Γραφει ο Γιώργος Βενετσανος
Πριν ξεσπάσει η κακοκαιρία, ακούγαμε τους κρατικούς υπευθύνους και τους δημοσιογράφους των καναλιών να μας ζαλίσουν ότι είναι πανέτοιμοι, ότι όλα θα πάνε καλά, και είχαμε μείνει ήσυχοί ότι η πολιτεία θα έκανε το καθήκον της, φροντίζοντας να μην υπάρχουν προβλήματα ή αν υπάρξουν αυτά να είναι ελάχιστα. Ήρθε λοιπόν η «ελπίς» της απελπισίας και δυστυχώς για μια ακόμη φορά έπιασε όχι μόνο τον κρατικό μηχανισμό αλλά και τον ιδιωτικό απροετοίμαστους, ασυντόνιστους, ασχέτους, με την διαχείριση μιας καιρικής κρίσης. Δεν μπορούσαν να «διαχωρίσουν την ήρα από το στάρι» και όσες ενέργειες έγιναν έδιναν την εντύπωση ότι είναι σπασμωδικές, αν δεν δημιουργούσαν περισσότερα προβλήματα αντί να λύνουν.
Αττική Οδός, ένας δρόμος παραχωρημένος σε ιδιώτη, που την κρίσιμη στιγμή αδυνατούσε να ανταπεξέλθει σε αυτό που ήταν υποχρεωμένος να κάνει, να έχει ελεύθερο και καθαρό τον δρόμο. Αποτέλεσμα χιλιάδες πολίτες να μείνουν για ώρες εγκλωβισμένοι και αβοήθητοι, με καιρική θερμοκρασία κάτω του μηδενός. Από την άλλη η πολιτεία περί άλλων τύρβαζε, γιατί άντε την πρώτη ώρα δεν αντέδρασε, την δεύτερη επίσης, μα εδώ πέρασε σχεδόν ολόκληρο 24ωρο, περιφέρεια, κυβέρνηση, Δήμος τι έκαναν, κοιτούσαν τις τηλεοράσεις τους; Τελικά σε έναν δρόμο ιδιωτικών συμφερόντων με εισπράξεις που έφτασαν τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ σε 15 χρόνια και καθαρά κέρδη μετά από φόρους που φτάνουν τα 770 εκατ. Ευρώ, την λύση την έδωσαν αυτοί που δεν έπρεπε, ο ελληνικός στρατός.
Η τοπική αυτοδιοίκηση και ΟΤΑ, πλην ελάχιστων περιπτώσεων, που φάνηκαν στο ύψος των περιστάσεων, έδειξε να πιάνεται στον ύπνο. Στον δε Δήμο της πρωτεύουσας ακόμη υπάρχουν περιοχές με δρόμους και πεζοδρόμια μέσα στο χιόνι, που ο παγετός τα έχει μετατρέψει σε παγοδρόμια, με κίνδυνο όσοι τολμήσουν να βγουν να κινδυνεύουν με κατάγματα.
Απορία και ας μου την λύσει όποιος μπορεί, είμαστε σε μια χώρα οπού το αλάτι είναι με τις χούφτες στην κυριολεξία. Γνώριζαν ότι θα ξεσπάσει η χιονοθύελλα και θα φέρει αρκετό χιόνι, το είχαν πει οι μετεωρολόγοι, το είχαν πει και οι κρατικοί φορείς. Τι στην ευχή, αλάτι δεν μπορούσαν να ρίξουν στους δρόμους λίγο πριν ξεσπάσει, έτσι ώστε να διατηρηθούν αυτοί τουλάχιστον καθαροί;
Ακούστηκε να λένε δεν υπήρχαν αλλά μηχανήματα, την λέξη επίταξη την έχετε ξεχάσει; Μάλιστα μια πληροφορία που μας ήρθε, λέει ότι υπάρχουν υπηρεσίες όπως η ΕΥΔΑΠ, που έχουν νοικιασμένα μηχανήματα από ιδιώτες με τους χείριστές τους, τα οποία τα έχουν σε αναμονή για οτιδήποτε χρειαστεί η υπηρεσία, αυτοί είτε δουλέψουν, είτε όχι τα χρήματα θα τα πάρουν, γιατί λοιπόν δεν αξιοποιήθηκαν αυτά τα μηχανήματα, τουλάχιστον για την απομάκρυνση του χιονιού.
Αλλά τι ρωτάω και εγώ και άλλοι «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», όσο για τους εγκλωβισμένους της αττικής οδού, πάρτε από 2000 και έξω από την πόρτα. Πληροφορήθηκα ότι αρκετοί οδηγοί δεν δέχονται αυτά τα χρήματα και θα καταφύγουν στην δικαιοσύνη και κάνουν άριστα, οι τόσες ώρες αναμονή και η απίστευτη ταλαιπωρία, δεν ξεπληρώνονται έτσι εύκολά και αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι ένοπλες δυνάμεις μας, ακόμη εκεί θα ήταν, όπως είναι για τρίτη μέρα αρκετά αυτοκίνητα τους.
Το ηθικό δίδαγμα είναι ένα, η πολιτεία να λέει λιγότερα λόγια και να κάνει περισσότερες πράξεις, η ΔΕΗ εκτός από το να αυξάνει υπέρογκα τα τιμολόγια της να κοιτά να είναι σωστή στις υποχρεώσεις της και να μην αφήνει τους πολίτες να παγώνουν, και όσο για τον ιδιώτη αποδείχτηκε λίγος στην διαχείριση μιας από τις κεντρικότερες αρτηρίες της πρωτεύουσας. Ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του, θα έπρεπε να καταγγείλει την σύμβαση που έχει μαζί τους άμεσα, γιατί έβαλε σε μεγάλο κίνδυνο πολίτες, τους οποίους έσωσε η μεσολάβηση του στρατού μας.
Δυστυχώς το περίφημο επιτελικό κράτος αποδείχτηκε ασυντόνιστο και ηττήθηκε κατά κράτος. Οι δε τεχνοκράτες φάνηκε ότι δεν ξέρουν που τους πάνε τα τέσσερα, απλά βλέπουν νούμερα. Στις θέσεις αυτές χρειάζονται ανθρώπους ψημένους βγαλμένους μέσα από την καθημερινότητα, που γνωρίζουν πως να αντιμετωπίσουν μια επείγουσα κατάσταση.