Μαριανίνα μου πώς να το χωρέσει ο νους κι η καρδιά μου. Ήσουν το πρώτο καλωσόρισμα που άκουσα στον χώρο του τραγουδιού, εκεί στο 1980 στην εταιρεία «Λύρα» με μόλις ένα τραγούδι εγώ κι εσύ σπουδαία ήδη.
Το χαμόγελό σου και τα μάτια σου τα ζεστά μού έκαναν πιο χαρούμενη και συντροφευμένη την κατοπινή διαδρομή.
Ο υπέροχος πατέρας σου, το όμορφο αρχοντικό σας σπίτι, ο ξακουστός παπαγάλος σου, το γέλιο σου που γύρευε αφορμή να ξεπηδήσει από την αιώνια εφηβική καρδιά σου.
Το καλοκαίρι είχαμε πει να συναντηθούμε στο Ηρώδειο στη συναυλία της Λιλιπούπολης. Ματαιώθηκε όμως. Πριν από λίγες μέρες σε πήρα τηλέφωνο στο σταθερό και δεν απαντήθηκε εκείνη η κλήση.
Ετοιμαζόσουν να φύγεις, γι’αυτό…
Είσαι μονάκριβη, είσαι σπουδαία.
Καλό σου ταξείδι στα πιο γαλάζια του Ουρανού.
Σ’ ευχαριστώ για όλα!
Η φίλη σου η Λίνα ες αεί