Σχολιάζοντας το άρθρο Ελλάδα, Πατρίδα της ψυχης μου

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΝ ΑΡΘΡΟ «ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ.» olympia.gr

Του Αντώνη Αντωνά.

669C2698 E28C 4C00 BDD3 98DBE488B1A5

Πρόσθετο σχόλιο:

Αγαπητοί φίλοι ευχαριστώ που φιλοξενείτε άρθρα-αφιερώματα  μας,  τιμώντας την μητέρα πατρίδα, αλλά και την αγαπημένη μου ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΎΠΡΟ. Ο θεός ας ευλογεί αυτή την γη ηρώων και αγίων…
Επειδή στο κυρίως άρθρο ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ αναφέρθηκα μόνο σε ξένους φιλέλληνες, που λάτρεψαν ερωτικά την Ελλάδα μας, προσθέτω συμπυκνωμένα και αποσπασματικά ως σταγόνα μνήμης και γνώσης και στους δικούς μας λογοτέχνες ΕΛΛΗΝΕΣ γίγαντες ποιητές και συγγραφείς, που αφιερώθηκαν ψυχή τε και σώματι υμνώντας τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και με τον κονδυλοφόρο τους από χρυσόφτερο δικέφαλου αετού, χάραξαν ανεξίτηλα την δοξασμένη ιστορία της Ελλάδας και Ελληνικής Κύπρου…. με ένα μείγμα πατριωτισμού, αγάπης, ρομαντισμού και εθνικής περηφάνειας, που τόσο μας λείπει σήμερα …Προσθέτω λοιπόν μερικές ακόμη σταγόνες μνήμης γνώσης και αφύπνισης και ευελπιστώ ότι δεν κάνω κατάχρηση της φιλίας μας και καταλαμβάνω πολύτιμο χώρο του τιμημένου ιστολογίου σας …
Επαναλαμβάνω ότι Εθνική και ηθική παράλειψη θα ήταν αν δεν προσθέταμε ότι και οι μεγάλοι ΕΛΛΗΝΕΣ λόγιοι ποιητές και συγγραφείς μας στα συγγράμματα τους τίμησα ιδιαίτερα την πατρίδα τους και αυτοί με ερωτική λατρεία και πατριωτισμό. Είναι χιλιάδες και βέβαια είναι αδύνατον να καταγραφούν όλων τα ονόματα και συγγράμματα τους και να τα συμπυκνώουμε σε μια δακτυλήθρα…

Ενδεικτικά υπενθυμίζω σε τυχαία σειρά τους Ελύτη, Καβάφη, Λειβαδίτη, Ρίτσο, Καζαντζάκη, Σεφέρη, Καββαδία, Καρυωτάκη, Σολωμό, τους Κύπριους Ανθία, Μιχαηλίδη, Λιασίδη, Μόντη κ.ά.π.                                                    

Ανάμεσα στα μεγαλειώδη ανεκτίμητα έργα των γιγάντων αυτών λογίων της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ λογοτεχνίας (που πολύ θα ήθελα να καταχωρήσω, αλλά είναι φύση αδύνατο) επέλεξα ένα μικρό αντιπροσωπευτικό συμβολικό ποίημα από τα δεκάδες, που έγραψε ο εθνικός ήρωας ποιητής της Κύπρου αγωνιστής και λόγιος ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ, που εκπροσωπεί και όλους εκείνους τους αγωνιστές της ελευθερίας της Κύπρου που στα κρησφύγετα τους με το ένα χέρι κρατούσαν το όπλο και με το άλλο τον κονδυλοφόρο τους, από χρυσόφτερο σταυραετού του Μαχαιρά, γράφοντας και τιμώντας την μητέρα Ελλάδα και την Ελληνική Κύπρο … Ακόμη και όταν στην αγχόνη τους οδηγούσαν ή έπεφταν μαχόμενοι, αυτοί απάγγελλαν τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ Εθνικό ύμνο και τα ανεπανάληπτα πατριωτικά τους ποιήματα, φωνάζοντας την εσχάτη ΕΛΛΑΣ-ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΩΣΗ …. Καταχωνιασμένες σήμερα αυτές οι ιερές παρακαταθήκες, που μας κληροδότησαν και ξεχασμένες.                                                                                                                                    

Θαυμάστε το μικρό αντιπροσωπευτικό ερωτικό ποίημα του Παλληκαρίδη. Είναι ένα μείγμα έρωτος και πατριωτισμού προς την αγαπημένη του, αλλά και προς την λατρευτή του πατρίδα … Το έγραψε λίγο πριν να διαβεί το κατώφλι της αγχόνης … Το ποίημα αυτό πριν χρόνια το μελοποίησε ο αξέχαστος αείμνηστος πατριώτης φίλτατος μου Μάριος Τόκας. (Αιωνία η μνήμη του φλογερού ΈΛΛΗΝΑ) …

Χιλιοτραγουδήθηκε, απαγγέλθηκε και σήμερα ξεχάσθηκε…. Όπως λησμονήθηκε ότι η Ελλάδα και η Ελληνική Κύπρος είναι οι πατρίδες της ψυχής μας ….

Την Ελλάδα αγαπώ            

Ρώτησε τα μάτια που δακρύζουν,
κάποια αλήθεια να σου πουν,
κλαίνε πικρά να σ’ αντικρίσουν
γιατί μπορεί να σ’ αγαπούν.

