Παραθέτουμε άνευ σχολίου μια ενδιαφέρουσα ανάλυση:
Υπάρχει πολίτης της χώρας που θεωρεί ότι πρέπει να ιδιωτικοποιήσουμε τις ένοπλες δυνάμεις; Να αναθέσουμε δηλαδή την υπεράσπιση της χώρας, της εδαφικής της ακεραιότητας και των συμφερόντων της σε μια εταιρεία από την Τουρκία ή την Αμερική. Μη βιαστείτε να πείτε «υπάρχει: ο Μητσοτάκης και ο Χατζηδάκης», γιατί τους εξαιρούμε εκ των προτέρων από την υπόθεση. Δεν υπάρχουν πολίτες που υποστηρίζουν τέτοιο σενάριο. Ολοι καταλαβαίνουν ότι η υπεράσπιση αξιών και ζωτικών συμφερόντων της χώρας δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα οικονομικής συναλλαγής. Το κέρδος, δηλαδή, δεν είναι αυτό που μπορεί να εγγυηθεί και να εξασφαλίσει όσα έχουν ανάγκη οι πολίτες.
Υπάρχει δηλαδή η παραδοχή ότι μια χώρα δεν μπορεί να στηρίζεται στο κίνητρο του κέρδους για να υφίσταται και να λειτουργεί. Γιατί εχθρός του κέρδους είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Συνεπώς αν η βλάβη της χώρας εξασφαλίσει περισσότερο κέρδος για όποιον κερδίζει προστατεύοντάς την, τότε η χώρα θα υποστεί βλάβη για να κερδίσει ο κερδοσκόπος. Ξεκάθαρα πράγματα και νόμοι της αγοράς. Αν δεν ήταν έτσι, οι υπερπλούσιοι δεν θα έκαναν τα πάντα για να αποκτήσουν κι άλλο πλούτο αλλά θα μοίραζαν την περιουσία τους σε όποιον δεν έχει να φάει.
Ας αλλάξουμε τώρα το σενάριο με την ιδιωτικοποίηση του στρατού και ας πάμε στην ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας ή της ενέργειας. Αφού το κέρδος δεν εξασφαλίζει την άμυνα, αντιθέτως υποχωρεί υπέρ του μεγαλύτερου κέρδους, γιατί εξασφαλίζει την υγεία του πολίτη ή το φτηνό ρεύμα;
Στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του οι ιδιωτικοποιήσεις δεν αποτελούν ιδεοληψία και εργαλείο άσκησης πολιτικής με τα οποία κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί. Ο Μητσοτάκης δεν θέτει κανόνες υπέρ της ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα σε ένα επιχειρηματικό τερέν όπου, όπως υποστηρίζει, αναπτύσσονται ανταγωνιστικότητα και χαμηλές τιμές. Ο Μητσοτάκης ξεπουλάει, αφαιρώντας το δικαίωμα από το δημόσιο να έχει δραστηριότητες που προστατεύουν την κοινωνία και της εξασφαλίζουν ωφελήματα. Θέλει να ψοφήσει η κατσίκα του δημοσίου και να ευεργετηθούν ιδιώτες. Με ποιο κέρδος και για ποιον; Για τους πολίτες. Γι’ αυτούς που κλείνουν τις συμφωνίες και μετά τους κάνουν νόμους.
Η συμπεριφορά του πρωθυπουργού είναι ύποπτη. Πουλάει το 49% του ΔΕΔΔΗΕ, των κερδοφόρων δικτύων ηλεκτροδότησης δηλαδή που κατασκευάστηκαν επί 70 χρόνια πάνω σε βουνά και χαράδρες με τα λεφτά του δημοσίου. Ποιος τ’ αγοράζει; Οπως αποκαλύπτει σήμερα το Documento, o αγοραστής είναι εταιρεία που συμμετείχε στην ιδιωτικοποίηση του δικτύου υδροδότησης του Λονδίνου επί Θάτσερ και αποχώρησε αφού ρύπανε τον Τάμεση, άφησε χωρίς συντήρηση τα δίκτυα και προώθησε τα δάνεια που είχε πάρει σε offshore της στο εξωτερικό. Αυτοί είναι οι επενδυτές του Μητσοτάκη τους οποίους οφείλουμε να μην αποκαλούμε απατεώνες αλλά σωτήρες.
Στη συνέχεια η κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωρεί σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στη ΔΕΗ για να τη θέσει εκτός ελέγχου του δημοσίου. Μόλις πέντε μέρες πριν ο πρωθυπουργός κάνει τις οικονομικές του εξαγγελίες στη ΔΕΘ, αλλά δεν ανακοινώνει τίποτε για το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, το οποίο κατά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις είναι κερδοφόρο για την κοινωνία. Λίγο μάλιστα προτού ανακοινωθεί η ιδιωτικοποίηση που θα προκύψει από την άρνηση του δημοσίου να συμμετάσχει στη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου η μετοχή της επιχείρησης φουντάρει στο χρηματιστήριο, δημιουργώντας έντονα σχόλια για εσωτερική πληροφόρηση.
