Δέν βγαίνει τίποτα τό πού νά δείχνει ότι ο όποιος κυβερνητικός συνασπισμός επικρατήσει στό τέλος,στήν αυριανή Γερμανία θά υπάρξει κάτι σημαντικό στίς εσωτερικές ή καί στίς εξωτερικές της πολιτικές όπως καί στίς θέσεις της στήν Ε. Ε. Συνεπώς η ζωή συνεχίζεται.
Γιά τήν Ελλάδα όμως μένει τό νά στενά παρακολουθεί άν θά συνεχιστεί ο τόσο σφιχτός μέ τήν Τουρκία εναγκαλισμός πού η Μέρκελ διατηρούσε. Ελπίζεται πώς όχι. Τό έτερο σοβαρό ζήτημα πού θά πρέπει νά απασχολήσει τήν χώρα μας είναι κατά πόσον η Ε. Ε. Θά στηρίξει φωναχτά αυτή τήν φορά,καί καθόλου άτονα τήν γραμμή τών ΗΠΑ για τήν αποχώρηση ΟΛΩΝ (βλέπε Τουρκικών) των ξένων στρατευμάτων από τήν Λιβυη τό συντομότερο διότι εκλογές σε τρείς μήνες μέ τήν μισή χώρα υπό Τουρκική κατοχή, δέν χρειάζεται ούτε μία δημοσκόπηση ως πρός τό αποτέλεσμα.
Πρέπει τό δικό μας ΥΠΕΞ νά πράξει όλα τά δυνατά γιά ελεύθερες εκλογές δηλαδή ανόθευτες πού μέ τήν Τουρκία μέσα……καλά.
Η συμμετοχή τού στρατηγού Χαφτάρ γιά Πρόεδρος είναι κάτι πού πρέπει νά διατηρηθεί ως τό τέλος, διότι οι Τούρκοι αποκλείεται νά μήν αντιδράσουν στά πάντα. Συνεπώς τό επόμενο τρίμηνο δέν χρειάζεται κανένα σχόλιο γιά τό τί σημαίνει γιά τήν Ελλάδα.
Έχουμε υποχωρήσει παντού. Τόν αγωγό Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη κανείς δέν θυμάται άν είναι δυνατόν μέ τήν αλλαγή στόν Λ. Ο. τό θέμα νά αναδυθεί. Τήν κατά κράτος υποχώρησή μας στό Σκοπιανό τίποτε ακόμη δέν τήν έχει αντισταθμίσει. Ας φανούμε σοβαροί γιά ότι έρχεται προσεχώς.