Γραφει ο Γιώργος Βενετσανος
Θαύμασα τα ανακλαστικά της ηγεσίας μας που υποδέχτηκε την κυρία Μέρκελ. Τι Γερμανικές αποζημιώσεις της ζήτησε, τι συγγνώμη της επέβαλε να ζητήσει για τα μνημόνια, που κόστισαν την ζωή χιλιάδων Ελλήνων και κατέστρεψαν τις ζωές άλλων τόσων, δεν λέγεται, μέχρι και το λόγο της ζήτησαν γιατί μας είχε δώσει μπαταρισμένα υποβρύχια και κάτι ακούστηκε να της ζητήσουν αποζημίωση, γιατί τελικά τα επισκεύασαν οι άριστοι τεχνίτες του πολεμικού μας ναυτικού.
Απίστευτες και Εθνικά υπερήφανες καταστάσεις, η κυρά Μέρκελ κάθονταν σε αναμμένα κάρβουνα και δεν έβλεπε την ώρα να σηκωθεί να φύγει, μάλιστα είχε σκυλομετανιώσει που μετά την επίσκεψη στο σουλτανάτο, αποφάσισε να έρθει και στην Ελλάδα, νομίζοντας ότι θα την υποδεχθούν μετά βαΐων και κλάδων. Έλα μου όμως που για κακή της τύχη έπεσε πάνω στην επέτειο του ΟΧΙ των Ελλήνων, με αποτέλεσμα να τους πιάσει το φιλότιμο και να τα ακούσει, όπως δεν τα είχε ακούσει ποτέ άλλοτε.
– Πως είπατε, δεν έγιναν τέτοια πράγματα;
– Μπρέ λάθος πληροφορίες είχα; Σας ζητώ συγγνώμη, αλλά ναι έχετε δίκαιο, αυτά γίνονται σε κράτη σοβαρά, που σέβονται τους εαυτούς τους τους πολίτες τους και το δημόσιο χρήμα.
– Για μια στιγμή και εγώ ξεγελάστηκα από την επέτειο μας και την περήφανη απάντηση των Ελλήνων του 1940. Αυτών που με το ζόρι έβαζαν φαΐ στο πιάτο τους, αλλά είχαν το σθένος, την δύναμη και το κουράγιο να πούνε ΟΧΙ, σε αντίθεση με τους σημερινούς που μπουκωμένοι από την λίγδα, την καλοπέραση και τις άρπαχτες, αδυνατούν να απαντήσουν όπως πρέπει στον σύγχρονο Μουσολίνη.