Το πρώτο, πλήρες, αλφάβητο είναι το Ελληνικό των Αρχαίων προγόνων μας.
Η πρώτη πλήρως καθοριστική ομιλία, ως εξ αυτού προερχόμενη είναι η Ελληνική.
Η πρώτη ομιλία με την δική της προφορά, λόγω γραμματικής, ξανά, λόγω
γραμματικής με πνεύματα, τονισμό,χρονική διάρκεια συλλαβών είναι η Ελληνική.
Η πρώτη γλώσσα που η προφορά της ήταν και ο πρόδρομος της μελωδίας, ήταν η Ελληνική.
Η γλώσσα της οποίας η προφορά καταχωρήθηκε και η καταχώρηση αυτής
ονομάστηκε Γραμματική πρώτη και μόνη είναι η Ελληνική.
Η μουσική προφορά της Ελληνικής γλώσσας χάθηκε στούς αιώνες. Όμως η Γραμματική της, ο πυλώνας της ακόμα αντέχει.
Τα πνεύματα καταργήθηκαν. Τα, χρονικώς,μακρά και βραχέα, υπάρχουν και αυτά στην Γραμματική όσον το Αλφάβητο διατηρείται ως έχει, διακρινόμενο από τον τονισμό τους (τενόρο, βαρύ) που καταργήθηκε αφού έπαυσε να καθορίζει την προφορά.
Η χρονική προφορά των συμφώνων λόγω μή τονισμού καθορίστηκε με τόν διπλασιασμό αυτών όπου εκρίθη αναγκαίο. Όμως καί αυτό,το της χρονικής διάρκειας προφοράς,καί όχι μόνον, καταργήθηκε εις τον λόγον παρέμεινε όμως εις τήν γραφή. Καί όχι μόνον την Ελληνική γραφή αλλά και στις Ευρωπαϊκές που αντέγραψαν το Ελληνικό με τις όποιες διαφορές όπου οι ίδιοι έκριναν τούτο σκόπιμο για χρήση.
Συνεπώς ο μαθητής σήμερα οφείλει να θ υ μ ά τ α ι και αυτό για να μήν υποπέσει σε λάθος σε γραμματικό λάθος στα γραπτά του, αφού δεν υπάρχει κανόνας διδασκόμενος.
Ας ειπωθεί τέλος εν παρρόδω ότι άν ερωτηθεί τις τό λόγο που το ρήμα «βάλλω» γράφεται με δύο λάμδα και σε άλλους χρόνους με ένα, δεν γνωρίζει. Των φιλόλογων περιλαμβανομένων στην πλειοψηφία αυτών.