Β΄ Μέρος, συνέχεια από Α΄ Μέρος.
Γράφει ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΟΣ Κ.Σ.Κ.
Η άλωση όμως της Λευκωσίας δεν σήμανε και τo τέλος του πολέμου. Η Αμμόχωστος κρατούσε ακόμα. Την 1η Οκτωβρίου οι Τούρκοι άρχισαν τις επιθέσεις κατά της πολύπαθης Αμμοχώστου. Ο διοικητής της πόλη, Μάρκος Αντώνιος Μπραγκαντίνο, είχε στη διάθεση του 4.000 άνδρες, στρατιώτες και Κυπρίους πολίτες και 200 «στρατιώτες» ιππείς.ΟιΤούρκοι, που στο μεταξύ είχαν ενισχυθεί διέθεταν, σύμφωνα με τον αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, 90.000 τακτικούς και 60.000 ατάκτουςστρατιώτες. Στο μεταξύ με ενέργειες της Βενετίας ο πάπας και η Ισπανία είχαν συμφωνήσει να ενισχύσουν την Κύπρο. Για τον σκοπό αυτό είχε συγκεντρωθεί αξιόλογος στόλος με 120 τουλάχιστον πολεμικά και 25.000 Ισπανούς στρατιώτες, ως αποβατική δύναμη, ο οποίος λίγο μετά την άλωση της Λευκωσίας είχε φτάσει στα νερά του Καστελόριζου.
Ο Χριστιανικός στόλος όμως και πάλι δεν κινήθηκε, αφήνοντας τους πολιορκημένους της Αμμοχώστου στην τύχη τους. Οι Τούρκοι πληροφορήθηκαν την άφιξη του Χριστιανικού στόλου και προ στιγμής εγκατέλειψαν την πολιορκία και ετοιμάστηκαν να αποχωρήσουν. Όταν όμως έμαθαν ότι ο «συμμαχικός» στόλος τελικά είχε αποχωρήσειαποθρασύνθηκαν περισσότερο και πολιόρκησαν στενότερα την πόλη. Για καλό και για κακό όμως φόρτωσαν τα λάφυρα και τους αιχμαλώτους σε ένα μεγάλο γαλεόνι, με προορισμό την Κωνσταντινούπολη.
Το γαλεόνι όμως τινάχθηκε έξαφνα στον αέρα και Οθωμανοί και λάφυρα και αιχμάλωτοι εξαϋλώθηκαν. Λέγεται πως η κόρη του Κύπριου κόμη Ρουχιά, Αρνάλδα, Μαρία Συγκλητική, κατόρθωσε να φτάσει στην πυριτιδαποθήκη του πλοίου και να βάλει φωτιά στην πυρίτιδα, προτιμώντας να γίνει ολοκαύτωμα, παρά να συνεχίσει να ατιμάζεται από τους Τούρκους.
Μαρία Συγκλητική του Αντώνη Αντωνά.
ΕΠΙΚΟ ΚΑΙ ΛΥΡΙΚΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ..
Η Κυπριώτισσα, ηρωϊδα Μαρία Συγκλητική,
η Αρνάλδα Ρουχιά, Ρενάλδα Βαλεσάνδρα, κόρη,
ωραιοτάτη, του Κύπριου ευγενούς Ρουχιά κόμη,
που στα μάτια της μπροστά οι Τούρκοι,
εσφάγιασαν και το αχνίζων αίμα του έρρεε ακόμη…
Σκλάβα με άλλες σκλαβοπούλες και
Σκλαβόπουλα, οι Τούρκοι την επήραν, την βασάνισαν,
αλλά δεν λύγισε για να τους προσκυνήσει.
Χριστιανή, παρέμεινε, χωρίς ν΄ αλλαξοπιστήσει.
Στ΄ αμπάρια των τουρκικών πλοίων,
στην Αμμόχωστο, την ερίξαν,
που στης Τουρκιάς τα σκλαβοπάζαρα θ΄αρμενίζαν.
«Και εντελώς απελπισθείσα έλεγε μετά δακρύων,
κάλλιον εις τον αέρα με το πυρ να τιναχθώμεν,
κάλλιον εις τον πυθμένα της θάλασσας να πνιγώμεν.»
Το χέρι της, σαν να όπλισε το πνεύμα του Κανάρη,
π΄ αντάξια του φάνηκε τις κρίσιμες τις ώρες.
Και αφού οι σκλαβωμένοι Κύπριοι,
μετά χαράς ηρωικά και μ΄ αυτοθυσία,
δεχτήκαν ολοκαύτωμα να γένουν και θυσία,
η Αρνάλδα έκλεψε, στο χέρι πήρε δάδα,
αερινά, πετούσε σαν νεράιδα και με μεγάλη χάρη.
