Μεταδίδεται από την Σουηδία δήλωση της Πρωθυπουργού της χώρας
αυτής πως δεν προτίθεται να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Αυτό ήταν και είναι δεδομένο χρόνια τώρα.
Προς τί λοιπόν το φρεσκάρισμα της μνήμης;
Ιδιαίτερα μετά την προειδοποίηση του Κρεμλίνου για εισβολή εάν αντιθέτως αποφασισθεί;
Η «όμορος» Φινλανδία,που ήταν στο ίδιο πακέτο με την Σουηδία, κα της οποίας η Κυβέρνησή της ουδέν για ουδέν να μην έχει ανοίξει «δηλωτήριον» τι μήπως διαφέρει; Και σε τί;
Συνεπώς το διεθνές δίκαιο της ακεραιότητος των συνόρων κάθε χώρας ισχύει μέχρι την διατάραξη των στρατιωτικώς κειμένων ΚΒΟ. Τουτέστιν σήμερα όποιας χώρας επιθυμεί η
Κυβέρνηση ένταξη ( ή και απένταξη)σε στρατιωτική συμμαχία και με ή και όχι προσφυγή σε λαϊκό δημοψήφισμα, οφείλει να σταθμίσει παρενέργειες,
προς αποφυγή…..
Άρα ο πλέον εφαρμόσιμος τρόπος εφαρμογής του αποτελέσματος ενός Εθνικού μέλλοντος μιας λαϊκής ετυμηγορίας, να έχει εφαρμογή μόνον όταν ο λαός αυτό αποφασίσει με πλειοψηφία π. χ. σε ποσοστό του 65% συν/πλήν ένα 2% σέ κάθε μία εκάστη περιφέρεια της επικράτειας, και όχι στο σύνολο αυτής. Έστω και σε μία μόνον περιφέρεια ο λαός δεν υπερβεί το καθορισμένο όριο, το δημοψήφισμα να ακυρώνεται σε όλη την Επικράτεια.
Αυτό είναι το «δίδαγμα της Κριμαίας» και των ακολουθησάντων, των μερικώς ανεξαρητοποιημένων, αυτήν άλλων περιφερειών της Ουκρανίας. Οι επιπτώσεις είναι πλέον ανοιχτό βιβλίο μπροστά μας. Ας αναγνωσθεί. Από ΟΛΟΥΣ. Όμως εδώ πρέπει επίσης να σημειωθεί πως και η προσδοκία του Κρεμλίνου από «αντάρτικο
ομοϊδεατών» δεν το οφέλησε, αφού δεν υπήρξε.
Τώρα το μόνο που απομένει είναι και η κήρυξη της ΕΙΡΗΝΗΣ άντερ ενι κοστ από δύο Χ Α Μ Ε Ν Ο Υ Σ.