«Τι είναι η πατρίδα µας; Μην είν’ οι κάµποι; Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάµπει; / Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά; /…» Ι. Πολέμης.
Καθώς συμπληρώνονται 47 χρόνια από την ίδρυση της Ν.Δ. και διάφοροι νεοφώτιστοι και αυτόκλητοι «κήρυκες» αγωνίζονται να μας πείσουν για το πόσο «Κέντρο» έγινε εσχάτως η παράταξη που ίδρυσε ο Καραμανλής είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε τα λόγια του: «Είμαι βέβαιος πως ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά – τι παρεξήγηση αλήθεια στον τόπο μας και μ’ αυτούς τους όρους – θα ήθελαν να είναι εκεί που βρίσκονται, αν μπορούσαν να καθορίσουν λογικά τη θέση τους …». Η δήλωση αυτή έγινε το 1945, και συμπληρώθηκε με το αγωνιώδες ερώτημα: «Όταν όμως θάχει σβήσει η εντύπωση από τα Δεκεμβριανά και θάχει τερματισθεί η εθνική μας κρίση, τι θα είναι εκείνο που θα μας συνδέσει με τη λαϊκή ψυχή;». Η αγωνία του ήταν το Εθνικό και γενικό συμφέρον όχι η εξουσία.
Ήταν, λοιπόν, «Δεξιά» η Ν.Δ. που ίδρυσε στις 4 Οκτωβρίου του 1974 και σήμερα γίνεται «ολίγη από Κέντρο»; Θα οργιζόταν αν παρακολουθούσε την σημερινή κενολογία που αναπτύσσεται για τα χαρακτηριστικά της παράταξης. Στις Ιδεολογικές Αρχές (Ι.Α.) της Ν.Δ. καθόρισε τον κώδικα δεοντολογίας της παράταξης: «ή πολίτικη πράξη δεν επιτρέπεται ποτέ να καταργεί την δημοκρατική διαδικασία» και «ή πολίτικη πράξη πρέπει να υπηρέτει πιστά τα συμφέροντα τού Έθνους και του Λαού». Συνεπώς, αυτονόητα, καθορίζεται ότι: «η Ν.Δ είναι παράταξη ταυτόχρονα εθνική και λαϊκή».
Η Ν.Δ. ως λαϊκή παράταξη ταγμένη να υπηρετήσει το γενικό συμφέρον καθορίζεται ότι: «πιστεύει στην κοινωνική δημοκρατία. Ταυτίζει την πολίτικη ελευθερία με την κοινωνική δικαιοσύνη. Αλλιώς ή ελευθερία θα ήταν μόνο τυπική, πλασματική». Αναγνωρίζεται η σημασία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην ανάπτυξη αλλά τονίζεται ότι αυτή δεν μπορεί να αφήνει την κοινωνία στο περιθώριο, έτσι: «ή ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να βρει τη δικαίωσή της, χωρίς παράλληλη συμμετοχή των ευρύτερων λαϊκών τάξεων στην κατανομή του εθνικού εισοδήματος».
Η πολιτική πράξη οφείλει να παραμένει προσηλωμένη στο γενικό συμφέρον. Οι πολιτικές που οδηγούν στην διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, με τον αποκλεισμό πολιτών από το «κοινωνικό μέρισμα» της ανάπτυξης, είναι απαράδεκτες αφού: «για να υπάρχει πραγματική δημοκρατία κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι απαλλαγμένος από την αγωνία της καθημερινής επιβίωσης». Η δημοκρατία δεν μπορεί να νοηθεί με κοινωνικούς αποκλεισμούς και πολίτες καταδικασμένους στο οικονομικό περιθώριο.
Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υπάρχει αποπροσανατολισμός από το καθήκον της πολιτικής που δεν είναι άλλο από την προάσπιση του Εθνικού και του γενικού συμφέροντος. Η Ν.Δ. τονίζει ότι «ή ελεύθερη οικονομία, στήν οποία παραμένει βασικά προσηλωμένη» οφείλει να συνδυάζεται, όπου είναι αναγκαίο, με τον Δημόσιο Τομέα και να υπηρετεί την κοινωνία αφού, σε τελική ανάλυση: «Η οικονομική ανάπτυξη δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Αποτελεί προϋπόθεση αλλά και μέσο της κοινωνικής προόδου».
Σε αυτά τα πλαίσια η Πολιτεία οφείλει να θέτει κανόνες αφού: «η ασυδοσία, στον ελεύθερο συναγωνισμό, καταλύει τις υγιείς βάσεις της ελεύθερης οικονομίας». Αυτονόητα η παράταξη, όντας προσηλωμένη στις θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας, διακηρύσσει ότι: «αποκρούει οποιαδήποτε άμεση η έμμεση πολιτική ισχύ τού κεφαλαίου. Κατανοεί τη σημασία πού έχει τό κεφάλαιο στην ανάπτυξη της οικονομίας.
Και αναγνωρίζει την άξια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην επιχειρησιακή δραστηριότητα. Δεν δέχεται όμως να επηρεάζουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα τη βούληση της Πολιτείας». Όσο για τα «αγλαΐσματα» που βολεύτηκαν στην Ν.Δ. αλλά αισθάνονται άβολα με την ιδεολογία και την ιστορία της, ας μας «χαιρετίσουν» δίχως ανησυχία. Όπως είπε ο Αίσωπος «οὔτε, ὅτε ἦλθες, ἔγνων, οὔτε, ἐὰν ἀπέλθῃς, γνώσομαι». Εμείς δεν ξεχνάμε.-
Αντώνης Αντωνάκος
03-10-2021
http://www.antonakos.edu.gr