Στην μπαρουταποθήκη τους έφτασε,
ξοπίσω της δεκάδες Τούρκοι την κυνηγούσαν,
μ΄ άγιο χέρι ασπίδα την προστάτευε,
όταν την Μαρία, Αρνάλδα πυροβολούσαν.
Την δάδα μέσα πέταξε, στάχτη όλα γίναν.
Την ναυαρχίδα του Πιαλέ Πασά
και τα τουρκικά πλοία ανατίναξε,
με τους χιλιάδες Τούρκους μέσα.
Οι στάχτες των νεκρών Κυπρίων μαζί με,
της πανώριας Μαρίας, στα ουράνια ανεβήκαν,
στο πάνθεο των εθνομαρτύρων εκεί αναγεννηθήκαν,
απ΄ τα δεσμά των Μωαμεθανών απελευθερωθήκαν,
δεν έσκυψαν το κεφάλι, θυσία γίναν, δεν σκλαβωθήκαν ….
Σ΄ άσβεστες ιερές λαμπάδες, μετουσιωθήκαν,
η ηρωική Αρνάλδα, μαζί με τις Κυπραιώτισσες,
πανώριες σκλαβοπούλες και τους λεβέντες,
Κυπραιώτες σκλάβους θεού ευλογία λάβανε και θεία χάρη.
Μια νύχτα σκοτεινή και οργισμένη,
που τ΄ ολόγιομο της Κύπρου,
πανσέληνο φεγγάρι, κρύφτηκε,
με λυγμούς οδύνης και ντροπής,
να μην το θωρεί κανένας.
Η λύτρωση με τον θάνατο και την θυσία,
στους σκλαβωμένους, αιώνια έδωσε,
Λευτεριά και στην Ελληνική Κύπρο Αθανασία…
Στο μεταξύ όμως οι πολιορκημένοι της Αμμοχώστου άντεχαν. Παρά τις συνεχείς επιθέσεις των Τούρκων οι αμυνόμενοι, έχοντας φάει ακόμα και ποντίκια, ακόμα και τις σόλες των παπουτσιών τους εξακολουθούσαν να πολεμούν. Μη λαμβάνοντες όμως καμία ενίσχυση αποφάσισαν, την 1η Αυγούστου 1571, να συνθηκολογήσουν. Κατόπιν διαπραγματεύσεων οι Τούρκοι υποσχέθηκαν να μην πειράξουν τους πολιορκημένους και να τους διαθέσουν πλοία για να μεταβούν στην ενετοκρατούμενη Κρήτη. Στις 6 Αυγούστου ο Τούρκος διοικητής Μουσταφά πασάς μπήκε στο φρούριο, με τους γενιτσάρους του. Αμέσως όμως, κατά την προσφιλή τους συνήθεια, οι Τούρκοι άρχισαν τις παραβιάσεις των συμφωνηθέντων. Ακόμα και ο Μουσταφά, απαίτησεαπό τον Ενετό διοικητή Μπραγκαντίνο να του παραδώσει ένα νεαρό στρατιώτη, που του άρεσε, «ως όμηρο», για να τον κακοποιήσει. Όταν ο Μπραγκαντίνο αρνήθηκε ο Μουσταφά διέταξε τον αποκεφαλισμό όλων των παρευρισκομένων αιχμαλώτων. Αμέσως μετά διέταξε την αποκοπή της μύτης του Μπραγκαντίνο και τον ανηλεή βασανισμό του. Αφού τον βασάνισαν άγρια επί δέκα μέρες, τον διαπόμπευσαν, γυμνό επί μιας αγελάδας και κατόπιν ο δήμιος τον έγδαρε ζωντανό. Το δέρμα του γεμίστηκε με άχυρο και κρεμάστηκε στο κατάρτι της ναυαρχίδας. Ο δε καταματωμένος, ηρωϊκός Μπραγκαντίνο διχοτομήθηκε με πριόνι. Έτσι τίμησε την υπόσχεσή του ο Μουσταφά. Κάθε μουσουλμανική νίκη είχε ως αποτέλεσμα σφαγές δεκάδων χιλιάδων μη μουσουλμάνων. Ο Βυζαντινός ιστορικός Δουκάς (15ος αιώνας μ. χ.) έγραψε:
«Περισσότερο από κάθε άλλο λαό, οι Τούρκοι αγαπούν τον πόλεμο και τη λεηλασία. [ΙΔΟΥ ΤΟ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΙΣΛΑΜ]. Πήγαν με τα πόδια μέχρι τον Δούναβη για να υποτάξουν τους Χριστιανούς. Εισέβαλαν σε αυτήν ή την άλλη επαρχία κατά δεκάδες χιλιάδες, ήρθαν σαν ληστές και αποσύρθηκαν αφού το λεηλάτησαν.Οι επιδρομές αυτές μετέτρεψαν όλη τη Θράκη μέχρι τη Δαλματία σε έρημο. Ακόμα και οι Αλβανοί που τότε ήταν αναρίθμητος λαός μειώθηκαν σε λίγους. Συνολικά οι Τούρκοι κατέστρεψαν τους Βλάχους, τους Σέρβους και τους Βυζαντινούς ….(Μετά, όταν οι εκπρόσωποι των αρχών είδαν έναν δυνατό, νεαρό κρατούμενο, τον αγόρασαν σε γελοία χαμηλή τιμή και τον ανακήρυξαν δούλο του κράτους. Ο σουλτάνος από τότε αποκαλούσε αυτούς νέους, τα νέα του στρατεύματα, στη γλώσσα του, Γενίτσαρους».)
