Αξιζε η Ελλάδα να περάσει την εφιαλτική περίοδο αποσταθεροποίησης, με τις περίεργες φωτιές του 2007, την υπόθεση του Βατοπεδίου που κατέπεσε στη Δικαιοσύνη, τα δραματικά επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008, τις υποκλοπές των επικοινωνιών της κυβέρνησης Καραμανλή; Ποιο το παρασκήνιο του φερόμενου σχεδίου δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και της υποκινούμενης κρίσης στα Ελληνοτουρκικά (απόπειρα τουρκικής απόβασης στη νήσο Ρω) για να φτάσουμε μέχρι εδώ;
Το γεγονός ότι η πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή με την συνεργασία ξένων πρακτόρων και παρακράτους, σηματοδότησε την έναρξη της γενοκτονίας των Ελλήνων, αρκεί για να διερευνηθεί αυτή η σκοτεινή περίοδος ενδελεχώς. Η πτώση του Καραμανλή, ο οποίος είχε καταφέρει να αντιστρέψει το ρυθμό μείωσης του πληθυσμού της Ελλάδας, με τις γεννήσεις να ξεπερνούν τους θανάτους για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, και ο αφανισμός του πληθυσμού που παρατηρείται μέχρι σήμερα μετά την πτώση του, συνιστούν ένα μείζον εθνικό έγκλημα. Ποιοι το οργάνωσαν; Ποιοι βοήθησαν; Ποιοι συνεχίζουν αυτό το έγκλημα ακόμα και σήμερα;
Είναι μερικά από τα ερωτήματα που επιχειρεί να φωτίσει ο διευθυντής της «Εστίας» και αρθρογράφος της «δημοκρατίας» Μανώλης Κοττάκης, μέσα από το νέο του βιβλίο «Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη. Μέσα από
πλήθος ντοκουµέντων και νοµικών κειµένων, αποκαλύπτει τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, αλλά και κάθε µορφής επιδιώξεις στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Κώστα Καραµανλή, ξετυλίγοντας για πρώτη φορά το αόρατο νήµα που συνδέει τα
παραπάνω γεγονότα, και πολλά ακόμα, όπως η διπλωµατία των αγωγών, το φυσικό αέριο και το βέτο στο Βουκουρέστι.
Πάνω από δώδεκα χρόνια μετά την παραίτησή του από την πρωθυπουργία και από την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, ο πρώην πρωθυπουργός, σε ηλικία 65 ετών, «είναι σήμερα παρών», υπογραμμίζει ο συγγραφέας. «Αλώβητος εντέλει και στη διάθεση της Ιστορίας. Τραυματίστηκε βαριά στην πρώτη φάση της επίθεσης που εξαπέλυσαν εναντίον του συγκεκριμένες δυνάμεις, αμφισβητήθηκε το ηθικό πλεονέκτημα της κυβέρνησής του και του ιδίου, στοχοποιήθηκαν στενοί του συνεργάτες και οικείοι του, απειλήθηκε με φυλακή από τον πολιτικό του αντίπαλο, αλλά τελικά έμεινε όρθιος. Είναι ίσως ο μόνος δυτικός ηγέτης εναντίον του οποίου ισχυρές δυνάμεις της Δύσης εξαπέλυσαν τέτοιας έκτασης επίθεση με στόχο την πολιτική και – κατά τους χαρακτηρισμούς κάποιων- και φυσική του εξόντωση. Επίθεση που συνεχίστηκε δριμεία ακόμα και μετά την αποχώρησή του από την εξουσία. Τέτοιο μένος» σημειώνει ο Μανώλης Κοττάκης.
