Λέγεται ότι όπου βγαίνει καπνός υπάρχει φωτιά!
Ε! Αυτή τη φορά παρα βγαίνει ο καπνός για την επιστροφή των Γλυπών του Παρθενώνα στόν τόπο τους. Τα κρατικά κανάλια συχνά τελευταία πραγματεύονται το θέμα. Επίσης, αν είναι δυνατόν, οι εφημερίδες του Λονδίνου παρουσιάζουν δημοσκοπήσεις τα ευρήματα των οποίων είναι υπέρ της επιστροφής των γλυπτών πράγμα που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε προβλεφθεί ότι θα μπορούσε να συμβεί.
Άρα θα πραγματοποιηθεί και ίσως αυτό να επιτευχθεί πολύ σύντομα. Είθε, για να ευοδωθεί και το κύριο ή και το μόνο αίτιο της ανέγερσης του Μουσείου της Ακρόπολης.Ομως σωσμένο,ευτυχώς, Μουσείο είναι ο ίδιος ο Παρθενών, και κανένα άλλο δεν δύναται να υπερβεί την αυτού μεγαλοπρέπεια , συνεπώς η επανασύσταση του παγκόσμια θαυμαστού αυτού μνημείου είναι ένα «πρέπει», από όλα τα «πρέπει» το πιό τρανό κι αυτό διότι,τα μή σήμερα επι του μνημείου γλυπτά,μας αφηγούνται Ιστορικά / Μυθολογικά γεγονότα που γίνονται περισσότερον κατανοητά στίς θέσεις τους και με τήν σειρά τους ως ευειδώς αναγνώσιμα και κατανοητά αφού ευρίσκοντο εκεί όχι μόνον διά το κάλλος της παρουσίας τους, αλλά καί κυρίως ως εξιστόρηση/διήγηση της μέχρι τότε γνωστής Ιστορίας.
Είναι σάν να διαχωρίζονται, ως αλλαχού εκτεθειμένες, οι εικονογραφημένες σελίδες Ιστορικού βιβλίου από τα εξώφυλλα τους. Κατα πόσον δε όταν πρόκειται δια εξ αυτών των βιβλίων το ανυπέρβλητα αξεπέραστο.
Εδώ ναι δεν σίγουρα δέν χωράει το «ακόμα δεν τον είδαμε και Γιάννη τον εβγάλαμε». Λέμε όμως πώς αν φανεί ο Γιάννης, να είναι με τα ΟΛΑ του ο «Γιάννης». Χρόνος πάντα υπάρχει και είναι.