Το 1769μ. Χ., όταν η τότε συμφεροντολογική Ορθόδοξη Χριστιανική Ρωσία, που είχε υποσχεθεί βοήθεια στους Έλληνες για να απελευθερωθούν από τη μουσουλμανική τουρκική κατοχή, αποφάσισενα υπογράψει τη Συνθήκη του Κουτσούκ Καϊναρτζί (Kuchuk Kainarji) με τους ανά τους αιώνες εχθρούς τους Οθωμανούς το 1774μ. χ., η υποσχόμενη ΡΩΣΙΚΗ βοήθεια προς τους Έλληνες ΔΕΝ ΗΛΘΕ, καί οι Τούρκοι, εξ αιτίας ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ, έσφαξαν 50.000 Έλληνες στην Πελοπόννησο.
Το 1822, οι Τούρκοι υπάνθρωποι, τεμάχισαν ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΟΥΣ, με τσεκούρια, σχεδόν ολόκληρο τον πληθυσμό της Χίου, συμπεριλαμβανομένων των βρεφών, και πούλησαν τη φούχτα των επιζώντων ώς σκλάβους.
( Σφαγή της Χίου. Ντελακρουά)
Από έναν πληθυσμό 113.000 χριστιανών Ελλήνων, μόνο 1.800 Έλληνες έμειναν ζωντανοί στη Χίο, όταν οι ΙΣΛΑΜΟΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ Τούρκοι τελικά τελείωσαν να εμποτίσουν ολόκληρο το νησί με ελληνικό αίμα.
Καί αυτοί οι 1.800 επιζώντες δέν είχαν από τύχη ξεφύγουν τήν ανηλεήκαι ΑΘΕΗ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΣΦΑΓΗ. Έπέζησαν ΟΧΙ βέβαι λόγω ΚΟΥΡΑΣΗΣ τών ανθρωπίνων δυνάμεων φυσικής αντοχής τών ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ τρομοκρατών ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΤΟΣΩΝ ΠΟΛΛΩΝ 111.200 ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΜΑΧΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, αλλά απλώς καί ΜΟΝΟΝ επιδή ΑΥΤΟΙ ΟΙ 1.800 ήταν απαραίτητοι ως ΔΟΥΛΟΙ γιά τήν ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΜΑΣΤΙΧΑΣ, πού ήταν μια επιχείρηση πολύ προσοδοφόρα για τάΤουρκοχοντρογουρούνα, καί πού συνεπώς οι ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ, πού ουδέποτε θέλουν νά εργάζονται αλλά να ΒΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΟΥΛΟΥΣ, ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ, δέν ήθελαν να τελειώσει τελείως η παραγωγή, αφού θα κέρδιζαν γρόσια, γρόσια ..
Η ΔΕΙΛΗ Ευρώπη, στό μεταξύ άσπριζε τά ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ ( Όπως και σήμερα). Πόσο λέτε αξιοπρεπές είναι να ασπρίζουμε την ιστορία, τη μοίρα ας πούμε, ολόκληρων χριστιανικών πληθυσμών και των κληρικών τους κάτω από τα ξίφη των ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΑΡΑΒΩΝ Τζιχαντιστών, όπως γιά παράδειγμα, τη μοίρα της ιταλικής πόλης Οτράντο που είχε αναπτυχθεί από την αρχαία ελληνική αποικία Ὑδροῦς! Όταν οι Μουσουλμάνοι αποβιβάστηκαν εκεί τον Αύγουστο του 1480, βασάνισαν μέχρι θανάτου τον μισό πληθυσμό και πούλησαν τον υπόλοιπο ως σκλάβους. Ο ηλικιωμένος αρχιεπίσκοπος κρεμάστηκε ανάποδα και πριονίστηκε στα δύο.
