Ο Δημήτρης Γάκης για την μάχη του με τον καρκίνο

Για την μάχη που δίνει με τον καρκίνο του αίματος από το 2010 μίλησε ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Γάκης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Ροδιακή“.

Τι σκεφτήκατε τότε; Πώς σας ήρθε;
Εκείνη την ημέρα που με ενημέρωσε ο μικροβιολόγος  Γιάννης Μηνέττος, ήμουνα σε προεκλογική εξόρμηση  στην Ιαλυσό με το «Ροδοκόκκινο» για τις δημοτικές εκλογές στις οποίες κατέβαιναν τότε ως επικεφαλής  ο Στάθης Κουσουρνάς, ο Γιώργος Χατζημάρκος, ο Τάκης Πότσος κι εγώ. Παθαίνεις ένα σοκ. Ωστόσο επειδή σ’ εκείνη τη φάση δεν χρειαζόταν κάτι άλλο παρά μία παρακολούθηση, συνέχισα κανονικά τη ζωή μου. Με παρακολουθούσε η Μαρία Μπακίρη, αιματολόγος από τ’ Αφάντου και μετά από δύο χρόνια απευθύνθηκα στον σημερινό πρύτανη του ΕΚΠΑ, Θάνο Δημόπουλο.

Το 2012 εκλεγήκατε  βουλευτής. Πώς συνεχίσατε με την υγεία σας;
Δεν είχα κανένα σύμπτωμα, καμία ενόχληση. Στα 10 χρόνια όμως από τον εντοπισμό του προβλήματος αλλάζουν τα πρωτόκολλα, με βάση τα οποία έμπαινες σε θεραπεία. Με ενημέρωσε ο γιατρός μου ότι θα πρέπει να ενταχθώ σε μία μελέτη του Ευρωπαϊκού Ογκολογικού Κέντρου, της οποίας η κορύφωση είναι μεταμόσχευση μυελού των οστών. Και πάλι στάθηκα τυχερός γιατί η ηλικία μου μού επέτρεπε ακόμη να κάνω μεταμόσχευση των οστών από δικά μου αιμοποιητικά κύτταρα.

Αυτό ήταν μία πολύ θετική εξέλιξη αφού με δεδομένο ότι ο μυελός είναι δικός σου αποφεύγεται η αποβολή του μοσχεύματος. Φτάνουμε λοιπόν σ’ αυτό τον τελευταίο χρόνο οπότε άρχισα  χημειοθεραπείες για τέσσερις μήνες,  οι οποίες προσάρμοσαν και ετοίμασαν τον οργανισμό μου για τη μεταμόσχευση. Έκανα τη μεταμόσχευση κι η φάση αυτή πήγε εξαιρετικά καλά. Συνεχίζω όμως τις χημειοθεραπείες για να εδραιωθεί η καλή κατάσταση του οργανισμού.

Είστε στο τέλος, επομένως, των θεραπειών.
Είμαι στο τέλος των δύσκολων φάσεων.

Βρίσκεστε στην Αθήνα για μεγάλο διάστημα!
Για όλες αυτές τις φάσεις θα έπρεπε να βρίσκομαι κοντά στο κέντρο. Λείπω κοντά ένα χρόνο από τη Ρόδο, με διαλείμματα στα οποία επιστρέφω, αλλά την επιθύμησα πολύ.

Τι σας έλειψε  από το νησί;
Εκείνο που λείπει όταν φεύγεις από τον τόπο σου είναι η ζεστασιά των ανθρώπων. Εγώ νιώθω ερωτευμένος με τους πατριώτες μας και σ’ έναν βαθμό κι εκείνοι μ’  εμένα. Τουλάχιστον αυτό εισπράττω. Μου τηλεφωνούν πάρα πολλοί κι άλλοι δεν το κάνουν πιστεύοντας ότι θα ενοχλήσουν. Εγώ τους λέω να μην το σκέφτονται έτσι γιατί οι άνθρωποι που περνούν τις δύσκολες καταστάσεις θέλουν τη συμπαράσταση. Η πιο συγκινητική μου στιγμή σ’ αυτή τη φάση είναι όταν διαπίστωσα την προθυμία και την ευχάριστη διάθεση νεαρών Ροδιτόπουλων που προθυμοποιήθηκαν να μου δώσουν αιμοπετάλια και μου έδωσαν, όταν τα χρειάστηκα.

Αισθάνεστε τυχερός παρά το ό,τι περάσατε;
Πάρα πολύ. Και γιατί το ανακάλυψα νωρίς και γιατί η ηλικία μου μού επέτρεψε να κάνω αυτόλογη μεταμόσχευση και γιατί έπεσα σε πολύ καλούς γιατρούς. Αν αυτό δεν το ανακαλύψεις, σου εκδηλώνεται με σπάσιμο οστών σε ανύποπτο χρόνο, την ώρα που περπατάς, την ώρα που χορεύεις, την ώρα που κάνεις ένα σπορ. Τέτοια φαινόμενα έχουμε και οι άνθρωποι αυτοί λέγονται «συμπτωματικοί». Εγώ είμαι ασυμπτωματικός μέχρι τώρα. Αν δεν έκανα όλα αυτά, θα γινόμουν κι εγώ ξαφνικά συμπτωματικός, κάτι πιο δύσκολο και πιο πολύπλοκο. Θα πρότεινα στους ανθρώπους  να κάνουν προληπτικές εξετάσεις για το πολλαπλούν  μυέλωμα σε κάποιες από τις τακτικές τους εξετάσεις, γιατί έτσι θα αποφύγουν περιπέτειες.

Πώς το βιώσατε όμως; Ο ψυχολογικός παράγοντας σίγουρα παίζει σημαντικό ρόλο!
Είναι μια φάση στην οποία πρέπει να βρεις μία ψυχική ισορροπία, μεταξύ της ζωής και του θανάτου και τότε είσαι πιο ήρεμος. Πρέπει ν’ αρχίσεις να ζεις και με τη μία ιδέα και με την άλλη. Λες ότι «η ζωή έχει ένα τέλος, για άλλους γρηγορότερα, για άλλους αργότερα. Κάποια στιγμή αυτό το τέλος, θα έρθει»! Και θα πρέπει να ζεις μ’ αυτή την ιδέα. Αυτό μ’ έκανε να ζήσω πιο ήρεμα. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό γιατί η ζωή, αλλά και οι άνθρωποι, μου έδωσαν μια πληρότητα, μια απόλυτη αναγνώριση. Ελπίζω να ανταποκρίθηκα στο ελάχιστο. Βέβαια έπαιξε ρόλο και η γυναίκα μου. Στυλοβάτης. Τότε είναι που καταλαβαίνεις πότε κλείνει το μεγάλο κοινωνικό σύνολο και περιορίζεται στην οικογένεια που αντιμετωπίζει τα μεγάλα προβλήματα.