Στόν απόηχο της συνάντησης των Προέδρων των ΗΠΑ καί της Τουρκίας, μας άφησαν να πιστέψουμε ότι οι δύο άνδρες επί μία ώρα και δέκα λεπτά αναλώθηκαν στα θέματα των S400 και F16 με λίγη Αλεξανδρούπολη και λίγο Κουρδικό. Το πιστέψαμε.
Σε μιά άλλη συνάντηση του Ερντογάν με τον Πρόεδρο της Γαλλίας κ. Μακρόν το θέμα ήτο τα Ραφάλ και οι Φρεγάτες που ανησυχούν την Τουρκία όταν αυτά θα παραδοθούν στήν Ελλάδα, συν την αποστρατικοποιηση τών νησιών. Και αυτό το πιστέψαμε.
Συνεπώς και με βάση τα πιο πάνω μονομερώς ανακοινωθέντα από Τουρκιά μεριά, στις συναντήσεις αυτές αυτό που δεν απασχόλησε τούς συνομιλητές ήταν το περιβάλλον πού ήταν καί το μόνο θέμα της μετάβασής τους στην Ιταλική πρωτεύουσα. Η δε άμεση αναχώρηση του Ερντογάν σπίτι του (οπου μόλις έφτασε πήγε και σε μεγαλο μπακάλικο να ψωνίσει σύροντας το καροτσάκι) αντί να συνεχίσει προς Γκλασκώβη, έδειξε ότι αυτά που τον ενδιαφέρουν είναι άλλα. Τουτέστιν Πρόεδρος της Τουρκίας, μιας χώρας από πουθενά απειλούμενη να εξοπλίζεται αστακοειδώς.
Γιατί; Μια χώρα που εντέχνως παραπλανητικά δεκαετίες τώρα προπαγανδίζει διεθνώς πόσο «προκλητικά» απειλείται από Ελλάδα και Κύπρο, και να καταφέρνει να το διατηρεί (καλοταΐζοντας;) χαμερπώς φερόμενη προ παντός ισχυρότερου! Ειναι δυνατόν σήμερα με μόνη στήριξη εκ των ισχυρών την Γερμανία, συζητώντας σε επίπεδο Προέδρων,ισχυρών μάλιστα,να μήν θίγεται το θέμα της Λιβύης με τα πολλά πετρέλαια και ομοίως αυτά της Αν. Μεσογείου, οποία Αν. Μεσόγειος βρέχει τόσα κράτη άπαντα ανησυχούντα; Είναι δυνατόν να επιδιώκει, και να επιτυγχάνει, συναντήσεις για να συζητήσει μόνο τα «αρπακτικά και ληστρικά» δικά της ένεκα το πόσο πολύ «υποφέρει» από Ελλάδα/Κύπρο και να το περνάει;
Συγχαρητήρια που το κατάφερε και αυτό!
Αν το κατάφερε. Τι άλλο να ειπωθεί! Ο χρόνος θα δείξει. Ας περιμένουμε οπωσδήποτε εν εγρηγόρσει διατελούντες αφού μόνο όταν τας χείρας μας κινούνται μπορούμε να ελπίζουμε και στην έλευση της «Αθηνάς». Κάποιας από τις τόσες.