Στην Κωνσταντινούπολη, το 1453, οι Μουσουλμάνοι Τούρκοι όχι μόνο είχαν σφαγιάσει δεκάδες χιλιάδες Χριστιανούς, αλλά βεβήλωσαν επίσης την Χριστιανική θρησκεία.
Σε μια έκθεση των εργασιών τους, ο Πάπας Πίος Β’ παραπονέθηκε ότι:
“Είχαν καταστρέψει τις εικόνες της Μητέρας του Θεού και των Αγίων, είχαν ρίξει βωμούς/ΑΓΙΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, είχαν ρίξει τα λείψανα των μαρτύρων στους χοίρους, σκότωσαν τους ιερείς, ατίμασαν τις γυναίκες και τις κόρες, ακόμα θυσίασαν παρθένες, και είχαν δολοφονήσει τους ευγενείς. Στο συμπόσιο του Σουλτάνου η εικόνα του Εσταυρωμένου Λυτρωτή μας σύρθηκε στούς λασπωμένους ΥΠΟΝΟΜΟΥΣ, και έφτυναν πάνω του, ενώ φώναζαν «αυτός είναι ο Θεός των Χριστιανών». (Και οι Σταυροφόροι το 1204, 4η Σταυροφορία.. τι έκαναν; Ιδού. «…Eβλεπε κανείς όχι μόνον τις ιερές εικόνες του Χριστού να θραύονται με αξίνεςκαι να ρίπτονται στο χώμα και τα στολίδια τους να αποσπώνται χωρίς φειδώ και προσοχή και να ρίχνονται στη φωτιά, αλλά και τα σεπτά και πανάγια σκεύη να αρπάζονται με θράσος από τους ναούς, να ρίχνονται στη φωτιά και να παρέχονται στα εχθρικά στρατεύματα ως απλόςάργυρος και χρυσός».)
Αλλά αποδέχθηκε και συμφώνησε με σχετική επιστολή Καθολικούεπισκόπου Ελληνικού νησιού, που ανέφερε … Ότι οι Βυζαντινοί τιμωρήθηκα, διότι δεν ενσωματώθηκαν στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ..!!!
Κατά τη διάρκεια της Ουγγρικής Σταυροφορίας, το έτος 1525, πέντεεπίσκοποι και δύο αρχιεπίσκοποι ακρωτηριάστηκαν και αφέθηκαν ξαπλωμένοι στο πεδίο της μάχης. Δύο χιλιάδες κεφάλια Χριστιανών κυμαίνονταν ως τρόπαια νίκης μπροστά στη σκηνή του Σουλτάνου. Την επόμενη μέρα, χίλιοι πεντακόσιοι χριστιανοί κρατούμενοι – μεταξύ των οποίων δεκάδες κληρικοί – σφαγιάστηκαν.
Αυτές οι φρικαλεότητες δεν άφησαν, ΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ μόνιμη παράδοση μίσους στίς Ευρωπαϊκές Αυλές. Αντ’ αυτούοι άγριοι Μουσουλμάνοι Τούρκοι, Μαυριτανοί και Σαρακηνοί, κατάκάποιο τρόπο πέρασαν στην ευρωπαϊκή παράδοση ως «κύριοι».
«Η δημόσια μνήμη είναι περιβόητα μικρή», έγραψε ο Βρετανός ιστορικός Άρνολντ Γουΐλσον (Sir Arnold Wilson), «και συχνά εκπλήσσομαι όταν βρίσκω στη γενικότητα των Άγγλων την πεποίθηση… ότι οι Τούρκοι συμπεριφέρθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου ως πραγματικοί μαχητές. Οι περισσότεροι, αν ήξεραν, έχουν ξεχάσει προ πολλού πώς συμπεριφέρονταν οι Τούρκοι και οι Άραβες στους δικούς μας αιχμαλώτους πολέμου, στη Μεσοποταμία, πριν από περίπου τριάντα χρόνια. Ξέχασαν γιά τούς Βρετανούς στρατιώτες, που πέθαιναν από δυσεντερία και χολέρα, πού μαστιγώθηκαν στους δρόμους από τους Άραβες. Όσοι Βρετανοι έπεσαν στην πορεία, οι Μουσουλμάνοι τους ξεγύμνωσαν,, τους βασάνισαν και μερικές φορές οι Άραβες τουςβίαζαν και έθαβαν ζωντανούς.