Τι συμβαίνει με αυτή την κυβέρνηση που έχει όλο και περισσότερο συμπεριφορά Φαμίλιας της μαφίας; Σε λίγο η μόνη δημόσια περιουσία που δεν θα διατίθεται για εκποίηση θα είναι το Μέγαρο Μαξίμου, αν και δεν είναι διόλου απίθανο να μπει leasing σε κάποιο από εκείνα τα funds που κατά καιρούς αποκτούν ISO Μητσοτάκη. Πρόκειται για ιδιόμορφο νεοφιλελευθερισμό με πιστοποίηση της Οικογένειας.
Το 1992 ο πατέρας Μητσοτάκης είχε δώσει τις δύο άδειες κινητής τηλεφωνίας στις εταιρείας Panafon και Telestet, αποκλείοντας τον μοναδικό φορέα επικοινωνιών στην Ελλάδα, τον κρατικό ΟΤΕ. Δηλαδή ο νεοφιλελευθερισμός Μητσοτάκη δεν παρείχε τη δυνατότητα σε όλες τις εταιρείες να συμμετάσχουν στην αδειοδότηση «χάριν της ανταγωνιστικότητας», αλλά απέκλεισε τον κρατικό φορέα. Oσα κάνει σήμερα ο διάδοχος του πατροπαράδοτου νεοφιλελευθερισμού δεν απέχουν και πολύ. Δεν δημιουργεί πεδίον δόξης λαμπρό για την επιχειρηματικότητα, αλλά αποκλείει το κράτος αφού του καταληστεύσει την περιουσία (δίκτυα, πελατολόγιο, περιουσία κ.λπ.)
Ζούμε σε μέρες που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία το γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις με αποκλεισμό του κράτους δεν οδηγούν σε καμία ανταγωνιστικότητα ή μείωση των τιμών. Οι τρεις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας όχι μόνο δεν φαίνεται να ανταγωνίζονται προς όφελος του καταναλωτή, αλλά έχουν καταφέρει να διατηρούν τις ψηλότερες τιμές στην Ευρώπη. Η κατάργηση του «ελληνικού μονοπωλίου» στις αερομεταφορές με την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής (έργο Χατζηδάκη και αυτό) δεν έφερε φτηνά εισιτήρια αλλά ένα άλλο ιδιωτικό μονοπώλιο που κάνει ό,τι θέλει.
Η πραγματικότητα πίσω από τον εκμοντερνισμό που επαγγέλλεται ο νεοφιλελευθερισμός είναι η απειλή απέναντι σε κάθε κοινωνική ωφέλεια. Η προσθήκη της σφραγίδας της κυβέρνησης Μητσοτάκη κάνει τα πράγματα ληστρικά. Ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα όσοι δεν έχουν σχέση με την πρωθυπουργική καμαρίλα πρέπει να διαγκωνιστούν με τα θηρία που δημιουργεί η πρωθυπουργική εύνοια. Δείτε τι έγινε με την efood, της οποίας οι δημιουργοί υπήρξαν «μπροστινοί» των οικογενειακών εταιρειών του Μητσοτάκη. Πάτησαν στους νόμους (ή μήπως υπαγόρευσαν;), με τους οποίους πολλαπλασιάζουν τα κέρδη σε βάρος των εργαζομένων. Αλλά δείτε επίσης πώς υποχώρησαν κάτω από την κοινωνική κατακραυγή και τις αντιδράσεις, γνωστοποιώντας σε όλους ότι ναι, υπάρχει κι άλλος δρόμος αν συμφωνήσουμε ότι υπάρχει δρόμος να ακολουθήσουμε, αντί να αποδεχτούμε παθητικά.
Το δίλημμα που βάζουν «ιδιωτικοποιήσεις ή κρατισμός» είναι ψευδές. Δεν μπορεί να έχει ο ιδιώτης την ευθύνη για τομείς ασφάλειας, ενέργειας, παιδείας ή υγείας των πολιτών. Το κέρδος δεν είναι φρουρός των αναγκών μας, όπως δεν είναι ούτε όσοι το επικαλούνται ως ασφαλή δρόμο για την πρόοδο. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, οι χώρες και οι κάτοικοι στον καπιταλισμό δεν θα ήταν φτωχοί ακόμη κι αν δεν ήταν ίσοι, όπως λέει ο Μητσοτάκης. Αρα δεν το κάνουν για τον πολίτη. Ούτε καν για κάποια ιδεολογία. Το κέρδος είναι άλλο και αδήλωτο.
ΥΓ.: Μια ιδέα για την αντιπολίτευση. Τον Δεκέμβριο του 2013 η γερουσιαστής του Μεξικού Λάιντα Σονσόρες τοποθετήθηκε στη Γερουσία για τις ιδιωτικοποιήσεις με τα λόγια του νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου: «Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθούν η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθούν το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθούν η Δικαιοσύνη και ο νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων ιδιωτικοποιήστε τα κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την ******** τη μάνα που σας γέννησε».
Του Κώστα Βαξεβάνη από το σημερινό Documento