Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ιερομάρτυρας , ο Αρεοπαγίτης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΟΥΣΤΙΚΟΣ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο Ιερομάρτυρας και οι μαρτυρήσαντες μαζί μ’ αυτόν 8 ΜΑΡΤΥΡΕΣ (ΦΑΥΣΤΟΣ, ΓΑΪΟΣ, ΠΕΤΡΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ, ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΧΑΙΡΗΜΩΝ και άλλοι δύο μάρτυρες)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΔΑΥΚΤΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΑΓΕΝΗΣ ή Θεογένης
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΤΕΚΝΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Χοζεβίτης επίσκοπος Καισαρείας
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ιερομάρτυρας , ο Αρεοπαγίτης
Ήταν διάσημος αθηναίος, φιλοσοφικότατος νους και μέλος του ανωτάτου δικαστηρίου. Προσήλθε στο χριστιανισμό τον πρώτο αιώνα, δια του Απ. Παύλου (Πράξ. ιζ’ 34). Μαρτύρησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Δομετιανού (81-96 μ. Χ.). Στο Διονύσιο αποδίδονται και αρκετά θεολογικά συγγράμματα, από τα όποια παραθέτουμε σε μετάφραση ορισμένα λόγια του, σχετικά με την Αγιότητα, τη Βασιλεία και την Κυριότητα του Θεού: “Αγιότητα, λοιπόν, είναι κατά τη γνώμη μας η καθαρότητα, η ασημάδευτη από οποιοδήποτε μίασμα, η πλήρης και ολότελα άσπιλη. Βασιλεία είναι η τακτοποίηση κάθε ορίου, κάθε τάξης, κανονισμού, κατάστασης. Κυριότητα δεν είναι μόνο η υπεροχή πάνω στους χειρότερους, αλλά και η συνολική των καλών και αγαθών και πλήρης ολοκτησία, καθώς και η αληθινή και αμετάβλητη βεβαιότητα. Γι’ αυτό και η κυριότητα ετυμολογείται από το “κύρος” και το “κύριο” και το “κυρίευαν”. Θεότητα είναι η πρόνοια που θεάται τα πάντα και με τέλεια αγαθότητα “περιθέει” (περιέχει) και συνέχει τα πάντα, τα γεμίζει με τον εαυτό της και υπερέχει από όλα όσα απολαμβάνουν τα δώρα της πρόνοιάς της”1. (Περισσότερες και πιο συγκεκριμένες Ιστορικές πληροφορίες για τη ζωή του Αγίου Διονυσίου δεν έχουμε πλην αυτών των λίγων που προαναφέραμε. Τα υπόλοιπα που αναφέρουν ορισμένοι Συναξαριστές ανήκουν στο πλαίσιο της παραδόσεως και μόνο).
1. Διονυσίου Αρεοπαγίτου, “ΠΕΡΙ ΘΕΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ”. Εκδόσεις Π. Πουρναρό.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Το συνάναρχον Λόγον.
Άγρευβείς τω του Παύλου Πάτερ κηρύγματι, υφηγητής ανεδείχθης των υπέρ νουν δωρεών, διαvoiα υψηλή καλλωπιζόμενος· των γαρ αΰλων ουσιών, τας αρχάς μυαταγωγείς, ως μύστης των απορρήτων, και της σοφίας έκφάντωρ, Ίερομόρτυς Διονύσιε.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΟΥΣΤΙΚΟΣ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
Οι Άγιοι αυτοί υπήρξαν μαθητές του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Ο πρώτος ήταν Ιερέας και ο δεύτερος διάκονος. Ίσως μάλιστα να ήταν και Αθηναίοι. Μαρτύρησαν δια ξίφους μαζί με τον Άγιο Διονύσιο, κατά τον επί Δομετιανού διωγμό (81-96).