Η πλήρης ιστορία αυτής της πορείας δεν μπορεί ποτέ να ειπωθεί από εκείνους που μπορούσαν να πουν τα χειρότερα, ΔΙΟΤΙ δεν επέζησαν το φρικιαστικό ταξίδι. Μερικοί Βρετανοί, ειδικά οι νεότεροι από το Χάμσαϊρ (Hampshire) και το Νόρφολκ (Norfolk), υπέστησαν επανειλημμένα, στα χέρια Τούρκων στρατιωτών, τη χειρότερη ταπείνωση [πρωκτικό βιασμό], που μπορεί να επιφέρει ένας άνδρας στο σώμα ενός άλλου.
Στην άνω Αίγυπτο κοντά στο Minieh, στις 17 Μαρτίου 1919, ένα τρένο ανακόπηκε. Δύο χριστιανοί Βρετανοί αξιωματικοί και οκτώ χριστιανοί πολίτες δολοφονήθηκαν. Έγιναν κομμάτια. Χέρια και πόδια, κομμάτια σάρκας, πουλήθηκαν στο δρόμο του χωριού με κραυγές: «Αγγλική σάρκα!» και «Απίστου σάρκα!» »
Πώς τολμάτε λοιπόν, σήμερα ΔΕΙΛΟΙ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΙ ΝΑ ΠΟΥΛΑΤΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ ΓΙΑ ΛΙΓΑ ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ ΚΕΡΔΟΥΣ, καθήμενοι σε ΣΥΜΠΟΣΙΑ ΜΕ ΤΑ ΙΣΛΑΜΙΚΑ ΑΙΜΟΣΤΑΓΗ ΤΕΡΑΤΑ ΤΟΥΡΚΟΥΣ,! ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΤΕ …
Όχι! ΜΗΝ ΦΥΓΕΤΕ ακόμα, μήν φύγετε να Κρύψετε ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ ΣΑΣ, χωρίς να μήν σας ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΩ τά ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ «ΚΟΣΜΙΚΟΥ» ΣΦΑΓΕΑ ΚΕΜΑΛ στό ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ, ΕΝΑΝΤΙΟΝ τώνΔΙΚΩΝ ΣΑΣ οικογενειών και ΦΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Υπάρχουν τρόποι ζωής πολύ πιό χειρότεροι καί από τόν θάνατο.
Θά ήθελα να υπενθυμίσω καί να μοιραστώ μαζί σας και ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ λίγη πικρή γεύση, μία απειροελάχιστη σταγόνα αίματος από ΤΗΝ ΕΡΥΘΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ, ΠΟΥ ΕΧΥΣΑΝ ΟΙ ΑΡΑΒΟΣΕΛΤΖΟΥΚΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ-ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ και όλης τής Ανθρωπότητας, ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ.
Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 4.000 ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ στά Ισλαμικά Τάρταρα, καί τόαέναο μίσος τών ΚΕΜΑΛΙΣΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ Ισλαμιστών ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ.
Η Σμύρνη μας, Έλληνες μου αγαπημένοι, κάηκε ολοσχερώς αρκετέςφορές,
ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ
Πρώτα από τους ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ μουσουλμάνους κατακτητές το 1084μ. χ.,
καί μετά το 1130 μ. χ. πάλι από τούς Ισλαμιστές,
και μετά το 1402 μ. χ. πάλι από τούς Ισλαμιστές.
Ο περιβόητος ΙσλαμοΤρομοκράτης Τούρκος Ταμερλάνος(TamerlaneTimur Leng) που αποκαλούσε τόν εαυτό του, «Η ΧΑΤΖΑΡΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ», ισοπέδωσε Την Σμύρνη για άλλη μια φορά. Έσφαξε πολλούς από τους χριστιανούς κατοίκους της, σύμφωνα με την οδηγία του Προφήτη Μωάμεθ, «Όταν συναντήσεις έναν άπιστο, κόψε τον λαιμό του»:Κοράνι 37:4
Η Σμύρνη κάηκε ξανά από τους ΚΕΜΑΛΙΣΤΕΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ Τούρκους το 1922, με εξίσου φρικιαστικό τρόπο ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ του ΙΣΛΑΜ, γιά μιάΙΣΛΑΜΟ-ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ Τουρκία, ελεύθερη από τούς «ΆΠΙΣΤΟΥΣ» γηγενούς πληθυσμούς.
ΣΜΥΡΝΗ 1922. ΚΥΠΡΟΣ 1974.
Τά στρατεύματα του Κεμάλ μαζί με τους ντόπιους Τούρκους – ανάμεσάτους και τά «ΑΘΩΑ» παιδιά τους, έπαιρναν με ρόπαλα στό ξυλοκόπημα, μαχαίρωναν και σκότωναν μέ τίς ξιφολόγχες, τους ντόπιους Έλληνες χριστιανούς ή τους εμπόδιζαν να ξεφύγουν από τις φλόγες, καί να φτάσουν στην προκυμαία.