Οι «Απόρρητοι Φάκελοι Καραµανλή» επιχειρούν µία δεύτερη ανάγνωση στους καθοριστικούς σταθµούς της διακυβέρνησης 2004-2009, αποτυπώνοντας συγκλίνουσες και αποκλίνουσες στρατηγικές, στάσεις και αντιστάσεις εγχώριων και µη πολιτικών δυνάµεων, στόχους και προοπτικές για την Ελλάδα και την Ευρώπη, τοποθετώντας στο επίκεντρο της ανάγνωσης τον νέο ενεργειακό χάρτη και την αναδιανοµή των φυσικών πόρων στην ευρωρωσική ζώνη και την ανατολική Μεσόγειο.
Αγνωστα στοιχεία, µαρτυρικές καταθέσεις και διπλωµατικά κείµενα έρχονται για πρώτη φορά στο φως, συνθέτοντας το ψηφιδωτό της σημαντικής εκείνης περιόδου που «σφράγισε» την ελληνική πολιτική στις αρχές του 21ου αιώνα. Πρόσωπα, δυνάµεις, θεσµικά και µη κέντρα αναδύονται µέσα από µια συγκλονιστική αφήγηση, η οποία φωτίζει τις αθέατες πτυχές της κυβερνητικής περιόδου του Κώστα Καραµανλή, αποκαλύπτοντας τις αιτιώδεις σχέσεις και τα ισχυρά κίνητρα για την επιταχυνόµενη αποδροµή της.
Ο Καραμανλής, αναφέρει ο συγγραφέας, ανήκει στο «κλαμπ» των 35 πρώτων ηγετών του κόσμου τις επικοινωνίες των οποίων έθεσε στο στόχαστρό της η πανίσχυρη NSA, η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών. Επί των ημερών του, όπως αποκάλυψε ο εντουαρντ Σνόουντεν, η Ελλάδα συγκαταλέγεται παγκοσμίως στις πρώτες θέσεις ανάμεσα στις χώρες «στις οποίες γίνονταν οι περισσότερες υποκλοπές από την NSA». Η κυβέρνηση Καραμανλή, τονίζει ο Μανώλης Κοττάκης, «αποτέλεσε από πολύ νωρίς επανειλημμένως στόχο πολιτικής ανατροπής από ενέργειες δυτικών διπλωματών. Οργανωμένες ή σε απόκλιση από τον κεντρικό σχεδιασμό, το διερευνούμε».
Με αυτά τα δεδομένα, έχει συζητήσει κατ’ επανάληψη με τον πρώην πρωθυπουργό για όλα όσα συνέβησαν την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από αυτόν. Για τις σχέσεις του με τις ΗΠΑ, για την πολιτική του απέναντι στη Ρωσία, για τη στόχευση της ενεργειακής του πολιτικής, για την αποσταθεροποίηση της πολιτικής του, ακόμα και για το φερόμενο σχέδιο
δολοφονίας του. Ο Κώστας Καραμανλής, παρά όσα συνέβησαν, δεν πιστεύει ότι υπήρξε σχέδιο φυσικής του εξόντωσης. Οπως όμως επισημαίνει, «μετά την πολιτική των αγωγών άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα περίεργα πράγματα, όπως απαγωγές επιχειρηματιών, οι φωτιές του 2007 και ο Δεκέμβριος του 2008, κατά τη διάρκεια του οποίου έγιναν επεισόδια ασύμμετρα σε σχέση με το αναμφισβήτητα θλιβερό γεγονός. Δεν ξέρω αν πίσω από αυτά
κρύβονταν Κοσοβάροι, Τούρκοι, Αλβανοί, Σκοπιανοί, όποιοι άλλοι. Αλλά οι ΗΠΑ είναι δύναμη με παγκόσμια ματιά».
