ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΙΑΤΙΚΟ ΑΣΤΡΟ ΛΑΜΠΕΡΟ, ΦΩΤΙΣΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΟΝ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ.
Γράφει ο Βασίλης Αντωνάς
Επαναφέρω στη μνήμη μου ένα ταξίδι, κάποια Χριστούγεννα, που έκανα με φίλους Ελλαδίτες αδελφούς, στην ιδιαίτερη μου πατρίδα πολύπαθη Ελληνική Κύπρο.
Συναντήσαμε με συγκίνηση, μια Χριστουγεννιάτικη ευλαβική Κυπριακή Ελληνική ατμόσφαιρα, που προσπαθεί να δώσει μηνύματα αισιοδοξίας,αλλά και καταθλιπτική, αφού τα αποτυπώματα της Εθνικής καταστροφής της Κύπρου, είναι ακόμη νωπά και ανεξίτηλα.
Ας μην ξεχνάμε όλοι αυτή την μικρή Ελλάδα, αυτό τον βράχο τονμοναχικό, εκεί στη άκρη της Μεσογείου προπύργιο του Ελληνισμού, έρμαιο σαν θαλασσοδαρμένο χρυσοπράσινο φύλλο, που ανά τους αιώνες αγωνίζεται να παραμείνει Ελληνικός, τηρώντας τις Ελληνορθόδοξες παραδόσεις, ήθη και έθιμα και ας ευχόμαστε όλοι, ένα νέο άστρο φωτεινό της Βηθλεέμ, που οδήγησε τους τρείς μάγους, στην ταπεινή φάτνη, που γεννήθηκε ο Ιησούς, να ξαναλάμψει πάνω από τους ουρανούς της Κύπρου και να την οδηγήσει σε αναγέννηση, λευτεριά και ειρήνη.
Σημειώνω ότι η Κύπρος από το 1963 εβίωσε Ματωμένα Χριστούγεννα, όταν οι Τούρκοι με αίμα εκατοντάδων αθώων αμάχων γυναικόπαιδων, αιματοκύλισαν τα ιερά της χώματα.
Η αυτοθυσία των παιδιών μας, που ιερή παρακαταθήκη …
https://www.olympia.gr › apopsi › i-aytothysia–ton-paidio…
Για τα φετεινα Χριστουγεννα και το νεο ετος που πλησιαζει
https://www.olympia.gr › apopsi › gi…
”
Για τα φετεινα Χριστουγεννα και το νεο ετος που πλησιαζει
https://www.olympia.gr › apopsi › gi…
Συνεχίζω…
«Θυμάμαι τότε εκείνα τα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, να διασχίζουμεν όλη την ελεύθερη Κύπρο οδικώς, αλλά και να κάνουμε βόλτες στις παραμεθόριες περιοχές της μοιρασμένης Λευκωσίας και κάθε γωνιά να έχει μια ιστορία για τους αγώνες της ηρωϊκής Κύπρου για ΕΝΩΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Σημάδια από σφαίρες, βλήματα και μισοσβησμένα συνθήματα, για Ένωση και Ελευθερία, διακρίνονται ακόμα σε κάποιους τοίχους, που φανερώνουν την ηρωική αντίσταση του Κυπριακού λαού. Μάχες αυτοθυσίας, μέχρι εσχάτων, τα τελευταία πυρομαχικά, ο εχθρός με τα εκατοντάδες, αεροπλάνα, πλοία, τανκς και τους μυρίους Τούρκους βαρβάρους εισβολείς. Οι λιγοστοί Κύπριοι με αυτοθυσία αντιστάθηκαν με τα κυνηγετικά, τις τσουγκράνες και τον παμπάλαιο οπλισμό του ΒΠΠ…τα «καρυοφίλια». Ιστορίες για ηρωικούς Έλληνες Κύπριους και τους ολίγους Ελλαδίτες αδελφούς εθελοντές, που εγκαταλείφθηκαν …. Και προδόθηκαν…. Ιστορίες προδοσίας και εγκατάλειψης, που θα έβαζαν πολλούς στην θέση, που πρέπει να τους κατατάξει η ιστορία…και που θα σταματούσαν για πάντα τις διάφορες εκδηλώσεις αποπροσανατολισμού, που στήνουμε κάθε χρόνο, για να ξεχνάμε σιγά, σιγά την μεγάλη προδοσία εις βάρος της Ελληνικής Κύπρου το 74. Επιβεβλημένο ιστορικά πλέον, είναι να μην ξεχνάμε και να γίνονται εκδηλώσεις μνήμης και Εθνικής Ευγνωμοσύνης, για την ηρωική εγκαταλελειμμένη Ελληνική Κύπρο, διότι όπως ανεξίτηλα η ιστορία κατέγραψε, η θυσία αυτής και μόνο, οπωσδήποτε έφερε και την Δημοκρατία στην Ελλάδα… Ας διαχωρίσουμε επί τέλους την ήρα απ΄ το στάρι και αυτό, ίσως μας κάνει να στρέψουμε συνειδητά το βλέμμα μας με σεβασμό … Νοτιοανατολικά, σε μια κοντινή αδελφή Ελληνική πατρίδα, χωρισμένη, βιασμένη, λεηλατημένη, προδομένηεγκαταλελειμμένη τότε από Έλληνες ταγούς της μητέρας Ελλάδας, αλλάόχι από τον απλό ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΔΕΛΦΟ ΛΑΟ, κανιβαλισμένη, που ακόμη μέχρι σήμερα έρημη και μόνη έχει το κεφάλι στο αδηφάγοανθρωποφάγο στόμα της εγκληματικής Τουρκίας και νοερά περιμένει, ένα νέο άστρο φωτεινό να φωτίσει τους μαύρους ουρανούς της και να φέρει Ειρήνη και Λευτεριά».