Εκεί παγιδεύτηκαν ανάμεσα στά τουρκικά πολυβόλα πού τάλυσσασμένα ΚΕΜΑΛΙΚΑ θεριά στήσανε από άκρη σέ άκρη στην ακτή, τίς μαινόμενες πυρκαγιές τής ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ πόλεως τους, επί τού λιμανιού ΤΟΥΣ, που είχαν χτίσει καί αναπτύξει ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΤΟΥΣ και ΠΟΥ ζούσαν ΕΚΕΙ ΓΗΓΕΝΕΙΣ για ΧΙΛΙΕΤΙΕΣ, καί τήν θάλασσα.
Οι ΚΕΜΑΛΙΣΤΕΣ ΛΗΣΤΕΣ Τούρκοι απομάκρυναν από τήν προκυμαία, βίαια από τις οικογένειές τών Ελλήνων, όλους τους ανήλικους και ενήλικους άντρες (και συχνά παιδάκια καθώς και ηλικιωμένους άνδρες) για απέλαση-ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ καί βασανιστική ΕΞΟΝΤΩΣΗ-στο εσωτερικό- «Τά ΙΣΛΑΜΙΚΑ Τάρταρα»-όπου τούς ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΑΝ ΧΩΡΙΣ ΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΝΕΡΟ σέ αγγαρίες (τούς λιμοκτονούσαν), και τούς κακοποιούσαν μέχρι θανάτου.
Έκλεβαν τιμαλφή από τις γυναίκες και τα παιδιά που δραπέτευαν, αλλάούτε και οι κουρελιασμένες εξαθλιωμένες ανυπεράσπιστες γυναίκες και τα παιδιά που ήταν στοιβαγμένα στην προκυμαία γλύτωσαν από την ΚΕΜΑΛΙΚΗ τουρκική ΑΡΠΑΓΗ καί θηριωδία.
Ο Μ. Σ. Έλιοτ (M. C. Elliott), ένας Αμερικανός γιατρός θεράπευσε εκατοντάδες κορίτσια, που δραπέτευσαν με τη ζωή τους αλλά είχαν βιαστεί βίαια.
Ο Ντόμπσον (Dobson) ένας πάστορας από τη Νέα Ζηλανδία, περιέγραψε τον ομαδικό βιασμό γυναικών και παιδιών από τα κεμαλικά στρατεύματα ως «τυπικό».
Στις 13 -14 Σεπτεμβρίου στό πλοίο SS Bavarian στο λιμάνι της Σμύρνης, ο Ντόμπσον συνάντησε «μια γυναίκα και την κόρη της, καθεμία από τις οποίες είχε βιαστεί από δεκαπέντε Τούρκους Κεμαλιστές ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΝΗΘΙΚΟΥΣ στρατιώτες ».
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1922, ο ίδιος, είχε παρακολουθήσει καρότσια να περνούν, φορτωμένα γεμάτα με «πτώματα γυναικών και μωρών και επίσης νεαρών κοριτσιών που είχαν καταφανώς βιαστεί πρινσκοτωθούν».
Ο Άρθουρ Μάξγουελ, Arthur (Maxwell, ένας Βρετανός αξιωματικός τού HMS Iron Duke, τό βρετανικό πολεμοφόρο πλοίο, παρακολούθησε με τρόμο καθώς τα τουρκικά στρατεύματα πλημμύριζαν τούς ΕΛΛΗΝΕΣ πρόσφυγες στην προκυμαία μέ «κουβάδες πετρελαίου» και στη συνέχεια τους άναβαν, και τούς έκαιγαν ζωντανούς, ενώ άλλοι Κεμαλιστές Τούρκοι πέταγαν πετρέλαιο σε σχεδίες γεμάτες μέ Ελληνεςπροσφυγες ώστε να μήν ξεφύγουν ζωντανοί.
Διότι βλέπετε Έλληνες Μου, τό αφήγημα περί μιάς Εθνικιστικής Τουρκίας κατέρρευσε μέ αυτές τίς απάνθρωπες πράξεις τώνΚΕΜΑΛΙΣΤΩΝ-τούς ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ.
