στρατιώτες ήταν εμφανώς καταπονημένοι από την περιπέτεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και πολλοί από αυτούς έβλεπαν με συμπάθεια το κομμουνιστικό καθεστώς του Λένιν. Κλήθηκαν, όμως, να συμμετάσχουν σ’ έναν πόλεμο σκοπιμότητας, «αδικαιολόγητο και πρόχειρα προετοιμασμένο», σύμφωνα με μεγάλη μερίδα ιστορικών.

Εναντίον του συμμαχικού εκστρατευτικού σώματος, οι Σοβιετικοί διέθεσαν τρεις στρατιές, με δύναμη 217.000 ανδρών. Ο στρατός αυτός, αφού συνέτριψε το ουκρανικό αυτονομιστικό κίνημα τον Ιανουάριο του 1919, στράφηκε στη συνέχεια κατά των Συμμάχων στην Οδησσό και την Κριμαία. Με τη συντριπτική του υπεροχή τους ανάγκασε σε μάχες οπισθοφυλακών, στις οποίες οι ελληνικές δυνάμεις διακρίθηκαν για την αυταπάρνηση και την πειθαρχία τους.

Η πρώτη μάχη με την εμπλοκή ελληνικών δυνάμεων δόθηκε στις 25 Φεβρουαρίου, όταν το 1ο Σύνταγμα Πεζικού υπό τον αντισυνταγματάρχη Νικόλαο Ρόκα, απελευθέρωσε τη φρουρά της Χερσώνας, την οποία πολιορκούσε ο Κόκκινος Στρατός. Στη συνέχεια, οι έλληνες στρατιώτες έλαβαν μέρος σε πολλές μάχες, έως τις 20 Μαρτίου 1919, όταν έπειτα από απόφαση των συμμάχων δόθηκε εντολή για το τέλος της εκστρατείας και την εκκένωση της Οδησσού.

Οι ελληνικές μονάδες υποχώρησαν με υποδειγματική τάξη και παρατάχθηκαν στη δυτική όχθη του ποταμού Δνείστερου για να υπερασπίσουν την περιοχή της Βεσσαραβίας (σημερινή Μολδαβία) από τις επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού. Στην περιοχή της Κριμαίας παρέμεινε έως τις 14 Απριλίου 1919 το 2ο Σύνταγμα Πεζικού, όπου αντιμετώπισε αλλεπάλληλες επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού και κατέστειλε την εξέγερση των εργατών της Σεβαστούπολης, ενισχυμένους με γάλλους ναύτες, οι οποίοι είχαν στασιάσει. Τον Ιούνιο του 1919 το Α’ Σώμα Στρατού προωθήθηκε στη Σμύρνη, όπου ο ελληνικός στρατός επιχειρούσε από τον Μάιο. Οι συνολικές απώλειες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στη μεσημβρινή Ρωσία ανήλθαν σε 398 νεκρούς και 657 τραυματίες.

Η επιλογή του Ελευθέριου Βενιζέλου για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην εκστρατεία της Ουκρανίας δεν δικαιώθηκε από τα πράγματα. Οι εθνικές διεκδικήσεις σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία δεν ευοδώθηκαν, αφού μεσολάβησε η Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ κόστισε βαρύτατα στις ελληνικές κοινότητες της νότιας Ρωσίας, που θεωρήθηκαν αμφίβολης νομιμοφροσύνης από τις σοβιετικές αρχές και πολλά μέλη της αναγκάσθηκαν να καταφύγουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα.

Φυσικά δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία. Η μελέτη της οποίας είναι κοπιώδης και το instagram δεν μας αφήνει χρόνο.

Ας έλθουμε τώρα στο σήμερα.

Ηταν 17 Φεβρουαρίου 2022 όταν ο ιστότοπος Militaire.gr ανέβασε συνέντευξη του πρώην υπουργού Άμυνας κ. Πάνου Καμμένου. Σ΄εκείνη τη συνέντευξη ο κ. Καμμένος προέβλεπε εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και επιθετική ενέργεια της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας.

Σύμφωνα με το κείμενο που δημοσιεύει το militaire.gr “Ο κ. Καμμένος μιλούσε για την κρίση Ρωσίας-Ουκρανίας επισημαίνοντας ότι ενδέχεται να ζήσουμε μια τραγωδία ανάλογη μ ΄ αυτή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.

Εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια το «μεγάλο οικονομικό παιχνίδι» που παίζεται και απαντά γιατί υπάρχει η «δυτική υστερία» που επιδιώκει ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Εξηγούσε ότι ακόμη δεν μπορούμε να μιλάμε για αποκλιμάκωση, γιατί «οι Ρώσοι δεν πρόκειται να αφήσουν απροστάτευτους τους ρωσόφωνους αν δεχτούν επίθεση». Εκτιμά ότι η πιθανότητες να οδηγηθούμε σε κλιμάκωση είναι περισσότερες.

Τονίζει την ανάγκη προστασίας των χιλιάδων ομογενών μας που οι Ουκρανοί δεν αναγνωρίζουν.

Υπενθυμίζει τις στενές σχέσεις Ουκρανίας-Τουρκίας.

Επισημαίνει τους μεγάλους κινδύνους για την Ελλάδα η οποία πρέπει με κάθε τρόπο να αποφύγει την εμπλοκή της σ ΄ αυτή την κρίση.

Ο κ. Καμμένος λίγες ώρες πριν από τη συνάντηση Δένδια -Λαβρόφ ζητά να μην υπάρξουν διευκολύνσεις από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και επισημαίνει ότι η συμφωνία με τους Αμερικανούς προβλέπει επίκληση εθνικού συμφέροντος, το οποίο σ ΄ αυτή τη περίπτωση πρέπει να επικρατήσει.

«Στη συμφωνία που εγώ υπέγραψα με τους Αμερικανούς αυτό προβλέπεται», λέει .

Ο πρώην ΥΕΘΑ ασκεί δριμεία κριτική σε κινήσεις και τοποθετήσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη στο ουκρανικό ζήτημα υποστηρίζοντας ότι προκαλούν πρόβλημα στην Ελλάδα.

Ο πρώην ΥΕΘΑ παίρνει θέση για τα εξοπλιστικά προγράμματα και όσα έγιναν στη Βουλή και θεωρεί δεδομένη την εκδήλωση επιθετικής ενέργειας από την Τουρκία.

Τέλος , απαντά για τα Ίμια ,τους νεκρούς τους και το στεφάνι που δεν πέφτει πια στη θάλασσα για να τιμήσει τη μνήμη τους…”

To σχόλιο του Κουρδιστού Πορτοκαλιού> Δυστυχώς ο κ. Καμμένος όσο αφορά την εκτίμησή του για εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δικαιώθηκε. Το 2023 ο Eρντογάν σύμφωνα με τις εξαγγελίες του θα ανακηρύξει τη Τουρκία, Χαλιφάτο. Δηλαδή θρησκευτικό κράτος. Το 2023 συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση του τουρκικού κράτους. Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται εκ νέου μπλεγμένη στην Ουκρανία. Την ήττα στην Ουκρανία ακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Kατά τ΄άλλα μπορούμε να συνεχίσουνε τα insta stories και την εξωτερική πολιτική στα social με το άλογο, ανιστόρητο και άσκεφτο θυμικό μας…

Από το kourdistoportocali.com