Το προτέρημα της Δημοκρατίας των λαών είναι το ύψιστο χάρισμα της παροχής ανεμπόδιστης έκφρασης των πολιτών όπως και στην Ελλάδα έχει πολλάκις τονιστεί.ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ: Μπορεί να Διαφωνώ Μα Θα Το Λες!
Αυτό το δικαίωμα μέσα στο Εθνικό κοινοβούλιο έπρεπε όχι μόνον έτσι απλά να ισχύει όπως στον καθένα, αλλά και να ισχύει υπερυψωμένο στο «τετράγωνο» δίδοντας το παράδειγμα της υπακοής στην Δημοκρατία.
Το των καθεστωτικών ότι δύνασαι να ομιλείς αλλά τα μικρόφωνα …….ο Πρόεδρος, είναι βιασμός του ομιλητή στο βήμα. Ο οποίος ομιλητής οφείλει τον καθορισμένο χρόνο να τηρεί.
Αντιδημοκρατικοί όμως κανονισμοί της βουλής όπως «εκτός θέματος» ομιλία αποσιωπάται και αυτό κρίνεται μόνον από τον τα μικρόφωνα κρατούντα, δεν απέχουν από τον βιασμό της έκφρασης, καί κανείς δεν γνωρίζει το που και πως αυτό δύναται να οδηγήσει.
Δεν είναι άλλωστε και λίγες οι συμπλοκές εντός κοινοβουλίων απόρροια παραμέρισης ομιλητού.
Επίσης άλλωστε η ομιλία / απολογία Μητσοτάκη ως απάντηση της συζητούμενης μομφής εναντίον του, μόνον για το εντός μομφής θέματος (ανικανότητα κρατικής αντιμετώπισης έκτακτων καιρικών συνθηκών) δεν ήταν. Όμως δεν του έκλεισε το μικρόφωνο ο Πρόεδρος.
Η Δημοκρατία της πλειοψηφίας ακόμη και του ενός, αφού το 50% συν ένας δεν είναι δίκαιο να κάθεται στο σβέρκο του 50% πλήν ένας,έχει βρεί διέξοδο δια της τροποποίησης εκλογικών νόμων κατα το πως βολεύει τους εκάστοτε.
Και τέλος επίσης άλλωστε δεν είναι λίγες οι εκτός θέματος αναφορές ομιλητών διαχρονικά. Συνεπώς η προχθεσινή εκτροπή του προεδρεύοντος δεν πρέπει να περάσει στο «ντούκου». Όχι και αυτό. Είτε δια της διόρθωσης του κανονισμού της βουλής, ή τηρουμένου αυτού ισάκις από όλους.
Ποτέ Α ΛΑ ΚΑΡΤ. Καί ποτέ ξανά κατά το «έτσι γουστάρω» του περιστασιακά προεδρεύοντος.