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο Ιερομάρτυρας και οι μαρτυρήσαντες μαζί μ’ αυτόν 8 ΜΑΡΤΥΡΕΣ (ΦΑΥΣΤΟΣ, ΓΑΪΟΣ, ΠΕΤΡΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ, ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΧΑΙΡΗΜΩΝ και άλλοι δύο μάρτυρες)
Εδώ πρόκειται για τον Διονύσιο επίσκοπο Αλεξανδρείας, που μαρτύρησε όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ουαλεριανός (254). Ο έπαρχος Αιμιλιανός μάταια προσπάθησε να τον αποσπάσει από τη χριστιανική πίστη με υποσχέσεις, απειλές και τιμωρίες. Ο Διονύσιος ήταν δοκιμασμένος αθλητής του Χρίστου, ακόμα από το διωγμό επί Δεκίου. Μαζί του μάζεψε και οκτώ μαθητές του, κατά πάντα άξιους του διδασκάλου στη ζέση της ευσέβειας και στη στερεότητα της πίστης. Όλους, δέσμιους τους έκλεισαν σ’ ένα στενό χώρο, όπου τους βασάνισαν σκληρά και έτσι παρέδωσαν τις αγίες τους ψυχές στον Θεό. Τα ονόματα των έξι από τους οκτώ μαθητές του Διονυσίου ήταν Φαϋστος, Γάϊος, Πέτρος, Παύλος, Εύσέβιος και Χαιρήμων. (Η μνήμη των δύο τελευταίων, μαζί μ’ αυτή του Φαύστου και Γάϊου, επαναλαμβάνεται και την 4η Οκτωβρίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΔΑΥΚΤΟΣ
Ή μνήμη του συναντάται στο “Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον” έκδοση “Αποστολικής Διακονίας” 1959, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη του. Ίσως να είναι ένας από τους πιο πάνω οκτώ μαθητές του αγίου Διονυσίου, που μαρτύρησαν μαζί του. Ίσως όμως, να είναι περιττή επανάληψη της μνήμης του αγίου Αυδάκτου που η μνήμη του αναφέρεται στις 4 Οκτωβρίου, μαζί μ’ αυτή της κόρης του, Καλλισθένης.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΑΓΕΝΗΣ ή Θεογένης
Μαρτύρησε δια πυρός.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΤΕΚΝΟΣ
Μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Χοζεβίτης, επίσκοπος Καισαρείας
Ό όσιος Ιωάννης στην αρχή είχε πέσει στην πλάνη των μονοφυσιτών. Όταν δηλαδή επί βασιλίσσης Πουλχερίας η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα καταδίκασε τις αιρετικές δοξασίες του Ευτυχούς, ο Ιωάννης δεν θέλησε να δεχτεί τη δογματική ερμηνεία και απόφαση της συνόδου αυτής. Αλλά το εσωτερικό της ψυχής του Ιωάννη δεν είχε εγωιστικά ελατήρια, ήταν δεκτικό, διότι οι πλούσιοι και ευσεβείς γονείς του, στη Θήβα της Αιγύπτου, τον ανέθρεψαν με την ανάλογη χριστιανική παιδεία. Έτσι ο Θεός ευλόγησε να απαλλαχτεί από την πλάνη του ως έξης. Κάποτε πήγε στην Ιερουσαλήμ, για να προσκυνήσει τον τάφο του Κυρίου και να δεχτεί εκεί τη θεία κοινωνία. Πριν φτάσει η ήμερα εκείνη, ορθόδοξοι κληρικοί φρόντισαν να τον διαφωτίσουν και να τον απαλλάξουν από την πλάνη του. Αλλά και πάλι ο Ιωάννης βρισκόταν σε αμφιταλάντευση. Την παραμονή λοιπόν της ημέρας που θα κοινωνούσε, άκουσε στ’ όνειρό του φωνή, που του έλεγε ότι είναι ανάξιοι να κοινωνούν όσοι χωρίζονται από την αλήθεια της ορθόδοξης εκκλησίας. Τότε ο Ιωάννης πείστηκε οριστικά. Όταν επέστρεψε στην Αίγυπτο, μόνασε στον τόπο Χοζεβά. Μάλιστα, τόσο πολύ ανέπτυξε τις αρετές της Ορθοδοξίας, που ο Θεός τον αξίωσε να θεραπεύει δαιμονισμένους με την προσευχή του. Κατόπιν τον έκαναν επίσκοπο Καισαρείας, αλλά αυτός επέστρεψε στο ασκητήριό του, όπου και πέθανε ευεργετώντας αναρίθμητες ψυχές με την ορθόδοξη διδασκαλία του.