Είναι πολύ σκληρή η καθημερινότητά μου. Δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου, ήμουν καθηλωμένη σε αμαξίδιο. Ήμουν 118 κιλά, παράλυτη, στο αμαξίδιο. Πριν τρία χρόνια ήμουν έτσι. Τώρα είμαι 62 κιλά. Δεν χαμογελούσα καν τότε. Μετά από ένα μήνα στάθηκα στα πόδια μου. Όταν κατάφερα να κάνω δύο βήματα δεν το πίστευα.
https://youtu.be/9cIFAH2lTIk
Με έπλεναν στο κρεβάτι, ήταν φρίκη η ζωή μου, τώρα μπορώ και πάω μόνη μου. Τα κατάφερα με σκληρή κι επίπονη προσπάθεια. Δεν έπαθα όμως κατάθλιψη, δεν χρειάστηκα τη βοήθεια κάποιου ψυχολόγου. Ο ψυχολόγος είναι μέσα μας.
Ήταν το ψώνιο μου να είμαι χορεύτρια, αλλά ήμουν ψηλή και άχαρη, 1.75 ύψος. Με ξεφώνιζαν στο δρόμο, μου έκαναν bullying λόγω του ύψους μου, έλεγαν… μια γκαμήλα. Δεν ήμουν και δεν είμαι σταρ, προσπαθούσα να είμαι καλή ηθοποιός. Είμαι πολύ καλύτερη μαγείρισσα απ’ ότι ηθοποιός. Ο Φρέντυ Γερμανός έγραφε κάποτε πως “όταν η Μαίρη Χρονοπούλου κάνει μακαρονάδες, τρέμουν τα ιταλικά εστιατόρια”.
Είναι ένα μήνυμα που θέλω να στείλω σε όλους τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα. Πώς ήμουν, 118 κιλά, παράλυτη, χοντρή, ανάπηρη. Πώς πάλεψα και πώς είμαι σήμερα. Μια Χρονοπούλου που κουνιέται, κάνει πέντε βήματα, βάφεται, χτενίζεται.