Η Τουρκία προσπαθεί να μπει ως γεωπολιτική σφήνα στο διάλογο μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, που λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο της αυξανόμενης ουκρανικής κρίσης.
Τηρώντας μια σκληρή γραμμή έναντι της Ρωσίας στο ουκρανικό πρόβλημα, η Άγκυρα ανέλαβε την πρωτοβουλία να γίνει πλατφόρμα για τη διευθέτηση των διαφορών μεταξύ Μόσχας και Κιέβου.
Ο Ρώσος τουρκολόγος, ανώτερος ερευνητής στο IMEMO RAS, αναπληρωτής καθηγητής στη Διπλωματική Ακαδημία του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών Βλαντιμίρ Αβατκόφ εξηγεί αυτή την πρωτοβουλία με την επιθυμία των τουρκικών αρχών «να καθίσουν σε δύο καρέκλες ταυτόχρονα, στο πλαίσιο της ιδεολογίας τους».
Στη Μόσχα, κατά τη γνώμη του, κατανοούν καλά την πολιτική της Τουρκίας: αφενός, να επιδείξει την ανεξαρτησία της στη Ρωσία, αφετέρου, είναι προς το συμφέρον της Δύσης να υπονομεύσει τις θέσεις της Μόσχας στον μετασοβιετικό χώρο.
Ο Βλαντιμίρ Αβατκόφ περιγράφει τις προσπάθειες της Τουρκίας να αρπάξει μια θέση στην εκτυλισσόμενη παγκόσμια σύγκρουση για την ασφάλεια.
«Προσπαθεί να καθίσει σε δύο καρέκλες»
«Το χαρακτηριστικό της σύγχρονης Τουρκίας είναι το εξής:
Στο πλαίσιο της επιθυμίας της Άγκυρας να γίνει παγκόσμια δύναμη, χωρίς να διαθέτει επαρκή προσόντα γι’ αυτό, προσπαθεί συνεχώς να προτείνει οποιεσδήποτε πρωτοβουλίες προκειμένου να ενταχθεί στην παγκόσμια ατζέντα και να προσπαθήσει να αποσπάσει ορισμένα πλεονεκτήματα μέσω του διαλόγου.
Η Τουρκία προσπαθεί να καθίσει σε δύο καρέκλες ταυτόχρονα. Προσπαθεί να εφαρμόσει τη φιλόδοξη πολιτική της, αλλά ταυτόχρονα δεν διαθέτει αρκετούς πόρους. Η Άγκυρα προσπαθεί να τα βάλει στο πλαίσιο της λεγόμενης ιδεολογίας του κόμβου, συγκεντρώνοντας διάφορα εμπορικά και μεταφορικά έργα στην επικράτειά της.
Ο «διποδισμός» της Τουρκίας εκδηλώνεται και στο γεγονός ότι αφενός επιδεικνύει την ανεξαρτησία της στη Ρωσία, αφετέρου όμως δείχνει στη Δύση ότι υπονομεύει τις προσπάθειες της Μόσχας στον μετασοβιετικό χώρο.
Η πολιτική αυτή εκδηλώνεται και στο γεγονός ότι η Τουρκία από τη μια ενδιαφέρεται να ενισχύσει την οικονομική συνεργασία με τη Ρωσία, με την οποία έχει στενές επαφές και μεγάλο εμπορικό τζίρο.
Αλλά ταυτόχρονα, προσπαθεί να οικοδομήσει οικονομικούς και στρατιωτικοπολιτικούς δεσμούς με την Ουκρανία, αποκομίζοντας επίσης κέρδος λαμβάνοντας παλιές τεχνολογίες που έχουν απομείνει σε αυτή τη χώρα και προμηθεύοντας τις δικές της νέες στρατιωτικές τεχνολογίες, όπως τα drones Bayraktar, που θα δοκιμαστούν σε μάχη.
Ο παντουρκισμός έχει υποστεί πλήγματα
Ως μέρος της εκτυλισσόμενης σύγκρουσης στον κόσμο για την παγκόσμια ασφάλεια, η Τουρκία επιδεικνύει ολοένα και περισσότερο τη δέσμευσή της στη Δύση, αλληλεπιδρώντας με τον αγγλοσαξονικό κόσμο.
Ταυτόχρονα, είναι προφανές ότι η Άγκυρα εξακολουθεί να ελπίζει στην ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας διατηρώντας το σημερινό status quo ή τη μικρή αλλαγή του, εντός του οποίου θα μπορέσει να αρπάξει οφέλη στην ανατολική Ευρώπη, είτε είναι Ουκρανία είτε Βαλκάνια, καθώς και στον Νότιο Καύκασο και την Κεντρική Ασία.
Η τουρκοκεντρική ολοκλήρωση έχει υποστεί αναμφίβολα μια σειρά από πλήγματα.
Αυτά ήταν στη διαδικασία της Κριμαίας, καθώς και στο πλαίσιο της συριακής σύγκρουσης αλλά και στα γεγονότα του Καζακστάν.
Η Τουρκία βασίζεται στην αρχή ότι όλοι οι τουρκικοί λαοί πρέπει να ακολουθούν τη λογική της Άγκυρας και προσπαθεί να αναγκάσει τα τουρκικά κράτη να εγκαταλείψουν τις παραδόσεις και τα έθιμά τους.
Η Ρωσία σε όλη την ιστορία πάντα υποστήριζε την ταυτότητα διαφόρων λαών.
Από αυτή την άποψη, η Ρωσία κατάφερε να είναι ένα είδος σύνθεσης τόσο των σλαβικών όσο και των τουρκικών λαών.
Η Ρωσία κατάφερε να είναι και μεγάλη σλαβική και μεγάλη τουρκική δύναμη, μεγάλη χριστιανική και μεγάλη μουσουλμανική δύναμη.
Αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει η Τουρκία σε όλη την ιστορία, γι’ αυτό έχει υποστεί ήττες την μία μετά την άλλη και έχει συρρικνωθεί στο μέγεθος που έχει σήμερα, τόσο εδαφικά όσο και ως προς τη σημασία της στο σύστημα των διεθνών σχέσεων.
Eurasia Daily
—
© Βαλκανικό Περισκόπιο –Γιῶργος Ἐχέδωρος