Στα πρώτα χρόνια της Οικονομικής κρίσης και στα μετέπειτα χρόνια της κρίσης της «πανδημίας», δοκιμάστηκαν σκληρά οι σχέσεις κοινωνιών και πολιτικών εξουσιών.
Με στόχους δήθεν, την περίοδο της οικονομικής κρίσης, την «εξυπηρέτηση του χρέους και την δημοσιονομική προσαρμογή», πάρθηκαν μέτρα τα οποία έπληξαν κυρίως εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που είχαν και έχουν ανάγκη, την προστασία της «πολιτικής εξουσίας».
Μειώσεις μισθών, συντάξεων, περικοπές βοηθημάτων, απαξίωση θεσμών και συλλογικοτήτων, συρρίκνωση του Κράτους Πρόνοιας και άσκηση εξουσίας με στόχο την εξυπηρέτηση του Διεθνούς και ντόπιου χρηματοπιστωτικού κατεστημένου.
Με αφορμή την πανδημική κρίση, σε όλες της τις μορφές και πάλι η πολιτική εξουσία βρέθηκε αντιμέτωπη με τις κοινωνίες, με τον τρόπο και τα είδη των μέτρων που αποφασίστηκαν για την προστασία της ΥΓΕΙΑΣ των πολιτών.
Οι παλινωδίες των «πολιτικών εξουσιών», οδήγησαν στην μη κοινή χάραξη Ευρωπαϊκής πολιτικής για την αγορά, την διάθεση και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των πολιτών.
Αφέθηκαν ή συνειδητά το επέλεξαν, να γίνουν μέρος των επιχειρηματικών συμφερόντων, αντί καταλύτες και διαμορφωτές της πολιτικής, με στόχο την προστασία της ΥΓΕΙΑΣ όλων των πολιτών.
Κοινός παρονομαστής της στάσης και των λειτουργιών των πολιτικών εξουσιών και στις δύο «κρίσεις», της οικονομικής και της Πανδημικής, ήταν και είναι η διάθεση και απόφαση τους της:
«εξυπηρέτησης των ισχυρών οικονομικών παραγόντων, των εκφραστών του Καπιταλισμού»
(Δις τα κέρδη των εταιρειών παραγωγής εμβολίων, τέστ, μεσαζόντων μέχρι σήμερα, χωρίς τον υπολογισμό των μελλοντικών κερδών)
Δεν είναι ούτε περίεργο ούτε παράξενο, είναι ένα φαινόμενο το οποίο το βιώνουμε εδώ και πολλά χρόνια και δυστυχώς μετά την πολύχρονη πλύση εγκεφάλων, έχουμε σχεδόν όλοι μας πειστεί, ότι καμιά πολιτική εξουσία δεν μπορεί να αντιστρατευτεί το:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ.
Η αίσθηση και η άποψη αυτή δεν παγιώθηκε με μόνο υπεύθυνους το ΚΕΦΑΛΑΙΟ και τις ΑΓΟΡΕΣ, αλλά έγινε κατορθωτή με την πλήρη συνεργασία των πολιτικών εξουσιών.
Ειδικά στην ΕΥΡΩΠΗ όπου κυρίαρχο πολιτικό Σύστημα είναι η:
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
με συνεχή και σταθερό βηματισμό εκχώρησε στο Κεφάλαιο, τους Χρηματοπιστωτικούς θεσμούς, στις Αγορές κατά το «κοινώς λεγόμενο», την εξουσία χάραξης πολιτικών και επιλογών και συνειδητά ανέλαβε τον ρόλο του:
«εντεταλμένου υπηρέτη εξυπηρέτησης του Κεφαλαίου»
Οι περισσότεροι προβεβλημένοι πολιτικοί σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι παιδιά και εντεταλμένοι υλοποιητές των εντολών του Διεθνούς Χρηματωπιστωτικού Συστήματος, παιδιά των ΤΡΑΠΕΖΩΝ.
Η υιοθέτηση της άποψης «πρώτα παραγωγή πλούτου και μετα αναδιανεμητική πολιτική», δεν είναι παρά η άποψη και θέση του Κεφαλαίου, του Καπιταλιστικού Συστήματος, πρώτα το κέρδος καιι μετά οι Κοινωνίες.
Αντιθετική με την άποψη αυτή και θέση είναι η αρχή:
«η παραγωγή αγαθών και πλούτου σχεδιάζεται και λειτουργεί προς όφελος της Κοινωνίας και όχι μόνο προς όφελος των κατεχόντων τον πλούτο»
Η αναδιανεμιτική πολιτική και η προστασία των ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΓΑΘΩΝ θα πρέπει να είναι η μέριμνα και ο στόχος των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ.
Κατανοητή η σύμπλευση και συμπόρευση των ΣΥΝΤΗΡΙΤΙΚΩΝ, ΔΕΞΙΩΝ, ΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ πολιτικών Σχηματισμών με το ΚΕΦΑΛΑΙΟ και τις ΑΓΟΡΕΣ.
Γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν για την υπηρεσία του Κεφαλαίου και των ισχυρών οικονομικών παραγόντων.
Ακατανόητη η λειτουργία των ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ και ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ πολιτικών σχηματισμών, εμβολιάστηκαν και αποδέχθηκαν την ρήση «πρώτα η οικονομία και μετά η πολιτική» και κατάφεραν να γίνουν ΣΙΑΜΑΙΟΙ με τα Συντηρητικά και Δεξιά κόμματα.
Ο λόγος τους παραμένει χωρίς ακροατήριο και χωρίς πειστικότητα, οι «ποσοτικές διαφοροποιήσεις των προτάσεων τους» δεν νοούνται ως «ποιοτικές διαφοροποιήσεις», και δεν διαμορφώνουν το αναγκαίο στίγμα.
Διάχυτη είναι η αγωνία των σκεπτομένων πολιτών για το πότε γενικώς η ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα διατυπώσει το δικό της ξεχωριστό και πράγματι Δημοκρατικό και Αριστερό ΑΦΗΓΗΜΑ.
Η κατιούσα των Αριστερών πολιτικών Σχηματισμών και ειδικά του Νότου της Ευρώπης έχει την αρχή της στην εποχή όπου κάποιοι δήθεν εκσυγχρονιστές Αριστεροί υιοθέτησαν τις αρχές και λειτουργίες της
«εξωνημένης κεντροευρωπαικής Σολαλδημοκρατίας».
Δεν κατάλαβαν ή δεν ήθελαν να καταλάβουν, το άλλο ΒΟΡΑΣ και άλλο ΝΟΤΟΣ, άλλο να είσαι αποικία και άλλο αποικιοκράτης, άλλο ΥΠΗΡΕΤΗΣ και άλλο ΑΦΕΝΤΗΣ.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 9/1/2022