«Εγώ κοιτούσα το εθνικό συμφέρον. Δεν ήταν οικονομικό το θέμα»
Στις πολλές συζητήσεις που είχαν, ο πρώην πρωθυπουργός ξεκαθάρισε στον Μανώλη Κοττάκη: «Εγώ κοιτούσα το εθνικό συμφέρον. Δεν ήταν οικονομικό το θέμα. Την ανισότητα γεωπολιτικού βάρους, όπως τουλάχιστον την προσλαμβάνουν πολλοί στα δυτικά κέντρα αποφάσεων, κάθε σοβαρός Ελληνας ηγέτης πρέπει να σκέφτεται πώς θα την αντιμετωπίσει. Οι αγωγοί ήταν εθνική πολιτική γιατί παρέκαμπταν την Τουρκία και έλεγχαν τη ροή του φυσικού αερίου προς Αλβανία – Σκόπια. Δεν ήταν αντιαμερικανική πολιτική. Ο τρόπος που συμπεριφέρθηκαν ορισμένοι κορυφαίοι Αμερικανοί διπλωμάτες ήταν τουλάχιστον περίεργος».
Τον καιρό που εφάρμοζε αυτή την πολιτική, υπενθυμίζει ο Κώστας Καραμανλής, «δεν υπήρχε αμερικανικό ενδιαφέρον για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Αλλά ήταν η κυβέρνησή μου που δρομολόγησε πριν από τους ρωσικούς αγωγούς τον ανταγωνιστικό αγωγό ITGI, που είχε ένθερμη δυτική – και κυρίως αμερικανική- στήριξη. Εγκαινιάσαμε με τον Ερντογάν, παρουσία του Αμερικανού υπουργού Ενέργειας Σάμιουελ Μπόντμαν, την κατασκευή του ελληνοτουρκικού κομματιού του, το 2005, και μετά τη λειτουργία του, δύο χρόνια αργότερα. Εμείς συμφωνήσαμε με τη Βουλγαρία το 2009 και την κατασκευή του Διασυνδετήριου Αγωγού Ελλάδας – Βουλγαρίας, που είχε επίσης δυτική και κυρίως αμερικανική στήριξη. Ακριβώς γιατί η στόχευση δεν ήταν αντιαμερικανική ή αντιρωσική αλλά ήταν η ενίσχυση του γεωπολιτικού ρόλου της χώρας, αξιοποιώντας και ενισχύοντας τη θέση της με όλους τους δυνατούς τρόπους και έναντι όλων. Οι ΗΠΑ όμως ήθελαν το μονοπώλιο χωρίς να προσφέρουν ανταλλάγματα, ούτε για την ενίσχυση της γεωπολιτικής μας θέσης ούτε για την ασφάλειά μας» αποκαλύπτει ο πρώην πρωθυπουργός.
Το σχέδιο υποκλοπών κατά της κυβέρνησης Καραμανλή δεν ήταν ένα μεμονωμένο διπλωματικό επεισόδιο, διαπιστώνει ο συγγραφέας κατόπιν της ενδελεχούς έρευνάς του. Αντιθέτως, σημειώνει, ήταν η αρχή μιας επικίνδυνης κλιμάκωσης που θα οδηγούσε στο μέλλον στην αποκάλυψη του φερόμενου σχεδίου δολοφονίας του Κώστα Καραμανλή πάλι μέσα από τις υποκλοπές τηλεφωνικών επικοινωνιών, οι οποίες -όπως απεδείχθη- δεν σταμάτησαν ποτέ. Αυτή τη φορά οι υποκλοπές που έγιναν επί ελληνικού εδάφους ήταν
ρωσικές! Τις έκαναν ρωσικές μυστικές υπηρεσίες για να προστατεύσουν τις επικοινωνίες του προέδρου Πούτιν από αμερικανικές. Με βάση όμως τις διαρροές που έγιναν στην ελληνική κυβέρνηση, στόχος της παρακολούθησης δυτικών δυνάμεων ήταν και πάλι ο Κώστας Καραμανλής, όχι ο Ρώσος πρόεδρος.
