Τελικά αποτιμώντας τά,γιά τήν Ελλάδα αποτελέσματα στήν Γενική Συνέλευση τού ΟΗΕ, ο μέν Μητσοτάκης ναί μέν δέχεται τόν διάλογο μέ τήν Τουρκία αλλά μέ σεβασμό ως πρός τό Διεθνες Δίκαιο καί τήν κυριαρχικότητά μας ο δέ Ερντογάν νά λέει καί αυτός ότι δέχεται τόν διάλογο αλλά μέ σεβασμό στό Διεθνες Δίκαιο καί τήν αρπακτικότητα μας.
Άντε τώρα νά καταλάβουν οι πολίτες δώθενες κείθενες τί σόι διάλογος θά είναι ένας διάλογος μέ τό τί θά δώσουμε, καί όταν φθάσει αυτός ο διάλογος έστω σέ ένα τέλος, γιά πόσο θά κρατήσει;Εδώ πιό ξεκάθαρη συνθήκη από αυτήν τής Λωζάννης δέν έχει υπάρξει. Καί όμως ακόμη καί αυτήν, πιέζουν γιά αλλαγή στά μέτρα τους. Τό γιατί τό κάνουν σήμερα είναι γνωστό.
Το ζήσαμε μέ μία μικρή προκαταβολή στά Ίμια. Είμαστε περισσότεροι θά γίνουμε πιό περισσότεροι, καί έχουμε καί υπεροπλία πού διαρκώς θά αυξάνεται. Έτσι νομίζουν καί τό λένε, αφού η αρχή τού πριονίσματος τής κυριαρχίας μας ξεκίνησε «ντεσπασίτο» αφού είπαμε καί ευχαριστώ, ΤΟΤΕ.
Τότε λοιπόν ήταν πού τούς ανοίξαμε τήν όρεξη καί μετά κάποια χρόνια φθάσαμε στίς επαφές τών σκαφών πολεμικών/αλιευτικών καί φίρδην μίγδην. Οι, κοντινοί, πρόγονοι μας έλεγαν, παιδί μου «άμα δέν έχεις νύχια νά ξυστείς, μήν περιμένεις νά σέ ξύνουν άλλοι»!
Πως λοιπόν νά ξυστείς όταν, «μέ αγώνες» γεμίζουμε τήν Ελλάδα «νυχοκόπτες» μέ προτροπή μάλιστα, επίσημη προτροπή της (επιλογή Μητσοτάκη) προέδρου μας;
Άντε τώρα βγάλτα πέρα. Καί όμως Μπορούμε, αρκεί νά τό πιστέψουμε καί νά πείσουμε (δές ΥΠΕΞ) καί νά πράξουμε τό σωστό (δές Μαξίμου) προχωρώντας καί διευρύνοντας συμμαχίες πείθοντας συμμάχους καί εαυτούς ότι «άξίζει τό κόπο».
Κοιτώντας τούς συνομιλητές μας κατάματα, καί μέ τά φρύδια στά ίσα!