Δεν ήθελαν απλώς μιά ΙΣΛΑΜΟΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΡΚΙΑ. ΗΘΕΛΑΝ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ, ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ Των Ελλήνων-ΝΑ ΜΗΝ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ, ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ, ή ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ ΝΑ ΨΟΦΗΣΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΑ ΖΩΑ, αφότου όλοι οι άνθρωποι τής γής ΜΗ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΖΩΑ, και ΟΧΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ». Οι ΚΕΜΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΟΙ επεδίωκαν ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ακόμα και όλων εκείνων ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ πού επιχειρούσαν νά ΦΥΓΟΥΝ μακριά αυτών, αφήνωντας πίσω τήν ληστεμένη και καμένη από τούς ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ Ελληνικη γή τους, ΓΗ ΜΑΣ, της Ιωνίας καί Πόντου, που τώρα είναι αποκαλούμενη «ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ» Τουρκιά.
Τελικά, από σκέτη απόλυτη φρίκη, Βρετανοί, Αμερικανοί, Ιταλοί και Γάλλοι καπετάνιοι διοικητές διέταξαν τίς μικρές βάρκες των πλοίωντους να φτάσουν στην ακτή για να διασώσουν όσους περισσότερουςΈλληνες μπορούσαν ώστε να μήν γίνουν θύματα της τουρκικής ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΣ τού «Ειρηνικού Ισλάμ» αγριότητας, παρότι οι αποφάσεις τους, τούς βρήκαν σε αντίθεση με την απροθυμία των κυβερνήσεών τους, πού ως κοινοί ΔΕΙΛΟΙ ΚΑΤΕΥΝΑΣΤΕΣ δέντολμούσαν να εξοργίσουν τους Τούρκους…
Ο Λέσλι Ντέιβις, (Leslie Davis, the U.S. wartime consul in Harput), ο πρόξενος των ΗΠΑ εν καιρώ πολέμου στο Χαρπούτ, ήταν σύντομος για τους λόγους της απόφασής του [νά στείλει βάρκες να σώσει τούς ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΕΜΑΛΙΚΗ ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ]: «Ένας βοηθός ήρθε και είπε: «Θεέ μου, ναύαρχε, ρίχνουν πετρέλαιο πάνω στίς γυναίκες καί στά παιδιά, πρέπει να στείλουμε τις βάρκες .»
Επί των πλοίων, και πρίν ακόμη το ιατρικό προσωπικό προλάβει να δει τα θύματα μαζικών βιασμών και ροπάλου, έγιναν εμφανείς περισσότερες τουρκικές φρικαλεότητες: Το HMS Serapis ανέλαβε ολόκληρη την πλεονάζουσα ικανότητα του σε γυναίκες και παιδιά, αλλάδεν υπήρχε σχεδόν ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ μεταξύ των δεκαπέντε ετών και τριάντα πέντε ετών. Με τον κλασικό ΙΣΛΑΜΙΚΟ μουσουλμανικό τρόπο, οι ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΒΙΑΣΤΕΣ ΣΦΑΓΕΙΣ Τούρκοι έβγαζαν τά κορίτσια και τίς νεαρές γυναίκες από τη μάζα στην προκυμαία. Οι μοίρες όλων αυτώντών γυναικών και κοριτσιών παιδιών αγνοείται, αλλά δέν είναι δύσκολο να γνωρίζεις τίς Τραγωδίες πού βίωσαν αυτές οι ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ τά ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ εν οδό στά ΙΣΛΑΜΙΚΑ ΤΑΡΤΑΡΑ:
Δεκάδες χιλιάδες, γυναίκες και παιδιά αφού κακοποιήθηκαν, οδηγήθηκαν πεζοπόροι με γυμνά πόδια, από τούς ΚΕΜΑΛΙΣΤΕΣ ΣΦΑΓΕΙΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ επίσης ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ στην ενδοχώρα-ΤΑ ΙΣΛΑΜΙΚΑ ΤΑΡΤΑΡΑ- αντί να ανθρωπιστικά να ατους επιτραπεί να φύγουν, ακόμη και όταν πάνω από μια εβδομάδα μετά την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ της Σμύρνης, τα ελληνικά σκάφη υπό την προσωρινή προστασία των «συμμαχικών πλοίων»που αργά αφυπνίσθηκαν από την οσμή του αίματος, προσπαθούσαν να σώσουν μάταια Έλληνες πρόσφυγες …
Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ τών Ελληνίδων γυναικών καί παίδων ξεκίνησε μέσα σε λίγες μέρες από την ΚΕΜΑΛΙΚΗ τουρκική κατάληψη της Σμύρνης και συνεχίστηκε παρά την εκκένωση που ήταν σέ εξέλιξη από τήν Ελλάδα, καί τήν κατάπαυση του πυρός και τις διαπραγματεύσεις από τήν διεθνή κοινότητα για μια επείγουσα συνθήκη.