Οι 4+1 ημερομηνίες που κόστισαν στον πρώην πρωθυπουργό τον αποκλεισμό του από τον Λευκό Οίκο
Η κλιμάκωση άρχισε όταν η κυβέρνηση της Ν.Δ. «φωτογράφισε» την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα ως υπαίτια για τις υποκλοπές που γίνονταν μέσω της εταιρίας Vodafone με θύματα τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του. Αν και ο Καραμανλής αποφάσισε σε συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ τον Δεκέμβριο του 2005 την προμήθεια 30 μαχητικών αεροσκαφών F-16 Block, χάριν της συμμαχικής αλληλεγγύης (αλλά και επειδή οι ανάγκες των Ενόπλων
Δυνάμεών μας το επέβαλλαν), έναν μήνα μετά τη διακαναλική συνέντευξη Βουλγαράκη – Ρουσόπουλου – Παπαληγούρα, στις 15 Μαρτίου 2006, συγκάλεσε το ΚΥΣΕΑ και αποφάσισε να μην κάνει χρήση της option και να μην αγοράσει και τα άλλα 10 F-16.
Αυτή είναι η πρώτη κρίσιμη ημερομηνία που, σύμφωνα με τον Μανώλη Κοττάκη, οφείλουμε να έχουμε υπόψη μας όταν πρόκειται να παρακολουθήσουμε το σχέδιο «Πυθία». Οι άλλες τέσσερις είναι: η 25η Ιουνίου 2007, όταν ο Καραμανλής και ο Πούτιν ανακοίνωσαν την κατασκευή του νότιου διαδρόμου φυσικού αερίου South Stream (από εκείνη τη μέρα ο Καραμανλής τίθεται για τα καλά στο πολιτικό στόχαστρο των ΗΠΑ), η 2α έως 4η Απριλίου 2008 με το βέτο στο Βουκουρέστι εναντίον της εισηγήσεως του Αμερικανού προέδρου Μπους, η 29η Απριλίου 2008, όταν υπεγράφη η σύμβαση για την κατασκευή του προαναφερόμενου αγωγού, καθώς και η 6η Αυγούστου 2008, που κατατέθηκε στη Βουλή προς κύρωση η συγκεκριμένη συμφωνία.
Ηταν η περίοδος που ξέσπασε ένας σχεδόν ακήρυχτος πόλεμος, επί του οποίου απήλθε ανακωχή μόνον όταν ο πρώην πρωθυπουργός προκήρυξε τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009. Στο μέσον της τετραετίας. Τότε σταμάτησαν όλα! «Ή, για την ακρίβεια, σχεδόν όλα» λέει ο συγγραφέας του βιβλίου και εξηγεί: «Εχοντας υπόψη μας αυτές τις 1+4 κρίσιμες ημερομηνίες οι οποίες συγκροτούν το ιστορικό πλαίσιο της εποχής που διερευνούμε και οι οποίες κόστισαν στον πρώην πρωθυπουργό τον αποκλεισμό του από κάθε συνάντηση με Αμερικανό πρόεδρο για τα τέσσερα επόμενα χρόνια (2005-2009) έως το ραντεβού με τον
Ομπάμα, μπορούμε να ξετυλίξουμε το θρίλερ της “Πυθίας”, το οποίο ανιχνεύτηκε και πάλι… μέσω υποκλοπών.
Πρωταγωνιστές αυτής της περιόδου είναι ο αναπληρωτής βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάθιου Μπράιζα, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Ντάνιελ Σπέκχαρντ, ο εμπορικός ακόλουθος των ΗΠΑ στην Αθήνα Γούντγουορντ Κλαρκ Πράις, ο γενικός πρόξενος των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη Χόιτ Μπράιαν Γι και η Ντέμπορα Μακάρθι, το νούμερο δύο της πρεσβείας, οι οποίοι, άλλοτε με ορθόδοξο, άλλοτε και με ανορθόδοξο τρόπο (επειδή κάποιοι εξ αυτών, όχι όλοι, είχαν προσωπική ατζέντα), έδρασαν για να προστατεύσουν τα συμφέροντα της χώρας τους απέναντι στην «κακόβουλη ρωσική επιρροή».
