Μεταδίδεται οτι η Ευρώπη,ειναι διχασμένη σε δύο στρατόπεδα, τα εξης δύο. Τα μεταξύ των πετρελαιοπαραγωγών, χωρών της σύν των φίλιων αυτών,και τών μη πετρελαιοπαραγωγών. Αυτό που θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο,από κάποιες χώρες εξαρτώμενες από το πετρέλαιο ιδίως, όχι μόνον δέν ήσαν καλά προς τούτο προετοιμασμένες, αλλά πιάστηκαν εντελώς απροετοίμαστες διότι ενώ κρίθηκε ασύμφορη (λόγω τών εποχικών χαμηλά σχετικών τιμών του πετρελαίου) η εξόρυξη του δικού τους λιγνίτη και έκλεισαν τα σχετικά ορυχεία, δέν έλαβον υπ όψιν τήν τόσο πολύ πιθανή πιθανότητα,αυτήν της αύξησης των τιμών του πετρελαίου διεθνώς, με συνέπεια να προσπαθεί τώρα σπασμωδικά να διορθώσει το λάθος. Δηλαδή αντί να αυξήσει την παραγωγή των εγχώριων καυσίμων, εδώ δές λιγνίτης, αντί αυτού τούς σφράγισε, με συνέπεια αντί να έχει ένα δεύτερο βρακί να δώσει στόν λαό, τού έβγαλε και αυτό που φορούσε!
Και τώρα τρέχει να τα μπαλώσει μοιράζοντας σλιπάκια, τουτέστιν τα επιδόματα που ανακοινώθηκαν. Να καλύψει ο λαός τι; Αφού ούτε για την κάλυψη των «απολύτως απαραίτητων» δέν αρκούν.
Το «προλαμβάνειν» είναι μία άγνωστη λέξη στο λεξιλόγιο της κυβέρνησης.
Γι αυτό καί σε όλα (Μα σε όλα;) να συμπεριφέρεται όπως τα ταχύτατα Μίκυ Μαους σάν βρεθούν ξαφνικά μπροστά στόν τοίχο, ματαίως αγωνιζόμενα νά μη τσακιστούν, και όμως τσακίζονται. Χαλκομανία.