Ένα ναυτικό ατύχημα που είχε συγκλονίσει την ρωσική κοινή γνώμη, τώρα επανέρχεται στην επικαιρότητα, προκαλώντας πλέον οργή και ιαχές πολέμου σε ολόκληρη τη χώρα.
Ειδικά την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, όπου οι σχέσεις της Ρωσίας με την Δύση είναι στον πάγο ενώ η Ουκρανία με την στάση της ενδέχεται να προκαλέσει παγκόσμια σύρραξη, αυτές οι ιαχές πολέμου μπορεί να αποτελέσουν θρυαλλίδα πολέμου…
Η συγκλονιστική ναυτική τραγωδία με την βύθιση του ρωσικού πυρηνοκίνητου υποβρυχίου Kursk πριν από δύο δεκαετίες είχε συγκλονίσει την Ρωσία και ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Το «Kursk» βυθίστηκε στις 12 Αυγούστου 2000 σε βάθος 108 μέτρων, και στοίχισε τη ζωή και των 118 μελών του πληρώματος και πυροδοτώντας την πρώτη μεγάλη διεθνή κρίση της προεδρίας του Βλαντιμίρ Πούτιν. Η επίσημη έρευνα που διέταξε τότε η ρωσική κυβέρνηση κατέληξε δύο χρόνια αργότερα ότι το ατύχημα ήταν αποτέλεσμα έκρηξης τορπίλης, η οποία στη συνέχεια προκάλεσε την έκρηξη πυρομαχικών στο πλοίο.
Ωστόσο, σε μια συνέντευξη στο RIA Novosti, που μεταδόθηκε τη Δευτέρα, ο πρώην διοικητής του Βόρειου Στόλου Βιάτσεσλαβ Ποπόφ ανέπτυξε μια θεωρία για το πώς μπορεί να συνέβη το περιστατικό. Σύμφωνα με τον ίδιο, ένα σκάφος που ανήκε δύναμη του ΝΑΤΟ πλησίασε πολύ το ρωσικό υποβρύχιο, προσκρούοντας στην πλώρη του και προκάλεσε ζημιά στον σωλήνα της τορπίλης, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η έκρηξη. Στη συνέχεια το σκάφος πλημμύρισε, στέλνοντας το υποβρύχιο στα βάθη της θάλασσας.
«Το υποβρύχιο που συγκρούστηκε με το «Kursk» το ακολουθούσε, προφανώς, πλησίασε πολύ κοντά χωρίς να τηρήσει τις αποστάσεις ασφαλείας και κάποιος απότομος ελιγμός του Kursk οδήγησε στην πρόσκρουση».
Ο Ποπόφ ισχυρίστηκε ότι γνώριζε το όνομα του σκάφους το οποίο μάλιστα επιχειρούσε υπό την ηγεσία των ΗΠΑ «με 90% πιθανότητα». Ωστόσο, παραδέχτηκε ότι δεν είχε επαρκή διαθέσιμα στοιχεία για να δημοσιοποιήσει την υπόθεση αυτή τη στιγμή.
Σύμφωνα με τον πρώην αρχηγό του ναυτικού, ο οποίος υπηρέτησε μέχρι το 2001, το νατοϊκό σκάφος βρισκόταν στην περιοχή όπου συγκρούστηκε με το «Kursk». Σημείωσε επίσης ότι εκείνη τη στιγμή της πρόσκρουσης στάλθηκαν σήματα SOS από ειδικό εξοπλισμό με τον οποίο δεν ήταν εξοπλισμένα τα ρωσικά σκάφη, υπονοώντας ότι πρέπει να υπήρχε άλλο υποβρύχιο.
Ο Βίκτορ Κραβτσένκο, πρώην αρχηγός του επιτελείου του ρωσικού ναυτικού, συμφώνησε με τη θεωρία του Ποπόφ, σχολιάζοντας ότι «είχε επίσης την τάση να πιστεύει αυτή την εκδοχή» της πρόσκρουσης του Κουρσκ, σενάριο που προκύπτει από συγκεκριμένα στοιχεία.
Τρία σκάφη του ΝΑΤΟ, το βρετανικό «Splendid» και τα αμερικανικά υποβρύχια «Toledo» και «Memphis», φέρονται να βρίσκονταν κοντά στις ρωσικές στρατιωτικές ασκήσεις στη Θάλασσα του Μπάρεντς εκείνη την εποχή. Ούτε η Ουάσιγκτον όμως, ούτε το Λονδίνο παρείχαν έγγραφα για την θέση των σκαφών τους όταν η Μόσχα ζήτησε τις σχετικές πληροφορίες.
Ωστόσο, η ρωσική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το συμπέρασμα της επίσημης έρευνας είναι το πιο πιθανό, με πολλούς αναλυτές να επισημαίνουν ότι η περίοδος ήταν μια δύσκολη περίοδος για τον ρωσικό στρατό. Ένας συνδυασμός υποχρηματοδότησης, γερασμένου σοβιετικού υλικού και χαμηλού ηθικού θα μπορούσαν όλα να συνέβαλαν στο περιστατικό.
Ο Πούτιν, τότε μόλις μήνες πριν από την πρώτη του θητεία ως πρόεδρος, δέχτηκε το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής για την τραγωδία του Κουρσκ, με τη μεγάλη απώλεια νεαρών Ρώσων ναυτικών να προκαλεί θλίψη και οργή. Οι αποτυχημένες προσπάθειες διάσωσης προκάλεσαν θυμό και απογοήτευση τόσο στο εσωτερικό όσο και παγκοσμίως.
Οι ισχυρισμοί του Ποπόφ έρχονται εν μέσω αυξημένων ανησυχιών για τη δραστηριότητα του ΝΑΤΟ γύρω από τα σύνορα της Ρωσίας. Την Παρασκευή, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, πρότεινε την ανάπτυξη αμερικανικών πυρηνικών κεφαλών στην Ανατολική Ευρώπη για την αντιμετώπιση μιας υποτιθέμενης απειλής από τη Μόσχα.
Σε απάντηση, το Κρεμλίνο είπε ότι μια τέτοια ενέργεια θα σήμαινε ότι η Ιδρυτική Πράξη των σχέσεων Ρωσίας-ΝΑΤΟ «δεν υπάρχει πλέον». Σύμφωνα με αυτή τη συμφωνία, που υπογράφηκε το 1997, τα δύο μέρη δεν θεωρούν το ένα το άλλο αντίπαλο. Εγγυάται μάλιστα ότι δεν θα αναπτυχθούν πυρηνικά όπλα σε νέα μέλη του ΝΑΤΟ μετά την ημερομηνία αυτή.
Η διαφαινόμενη παραβίαση της συνθήκης από την πλευρά των ΗΠΑ, η δράση του Ουκρανού Ζελένσκι και του τούρκου Ερντογάν, μαζί με την οργή που κυριαρχεί αυτές τις ώρες στην Ρωσία, κάνουν την παγκόσμια ειρήνη να κρέμεται από μία κλωστή.