Του Πασχάλη Τσολάκη
Η κοινωνία βιώνει περίεργους και επικίνδυνους καιρούς. Οι σιωπηλοί πολίτες αγωνιούν για τον κίνδυνο που διατρέχει η δημοκρατία από τους «ιούς» της χειραγώγησης και των δογμάτων. Όντας με υποκείμενα νοσήματα (η δημοκρατία) από άλλους καιρούς, κινδυνεύει να «διασωληνωθεί» επ’ αόριστον. Βρυχώνται εξουσία και Μ.Μ.Ε για να υποταχτούν απολύτως οι σιωπηλοί πολίτες.
Η χώρα που γέννησε την δημοκρατία σήμερα δεν μπορεί να την ανεχτεί! Η κοινωνία εν υπνώσει, ξαπλώνει στην κλίνη του Προκρούστη και συμμετέχει στο να μεγαλώνει η κόπρος του Αυγεία και να παραμένει παρών ο Μινώταυρος που θρέφεται με ανθρώπινες σάρκες!
Σήμερα, ότι λέει η εξουσία, τα Μ.Μ.Ε, οι ειδικοί, γίνεται δόγμα. Στην εποχή των θρησκευτικών δογματισμών το ίδιο συνέβαινε, και εκείνη η εποχή ονομάστηκε Μεσαίωνας!
Η ανεξάρτητη σκέψη παραξενεύει. Όλοι ρέπουν να στοχάζονται αγεληδόν. Ο κόσμος για αυτούς υπάρχει μόνο όπως τον βλέπει η παράταξη που έχουν ενταχθεί.
Πριν 2000 χρόνια πάνοπλοι και σιδερόφρακτοι στρατιώτες κύκλωσαν τον άοπλο «τρομοκράτη» Ιησού! Η εξουσία γνώριζε άριστα ότι δεν ήταν άοπλος. Είχε την βόμβα στα χείλη και τον πυροκροτητή στην καρδιά. Ένα όπλο που δεν αχρηστεύεται με κανένα σύγχρονο όπλο παρά μόνο με την εκτέλεση αυτού που το κατέχει.
Τον εκτέλεσαν η πολιτική και θρησκευτική εξουσία της εποχής. Οι ίδιοι δηλαδή που χθες και σήμερα εκτελούν στο όνομά του, τον κάθε διαφωνούντα ταραξία! Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα κάθε νέος «Ιησούς» εκτελείται γιατί είναι επικίνδυνο είδος για την εξουσία. Κάθε νέος Προμηθέας που θα επιχειρήσει να βοηθήσει το γένος των ανθρώπων θα παλουκώνεται στον Καύκασο!
Η Ύβρις, θεά της Ελληνικής μυθολογίας, προσωποποίηση της αφροσύνης, της αυθάδειας και της υπέρμετρης αλαζονείας, κατέκλυσε την εξουσία και τους υπηρέτες της. Και δεν υπάρχει καμιά φωνή να καλέσει την άλλη θεά, την Νέμεση, την πανίσχυρη με την απεριόριστη όραση, να επιβάλει το ορθό και το δίκαιο. Τουλάχιστον ας έρθουν αυτόκλητες οι Ερινύες, χθόνιες θεότητες, που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων.
Όχι δεν πιστεύω στα κόμματα, είχε πει κάποτε ο Ελύτης. Αποβλέπω σε μια τέτοια οργάνωση της κοινωνίας που να μην εξαρτάται από τα κόμματα. Μα θα μου πείτε: Είστε αναρχικός; Ναι, γιατί όχι; Μπορεί να μην ρίχνω βόμβες, ούτε να κάνω παθητική αντίσταση.
Αλλά ορθώνομαι αντιμέτωπος προς όλες τις εξουσίες, όταν διακηρύσσω τα δικαιώματα του ανθρώπου στην ευτυχία – μια ευτυχία που δεν χωράει στα καλούπια ούτε του καπιταλισμού, ούτε του μαρξισμού. Ότι δεν μιλάω τη γλώσσα του Ιησού ή του Μαρξ, δεν σημαίνει πως έχω λιγότερους λόγους να αντιστρατεύομαι την υπάρχουσα τάξη του κόσμου.
Το 1977 είπε: Επανειλημμένα εξέφρασα, χωρίς να είμαι καθόλου μελλοντολόγος, τους φόβους μου ή μάλλον τη βεβαιότητά μου για τον καινούργιο Μεσαίωνα που μας έρχεται και που δεν οφείλεται μόνο στην τεχνοκρατία, αλλά γενικά στην αποβλακωτική ομαδοποίηση των ανθρώπων και στην καθυπόταξή τους σε δοσμένες, ανεξέλεγκτες αρχές. Είναι κάτι που ίσως διαρκέσει πολύ. Οπωσδήποτε, όμως, όχι επ’ άπειρον. Δεν είναι δυνατόν. Οι «λευκοφόροι», θα επανέλθουν. Διαφορετικά η ζωή δεν θα είχε κανένα νόημα.
Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, γράφει ο ίδιος, όμως για λίγη περηφάνεια το άξιζε. Όμως ακόμα και αυτήν την περηφάνια, που αναφέρει ο ποιητής, οι άνθρωποι την ρίξανε στους σκουπιδότοπους (έπιανε πολύ χώρο η αξιοπρέπεια). Στο χωνευτήρι που πολτοποιεί όλες τις ανθρώπινες αξίες, μαζί με την αθωότητα του φωτός.
Ο άνθρωπος κινδυνεύει σοβαρά, από την εμφύτευση ιδεών και ιδεολογημάτων στο μυαλό του. Σκοταδισμούς, δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις, φοβίες, ενοχές, απαγορεύσεις, που θα τον καταστήσουν άβουλο και εύκολα διαχειρίσημο. Αυτό θα συμβεί μόνο όταν ο άνθρωπος, θα έχει ναρκώσει τις βαλβίδες ασφαλείας του εγκεφάλου, που είναι η σκέψη και το πνεύμα. Όσο πιο καλλιεργημένες είναι αυτές, τόση μεγαλύτερη ασφάλεια προσφέρουν.
Μια μέρα, το παρελθόν θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του. Δεν θα έχει αλλάξει εκείνο αλλά το μυαλό μας. Ένα ψήλωμα νοητό, που θα χρειαστεί να το ξανανεβούμε για να εκτιμήσουμε σωστά τις διαστάσεις των πραγμάτων γύρω μας, λέει ο ποιητής. Όσοι δεν έχουν λάβει συνείδηση του τι υπήρξαν ή του ποιοι ήταν, ή του ποιοι μπορούσαν να είναι, ο κόσμος έχει απολεσθεί για αυτούς προτού κλείσουν τα μάτια τους.
Σήμερα, εξουσιαστές και πλουτοκράτες αγνοούν την καταλυτική δύναμη της φύσης. Γιατί η φύση, με τις αόρατες πλανητικές δυνάμεις που διέπουν τα πεπρωμένα του σύμπαντος, δεν έχει πει την τελευταία της λέξη… ακόμα…
«Το σημερινό ελληνώνυμο κρατίδιο είναι μια ύβρις της ελληνικότητας.» Χ.Γιανναράς
«Η κατακτημένη Ελλάδα κατέκτησε τον νικητή και εισήγαγε τις τέχνες στο αγροίκο Λάτιο».
Οράτιος, “αν και είχε κατακτηθεί με το σπαθί”, νίκησε τους κατακτητές της χάρη στον ανώτερο πολιτισμό της, “εισάγοντας τις τέχνες στο άξεστο Λάτιο”.
Το ελληνικό κράτος, αντί στο οικοδόμημα που έκτισε οι βάσεις να είναι η παιδεία του ελληνισμού, έβαλε κακέκτυπες βάσεις με ξένες επιρροές, αλλότριες και εντεταλμένες.
Γι’ αυτό και σήμερα κατάντησε κομπάρσος των εξελίξεων και φωνή βοώντος…..
Παλαιόθεν πολιτισμένοι θεωρούνταν οι κατέχοντες και μετέχοντες της Ελληνικής παιδείας. Σήμερα θεωρούνται οι κατέχοντες και μετέχοντες των «χρυσών και των αργυρών». Το κράτος Ελλάς εξαργύρωσε όλες τις παραγωγικές δυνάμεις του πολιτισμού και κράτησε μόνο την φθίνουσα μνήμη του «Χρυσούς Αιών».
«Όσοι λευκοφόροι εννοήτωσαν»