Ο Γουΐλιαμ Πόστ (William Post, ένας χριστιανός ιεραπόστολος, ανέφερε ότι παρακολουθούσε καθώς οι Τούρκοι μάζευαν γυναίκες και παιδιά από την προκυμαία, τα χωράφια και τους δρόμους, και τούς οδηγούσαν σε καραβάνια σκλάβων: «ο δρόμος…ήταν κυριολεκτικά γεμάτος με γυναίκες και παιδιά, μαζί με ηλικιωμένους άνδρες, οδηγούμενοι καί φρουρούμενοι προς το εσωτερικό τής Τουρκιάς»-ΤΑ ΙΣΛΑΜΙΚΑ ΤΑΡΤΑΡΑ.
Στίς 18 Σεπτεμβρίου ο υποπλοίαρχος Κνός (Knauss) του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ ανέφερε ως μάρτυρας: «ο ματωμένος δρόμος προςτο Ντάνταγγατ, [σύγχρονο Dadaağaç]… ήταν γεμάτος μέ ρακένδυτες γυναίκες και παιδιά, που οδηγούνταν προς το εσωτερικό, προς αργό και βασανιστικό θάνατο».
Μία από τις ΠΟΛΛΕΣ καί πολυάριθμες ΟΜΑΔΕΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΟΠΑΙΔΩΝ που αναχωρούσε από τη Σμύρνη αριθμούσε 6.000 στην αρχή. Οι επιζώντες που έφτασαν στο Kayseri δύο μήνες αργότερα, στίς 19 Νοεμβρίου ήταν μόλις 700.
Αρχικά υπήρχαν και άνδρες στη συνοδεία, αλλά τους είχαν χωρίσει και τους είχαν πάει αλλού. Στους απελαθέντες δεν δόθηκε φαγητό και υποσιτισμένοι πέθαιναν στο δρόμο του Γολγοθά και μαρτυρίου
Από τις 5-6.000 γυναίκες αυτής τής ομάδας αιχμαλώτων, «περισσότερεςαπό τις μισές … πέθαναν στο δρόμο», ανέφεραν οι ιεραπόστολοι στο Καϊσέρι. Kayseri) Όσες νοσηλεύτηκαν «όλες έκλαιγαν για ψωμί και υπέφεραν από φοβερούς πόνους, τό στόμα τους αιμορραγούσε. Τάδόντια τους ήταν χαλαρά, και τά σώματα τους ήταν καλυμμένα με πληγές, βρωμιές και ψείρες.» Κάθε μέρα που περνούσε στο νοσοκομείο σημαδεύονταν, από άλλα δέκα τουλάχιστον, ή περισσότερα, από αυτάτα θύματα που υπέκυπταν και πέθαιναν από τήν ΚΕΜΑΛΙΚΗ κακοποίηση των περασμένων μηνών».
Και τέλος αν υπάρχει τέλος… Κύπρος 1974. Σφαγίαστηκαν 5000 άμαχοι, 1619 είναι αγνοούμενοι, 850 γυναίκες όμηροι κακοποιήθηκαν βάναυσα, 350000 εκτοπισμένοι, 30000 εγκλωβισμένοι, 550 εκκλησίες συλημένες, 37% των πατρίων εδαφών της Κύπρου κατεχόμενα. Τίποτα όρθιο Χριστιανικό και Ελληνικό δεν άφησαν όρθιο οι Βάρβαροι εισβολείς…ΤΙΠΟΤΑ.
Δέν ακούω τά λόγια τού Ισλάμ. Διότι βλεπω τί κάνει το Ισλάμ.
– «Πολεμήστε εκείνους που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ, ούτε στην Ημέρα της Κρίσεως, ούτε θεωρούν απαγορευμένο εκείνο που έχει απαγορεύσει ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος του, ούτε παραδέχονται τη θρησκεία της Αλήθειας, (ακόμη κι αν είναι) απ’ τους ανθρώπους του Βιβλίου (χριστιανοί και Εβραίοι) μέχρις ότου πληρώσουν το φόρο υποταγής, κι αισθάνονται καθυποταγμένοι» (9: 29).
Αλλά ….
«Οι Έλληνες [πάντα] θα νικούν. Είναι θέλημα του Αλλάχ» [Surah ΧΧΧ, 1-5] (Φυσικά, με το ισχυρότερο όπλο στον κόσμο: τον πολιτισμό τους! Τα κανόνια σκουριάζουν. Ο πολιτισμός όμως διαιωνίζεται.)
Έγραψε ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΟΣ- Κ.Σ.Κ.
Από πηγές κοινής ιστορικής χρήσης, Εγκυκλοπαίδειες, αφηγήσειςαυτοπτών μαρτύρων, ιστορικά βιβλία του συγγραφέα κ. Α. Αντωνά. κλπ.