Την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι εσένα
μ’ έναν έρωτα μεγάλο, αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια, τα θλιμμένα,
τον καθάριο της, θυμίζουν, ουρανό.

Ρώτησε εκείνη, φλογισμένο
όταν σε δουν, γιατί σιωπούν,
θα κινηθούν κι’ αυτά θλιμμένα
για να σου πουν πως σ’ αγαπούν.

Την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι εσένα
μ’ έναν έρωτα μεγάλο, αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια, τα θλιμμένα,
τον καθάριο της, θυμίζουν, ουρανό.

Στο δια ταύτα…..Νά πᾶμε ὅλοι μας στούς τάφους τῶν ἡρώων μας και στα φυλακισμένα μνήματα της Κύπρου, να κλάψουμε με πύρρεια δάκρυα πικρά και να βροντοφωνάξουμε:«Σήκω Εὐαγόρα, σήκω Γρηγόρη, σήκω Παῦλε, σήκω Μάρκο καί Κωνσταντῖνε, Νικηφόρε, Μακρυγιάννη, Κολοκοτρώνη καί Λεωνίδα, νά μᾶς πεῖτε και να μας θυμίσετε την ἑλληνική ἱστορία…».

Και πρός τους βαρβάρους Τούρκους εισβολείς ας βροντοφωνάξουμε τους ωραίους στίχους του Κ. Μόντη: “
“Κι αυτή η σελήνη η ματωμένη και μισή / που μας την κουβαλήσατε! / Αλήθεια πέστε μου μετρήσατε / πόσοι άλλοι πέρασαν από το νησί / πριν από εσάς πανίσχυροι κ’ επιφανείς / κι ούτε δείγμα καν δεν έμεινε κανείς;”.

Και τέλος υστάτη ικεσία να απευθύνουμε στον Ύψιστο για να σώσει την πατρίδα μας γη ηρώων και αγίων, αλλά κα να ικετεύσουμε τους ήρωες μας νοερά και συμβολικά ….                                                                                                  «ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΔΟΞΑΣΜΕΝΟΙ ΜΑΣ ΗΡΩΕΣ, ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΠΟΙΗΤΕΣ, ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΠΑΡΤΕ ΜΑΥΡΟ ΓΙΑΤΑΓΑΝΙ

ΚΙ ΕΛΑΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΤΟ ΣΤΡΑΒΟ ΝΑ ΚΑΝΤΕ ΙΣΟ …»

2Q==

Ἄχ, δυστυχισμένη πατρίδα! «Τήν Ἑλλάδα θέλομεν κι ἄς τρώγωμεν πέτρες – ΕΝΩΣΗ», ἔγραφε κάποτε στούς τοίχους τῶν σπιτιῶν ἡ ἀδάμαστη ἐκείνη γενιά τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου. Σήμερα «τρώγωμεν» τήν Ἑλλάδα και την Κύπρο το προπύργιο του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ «δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα» (Κ. Βαρνάλης)και παρακολουθοῦμε τόν ἐξισλαμισμό της, τον αφανισμό ότι ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ!! Τζαμιά στήν Ἀθήνα, Ἰσλαμικές Σπουδές στήν Θεολογική Σχολή τοῦ ΑΠΘ, ὀρδές μουσουλμάνων μεταναστῶν, απειλές που στωϊκά και παθητικά ανεχόμαστε, ιταμές διεκδικήσεις για τα ιερά μας χώματα, γιατί ἔτσι ἀποφάσισε ὅλο αὐτό τό νεο-αταξικό συνοθύλεμα …. Και εμείς σε μόνιμη νάρκη, διασωληνωμένοι, που κατά το δοκούν μας διακόπτουν το οξυγόνο και αργοπεθαίνουμε ψυχή τε και σώματι … οι ένθεν και εκείθεν ανθέλληνες .. που διακαώς επιθυμούν την εξαφάνιση μας, οι δόλιοι άσπονδοι σύμμαχοι μας και συναυτουργοί και συνένοχοι των διεθνών εγκληματιών βαρβάρων γειτόνων μας ….


ΑΦΥΠΝΙΣΘΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΙΜΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΟΤΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ … ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΕΠΙΣΗΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ ΚΡΑΤΑΤΕ ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΜΙΚΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΠΡΟΠΥΡΓΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ….ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ ..

Z9k=

Καρτερούμεν μέραν νύχταν
να φυσήσει ένας αέρας
στουν τον τόπον πο `ν καμένος
τζι’ εν θωρεί ποτέ δροσιάν

Για να φέξει καρτερούμεν
το φως τζιήνης της μέρας
πο `ν να φέρει στον καθ’ έναν
τζιαι δροσιάν τζαι ποσπασιάν

“Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του” Γ. Ρίτσος.

ΥΓ. Θα ακολουθήσει σύντομα τιμητικό αφιέρωμα για τους φλογερούς ΕΛΛΗΝΕΣ λογοτέχνες, συγγραφείς και ποιητές, που τίμησαν τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και που δυστυχώς σήμερα είναι λησμονημένοι και αυτοί και τα ανεπανάληπτα συγγράμματα τους.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΣΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟWWW.LEDRASTORY.COM

ΔΗΜΟΦΙΛΗ