Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ απο το hellasjournal.com
«Η Τουρκία πρέπει να σταματήσει όλες τις απειλές και τις ενέργειες που βλάπτουν τις σχέσεις καλής γειτονίας» αναφέρθηκε ξανά στο κείμενο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) επανέλαβαν την έκκλησή τους προς την Τουρκία για «να εξομαλύνει τις σχέσεις της με την Κυπριακή Δημοκρατία και να σεβαστεί την κυριαρχία όλων των κρατών μελών της ΕΕ επί των χωρικών τους υδάτων και του εναέριου χώρου τους, καθώς και όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, του δικαιώματος εξερεύνησης και εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, σύμφωνα με το δίκαιο της ΕΕ και το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας».
Η Ε.Ε. επιμένει σε προτροπές και ευχολόγια, αλλά η Τουρκία επιμένει σε επιθετικές ενέργειες σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και στην εδραίωση των τετελεσμένων της κατοχής στο βόρειο τμήμα της Κύπρου.
Η ΕΕ επικαλείται (θεωρητικά) την ανάγκη σεβασμού του διεθνούς δικαίου και της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά η Τουρκία την φτύνει κατάμουτρα, αποδεικνύοντας συνεχώς στην πράξη ότι έχει γραμμένες στα παλιά της τα παπούτσια τις αρχές και τις αξίες της.
Η ΕΕ χρηματοδοτεί την Τουρκία με δισεκατομμύρια, αλλά το αυταρχικό καθεστώς της την εκβιάζει για να αποδέχεται τους όρους του στα ζητήματα του προσφυγικού – μεταναστευτικού και σε θέματα περιφερειακής ασφάλειας.
Η ΕΕ για τα όσα διαπράττει η Ρωσία εμφανίζεται με πυγμή και αποφασιστικότητα για επιβολή περαιτέρω κυρώσεων επειδή απειλεί την κυριαρχία της Ουκρανίας, μιας χώρας που δεν είναι καν μέλος της, αλλά για την Τουρκία, που, ήδη αλωνίζει στην κυπριακή ΑΟΖ και στα ελληνικά χωρικά ύδατα, περί άλλα τυρβάζει.
Με τέτοιου είδους αντιμετώπιση, τόσο από την ΕΕ όσο και από τις ΗΠΑ, έχοντας συνάμα τις πλάτες της Μόσχας, γιατί η Άγκυρα να συνετιστεί και να τηρήσει διεθνείς δεσμεύσεις, κανόνες, ψηφίσματα και υποχρεώσεις;
Οποιαδήποτε άλλη χώρα που θα νομιμοποιούσε την παρανομία και θα είχε αυτή την «χαϊδευτική» μεταχείριση, όπως η Τουρκία (δήθεν για να μην την προκαλέσουν και για να μην την αναγκάσουν να αλλάξει «στρατόπεδο»), θα έκανε ακριβώς τα ίδια πράγματα.
Ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν τους βρίζει και αυτοί επιμένουν να τον καλοπιάνουν και να επενδύουν σε ψευδαισθήσεις. Όχι επειδή δεν γνωρίζουν ποια είναι η πραγματικότητα, αλλά γιατί έτσι τους συμφέρει.
Το ζητούμενο δεν είναι οι κυρώσεις, ούτε η αντιπαλότητα και η σύγκρουση, αλλά είναι η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, η τήρηση των δημοκρατικών αρχών, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όλα αυτά που το «κλαμπ της ΕΕ» διατυμπανίζει ότι υπερασπίζεται.
Αν όμως το καθεστώς της Άγκυρας δεν νιώσει πίεση, δεν έχει κόστος και δεν βρεθεί μπροστά σε σοβαρά διλήμματα, τότε πώς θα αναγκαστεί να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, της Κύπρου και άλλων χωρών της περιοχής;
Επιπλέον, αν η ΕΕ συνεχίσει να αντιμετωπίζει κατ’ αυτόν τον τρόπο έναν περιφερειακό ταραξία, που ξεδιάντροπα κλέβει εδάφη και θάλασσες άλλων χωρών, χωρίς να έχει καμία συνέπεια, τότε, αργά ή γρήγορα, η απειλή για τη συνοχή και για την ίδια την ύπαρξη της ΕΕ δεν θα προέλθει από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, αλλά από την Τουρκία, η οποία τους χρησιμοποιεί για να εκβιάζει και να προωθεί τα συμφέροντα και τους επεκτατικούς σχεδιασμούς της.
Στην τελευταία σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι Γερμανοί και κάποιοι άλλοι ισχυρίστηκαν ότι θα πρέπει να γνωρίζουν ποιες θα είναι οι επιπτώσεις πριν λάβουν απόφαση για κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Όταν όμως επιβλήθηκαν κυρώσεις κατά της Ρωσίας και της Λευκορωσίας γιατί δεν επικεντρώθηκαν πρώτα στο ζήτημα των πιθανών επιπτώσεων;
Οι δηλώσεις και οι αποφάσεις τους για τις επιθετικές και αντιδημοκρατικές ενέργειες του Πούτιν και του Λουκασένκο ήταν και παραμένουν σκληρές (και πολύ ορθώς), αλλά για τον νεοσουλτάνο Ερντογάν είναι εντελώς διαφορετικές σε ύφος και περιεχόμενο.
Η υποκρισία στο μεγαλείο της!