Δημοσιεύεται στον ημερήσιο Τύπο της Αθήνας ως καταγγελία προς τους Αθηναίους και όχι μόνον το έγκλημα που διαπράττουν εξακολουθητικά οι κατα καιρούς επαίοντες της διοίκησης, και το αποτελειώνουν οι σημερινοί. Αφορά τον σταθμό του μετρό κάτω από τά περίπου επτά εναπομείναντα στρέμματα,από τα 115 αρχικά δωρηθέντα από τον Μέγα Ευεργέτη Ριζάρη. Καλό όμως θα ήταν να δημοσιευθεί επι τη ευκαιρία και το τοπογραφικό των αρχικώς δωρηθέντων 115 στρεμμάτων για να μάθει και ο λαός το τί απόγιναν τα υπόλοιπα άλλα εκατό και βάλε.
Το σημερινό έγκλημα συνίσταται στο ότι εκτός από τις προσβάσεις των επιβατών προς τον υπο κατασκευή σταθμό τού μετρό τι άλλο θα σκαρφιστούν. Τα δε υπάρχοντα ψηλά δέντρα αντίο για πάντα λόγω βαθέων ριζών. Και έτσι εξαφανιζόλ στο κληροδότημα του αείμνηστου και ανήμπορου πλέον να αντιδράσει Ριζάρη για να σώσει οτιδήποτε άν σώζεται. Τελευταία του δε ελπίδα είναι ο μικρός ναός τουλάχιστον να διασωθεί όπως και ο παράπλευρος μικρός δρόμος που φέρει το όνομά του. Τέλος από την Αρχιεπισκοπή που σιωπά δέν υπάρχει αντίδραση.
Και όμως η λύση είναι μία και απλή: Να μήν κατασκευαστεί εκεί κανένας σταθμός. Οι δε επιβάτες να εξυπηρετούνται από τους δύο,πριν και μετά το πάρκο Ριζάρη, σταθμούς. Σιγά που θα γίνει! Τουλάχιστον να νομοθετούσαν ο μεγάλος περίπατος να μην διασχίσει, προεκτεινόμενος, και τον Εθνικό κήπο! Αν δε γίνει και εκεί μέσα κανας άλλος σταθμός! Όλα γίνονται.