Οι Έλληνες Κύπριοι αδελφοί …
Καρτερούσιν μέραν νύχταν/ να φυσήσει ένας αέρας/ στουντον τόπον πο `ν καμένος/ τζι’ εν θωρεί ποτέ δροσιάν/ Για να φέξει καρτερούσιν,/ το φως τζιήνης της μέρας/ πο `ν να φέρει στον καθ’ έναν/ τζιαι δροσιάν τζαι ποσπασιάν
Η Κύπρος συνεχίζει να αντιστέκεται και ελπίζει ότι αυτά τα Χριστούγεννα και η έλευση του νέου έτους, θα φέρουν την πολυπόθητη ΛΕΥΤΕΡΙΑ. Ας ευχόμαστε και προσευχόμαστε όλοι αυτές τις άγιες μέρες μέρες η ευχή αυτή να πραγματοποιηθεί και η γέννηση του Θεανθρώπου να φέρει στη Κύπρο ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία.
«Ειρήνην αφήνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς· ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ. Ας μη ταράττηται η καρδία σας μηδέ ας δειλιά.» Ιωάννης ιδ: 27
Ενδεικτικά έγραψε ο Μέγας Σεφέρης, ο οποίος ήταν ήδη προπαρασκευασμένος και ιστορικά και πνευματικά και ψυχολογικά, όταν υμνούσε την Ελληνική Κύπρο. Ξεριζωμένος κι εκείνος, από τα πάτρια χώματα της γελαστής Ιωνίας, είχε βρειζωντανεμένο στην Κύπρο το διαιώνιο ελληνικό δράμα: τη θλιβερή μοίρα της αναγκαστικής –εδαφικής τουλάχιστον- αποκοπής από το ενιαίο Ελληνικό Γένος.
«Στο μικρό διάστημα που έμεινα στην Κύπρο, άρχισαν πολλά πράγματα και νομίζω θα με κυνηγούν αδυσώπητα ώσπου να πάρουν μορφή. Παραξενεύομαι όταν το συλλογίζομαι. Η Κύπρος πλάτυνε το αίσθημα που είχα για την Ελλάδα. Κάποτε λέω πως μπορεί να με πήρε για ψυχοπαίδι της». Λίγους μήνες νωρίτερα έγραφε από το νησί στην αδελφή του: «…Τον έχω αγαπήσει αυτόν τον τόπο. Ίσως γιατί βρίσκω εκεί πράγματα παλιά που ζουν ακόμη, ενώ έχουν χαθεί στην άλλη Ελλάδα… ίσως γιατί αισθάνομαι πως αυτόςο λαός έχει ανάγκη από όλη μας την αγάπη και όλη τη συμπαράστασή μας. Ένας πιστός λαός, πεισματάρικα και ήπια σταθερός. Για σκέψου πόσοι και πόσοι πέρασαν από πάνω τους: Σταυροφόροι, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, Εγγλέζοι – 900 χρόνια. Είναι αφάνταστο πόσο πιστοί στον εαυτό τους έμειναν και πόσο ασήμαντα ξέβαψαν οι διάφοροι αφεντάδες πάνω τους.»
Αποσπάσματα από τα μεγαλειώδη αφιερώματα του στην Ελληνική Κύπρο.
…η μοίρα μου που κυματίζει
ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα
και μιαν άλλη Σαλαμίνα
μ’ έφερε εδώ σ’ αυτό ο γυρογιάλι.
Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε
πώς έγινε τούτο το φονικό·
την αρπαγή το δόλο την ιδιοτέλεια,
το στέγνωμα της αγάπης·
Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε…
Γράφει συμβολικά ….Χτυπημένο λοιπόν το Μεγάλο Νησί, όμως άτρωτο! Πώς αλλιώς θ’ απόδειχνε την ελληνικότητά του;
Ίσως -θα λέγαμε- η Κύπρος ολόκληρη μοιάζει με το σώμα εκείνο, το θαυματουργό, που αναφέρει ο ποιητής στην ύστατη συλλογή του:
Και ξανακοίταξα το σώμα εκείνο ν’ ανεβαίνει·
είχανε μαζευτεί πολλοί, μερμήγκια,
και τη χτυπούσαν με κοντάρια και δεν τη λάβωναν…
Χτυπημένο λοιπόν το Μεγάλο Νησί, όμως άτρωτο! Πώς αλλιώς θ’ απόδειχνε την ελληνικότητά του;
Αλλά και ο Σεφέρης όμως, ο υμνητής, που δέθηκε τόσο στενά με την Κύπρο, θα μείνει άτρωτος. Γιατί στάθηκε όχι μονάχα ένας σπουδαίος ποιητής, αλλά και ένας σπουδαίος Έλληνας. Οι οραματισμοί του μπορεί να βρέθηκαν διαποτισμένοι από την πίκρα μιας χώρας “που όπου και να ταξιδέψεις, σε πληγώνει”, δε στάθηκε όμως απαισιόδοξος. Παρ’ όλες τις “σκοπιμότητες της καθημερινής συναλλαγής”, που απαλλοτριώνουν ακόμα και τ’ αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα των ατόμων και των εθνών, ο ποιητής “έστριψε στο περβόλι του κι έσκαψε κι έθαψε το καλάμι”, μα “πάλιψιθύρισε”: «Θα γίνει η αναγέννηση μιαν αυγή, όπως λάμπουν την άνοιξη τα δέντρα θα ροδαμίσει του όρθρου η μαρμαρυγή, θα ξαναγίνει το πέλαγο και πάλι το κύμα θα τινάξει την Κύπριδα Αφροδίτη.»
Όσον αφορά και Κυπριακή ποιητική παράδοση και αυτή έχει τις πηγές της πολύ βαθειά στο χρόνο, φτάνοντας μέχρι τις εποχέςεκείνες που ανδρώθηκε το Κυπριακό έπος. Τόσο ο χαρακτήρας της όσο και το περιεχόμενο της καθρεφτίζουν την ελληνικότητά της και οι συμβολισμοί έχουν βαθύτερο νόημα ..
Οι γιορτές του Δωδεκαημέρου στη Κύπρο , δεν είναι άλλες, από αυτές, τις γνώριμες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Οι εορτασμοί των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων, συνοδεύονται από ήθη και έθιμα, άλλα γνώριμα και άλλα όχι.
Καταθέτω μερικά ενδεικτικά ποιήματα Ελήνων Κυπρίων ποιητών, που με αισιοδοξία και αγάπη, αναμένουν ότι η γέννηση του Ιησού και το λαμπερό αστέρι θα φέρουν Ειρήνη και Λευτεριά στην ιδιαιτέρα τους αγαπημένη πατρίδα…
Της Βηθλεέμ τ’ αστέρι (Άγνωστου Κύπριου ποιητή λαογράφου)
Δώσ μου απ τα μάτια σου/ το φως την λάμψη απ την ψυχή σου/ ποίημα να γράψω με φτερό αγγέλου να το στείλω/ εκεί ψηλά να εισχωρήσει στην καρδιά/ στης Βηθλεέμ τ’ αστέρι/ όλη η Κύπροςνα φωτιστεί τον δρόμο να σου δείξει/ να ρθεις Χριστούγεννα πρωί/ μέσα στην αγκαλιά μου/ τα δώρα όλα του Χριστού να γίνουνε δικά μου …/ Οι τρεις οι μάγοι που ‘ρθανε/ τα δώρα να σου φέρουν/ μόλις είδαν τα μάτια σου τα περασαν για τ’ άστρο!/ Το αστέρι αυτό το ποιο λαμπρό το δρόμο που σου δείχνει…/ Αμέσως εκαθήσανε και άνοιξαν τα δώρα…./ Χρυσάφι πάνω στα μαλλιά/ μ’ ένα άγγιγμα σου βάζουν/ και με μύρο απ’ την ανατολή/ το σώμα σου αλείβουν,/ καίνε λιβάνι το κακό να φύγει από σένα/ να στέκεις κόρη όμορφη κι όλους να τους μαγεύεις! !/ Να περπατάς μες τους καιρούς τους χαλεπούς/ τους γκρίζους και να ξορκίζεις το κακό τον πόνο/ που σκορπίζει να ‘χει απόθεμα η ψυχή αγάπη να χαρίζει…/ Να χει απόθεμα η καρδιά Δύναμη της Αγάπης/ ποτέ να μην τα παρατά στα δώρα/ αυτά τα ακριβά το χέρι να απλώνει με του Χριστού/ την Δύναμη και της Αγάπης την φωτιά ότι κακό να λιώνει…/ Ήλιος κι αστέρι φωτεινό Ψυχή που δυναμώνει/ Άστρο λαμπρό που οδηγεί κι αγάπη/ μόνο εις τη γη να σπέρνει ν’ αντρειώνει…/ Το άσχημο και το κακό, στη Κύπρο.. να σβήσει, ν’ ακυρώσει...
ΚΑΛΑΝΤΑ μία μέρα πριν την γιορτή των Φώτων. (Άγνωστου Κύπριου ποιητή, μάλλον πρόσφυγα.))
Πίσω από τον Πενταδάκτυλο,/ η σκέψη ταξιδεύει,/ εις το χωριό μου σεριανεί,/ κάτι ψάχνει,κάτι γυρεύει…/ Μέστ´τα συρτάρια της ψυχής,/ όλα ΄ναι κλειδωμένα,/ και κάθε χρόνο έρχονται,/ έθιμα περασμένα…/ Οι Τούρκοι μας σκορπίσανε,/ και το χωριό τουρκέψαν,/ μα την ψυχή μας δεν μπορούν,/ όσο κι αν το παλαίψαν../ Ήθη και έθιμα πάντα τα νοσταλγούμε,/ τις μέρες τις γιορτινές,/ πίσω ξανά γυρνούμε,/ όσα ζήσαμε, για να τα θυμηθούμε…/ Με τα μάτια της ψυχής,/ εκεί περιπλανιέμαι,/ και βλέπω ότι έζησα,/ με τίποτε δεν ξεχνιέμαι./ Βλέπω μπροστά μου τη μορφή,/ σεβάσμιου ιερέα,/ στο ένα χέρι το σταυρό,/ στ´αλλοκρατά αγιασμό,/ και μέσα μιά δέσμη βασιλικό./ Σ´όλα τα σπίτια θε να μπεί,/ για να τα θυμιατίσει,/ και με αγιασμό,/ όλους να καλαντίσει./ Τραπεζομάντηλο λευκό,/ η μάνα θε να στρώσει,/ και στο τραπέζι τα καλά,/ πού ο θεός θα δώσει./ Ψωμί, ελιές ,κρασί,/ ο παπάς θα ευλογήσει,/ και στην οικογένεια,/ μιά ευχή θ´αφήσει,/ σ´αυτό το σπίτι το ψηλό,/ πέτρα να μην ραγίσει./ Ξεροτήγανα, ολόγλυκη λιχουδιά,/ η μάνα θε να φτιάξει,/ και στους καλικάτζαρους ,/ αποφάγια στη στέγη θα πετάξει./ Το μήνυμα θ´ακούσω, / η μάνα μου να λέει…/ Τιτσί , τιτσίλουκάνικο,/ κομμάτι ξεροτήανο,/να φάτε και να ξεκουμπιστείτε…/ Σαν αγιαστούνε τα νερά,/ να εξαφανιστείτε,/ και μ´ένα ξεροτήανο,/ Τούρκοι κάτω στην γή να μπείτε ….
Είναι δύσκολο να πιστέψω/ πως μας τους έφερε/ η θάλασσα της Κερύνιας/ είναι δύσκολο να πιστέψω/ πως μας τους έφερε
η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας/ Ανασήκωσε την πλάτη/ κι απόσεισέ τους Πενταδάχτυλέ μου/ ανασήκωσε την πλάτη/ κι απόσχισέτους. (Του εθνικού ποιητή της Κύπρου Κώστα Μόντη.)
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ.
Βασίλης Αντωνάς – Συγγραφέας – Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής. Αθήνα.