Δύο είναι τα βασικά ερωτήματα στα οποία θα προσπαθήσω να απαντήσω, αξιολογώντας τα ευρήματα της δικογραφίας Φούκα για την “Πυθία”, βασικά έγγραφα της οποίας δημοσιεύονται στην παρούσα έκδοση: Ηθελαν πράγματι οι ΗΠΑ να δολοφονήσουν εκλεγμένο πρωθυπουργό χώρας- μέλους της Δύσης επειδή αντετίθετο στην πολιτική τους ή όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της ρωσικής φαντασίας, η οποία είχε κάθε λόγο να “αποσταθεροποιήσει” τον Ελληνα πρωθυπουργό για να τον εντάξει πλήρως στην επιρροή της; Το πρώτο ερώτημα. Και το δεύτερο: Υπήρξε όντως σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης Καραμανλή;».
Τα επτά «όχι» και η προδιάθεση για ανατροπή της τότε κυβέρνησης
Αμφιβολία ότι ο Καραμανλής συγκρούστηκε με βασικές γεωπολιτικές επιλογές των ΗΠΑ και δυσαρέστησε δύο προέδρους της με τα επτά «όχι» που είπε (Σχέδιο Ανάν, στρατός στο Αφγανιστάν, ελικόπτερα Απάτσι στο Αφγανιστάν, Βουκουρέστι, Κοσσυφοπέδιο, μη χρήση option για αγορά F-16, άρνηση εγκατάλειψης του αγωγού South Stream) δεν υπάρχει. Για το είδος και την ένταση της επίθεσης που εξαπολύθηκε εις βάρος του όμως και την πιθανότητα αυτονόμησης κάποιων κέντρων που έδρασαν εναντίον του και λειτούργησαν ως οι Ηρακλείς του αμερικανικού στέμματος, ερωτήματα, απορίες και αμφιβολίες σαφώς υπήρχαν. Ειδικώς αν παρατηρήσουμε σε ποιες πολυεθνικές εταιρίες και σχήματα μετεγγράφησαν ορισμένοι Αμερικανοί αξιωματούχοι μετά την αφυπηρέτησή τους από τη διπλωματική υπηρεσία.
Υπό το φως των νεότερων δεδομένων (αποκάλυψη της συνεργασίας του υιού του τότε αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν με εταιρία φυσικού αερίου της Ουκρανίας), η διαπλοκή αυτή φαίνεται πως ήταν συνηθισμένη για τμήμα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ με απολήξεις στον κρατικό μηχανισμό. Θα μπορούσε μάλιστα να της αποδώσει κανείς τον τίτλο “Ρωσοφοβία και μπίζνες”».
Ο Μανώλης Κοττάκης κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο τηλεγράφημα Μπράιζα προς τον πρέσβη της Ελλάδας στις ΗΠΑ Αλέξανδρο Μαλλιά της 17ης Δεκεμβρίου του 2007, με το οποίο χαρακτήριζε τον αγωγό South Stream «ολέθρια επιλογή του πρωθυπουργού Καραμανλή», καθώς και στην προειδοποίηση της αναπληρώτριας συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Τζούντι Ασλεϊ πως τυχόν βέτο στο Βουκουρέστι θα σήμαινε ατυχή επιλογή με συνέπειες». Τα δύο αυτά ταυτίζονται πλήρως με το αποδεικτικό υλικό που συγκέντρωσε ο ανακριτής.
Το ίδιο και το τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στο Βερολίνο στις 23 Απριλίου 2008, που διέρρευσε στον ιστότοπο WikiLeaks και το οποίο, αφού θύμιζε ότι «μία τουλάχιστον κυβέρνηση έχει καταρρεύσει λόγω του ονόματος», κατέληγε με την ξεκάθαρη απειλή πως «και έτσι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να είναι πολύ προσεκτική». Και αυτό έδειχνε τη γενικότερη προδιάθεση, που ταυτιζόταν πλήρως με το αποδεικτικό υλικό «Προδιάθεση ανατροπής της κυβέρνησης» σημειώνει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας.