Του Πέτρου Αγρέβη – Χασάπη
Μια ομάδα ανθρώπων για να αποκτήσει συνοχή και να συντονιστούν και ευθυγραμμιστούν οι ενέργειες των μελών της, ώστε να γίνουν αποτελεσματικές, θα πρέπει να έχει θέσει έναν κοινό στόχο, ένα ομαδικό όραμα, για την επίτευξη του οποίου είναι υποχρεωμένα όλα τα μέλη της ομάδας, να ενεργούν ακόμα και με προσωπικές θυσίες τους.
Η ομαδική συνεργασία γίνεται μάλιστα πιο ισχυρή και αποτελεσματική, όταν στοχοποιηθεί και συγκεκριμένος εχθρός, που πραγματικά ή φαντασιακά εμποδίζει την επίτευξη του κοινού στόχου. Τα παραδείγματα των Κυρίαρχων Ιδεολογιών (περί αυτού πρόκειται), τα συναντάμε συνεχώς στην παγκόσμια ιστορία (με πιο πρόσφατα τον γερμανικό ναζισμό, τον σοβιετικό κομμουνισμό, τον σύγχρονο ισλαμισμό, τον νεοοθωμανισμό κ.λ.π.). Το φαινόμενο αυτό όμως, δεν είναι και τόσο απόμακρο από την καθημερινότητα. Είναι καθημερινό αλλά και ζωτικό φαινόμενο σε όλες τις κοινωνικές ομάδες γύρω μας αυτή τη στιγμή. Το βλέπουμε από τις απλές επαγγελματικές, αθλητικές κ.λ.π. ομάδες, μέχρι τις εθνικές κοινωνίες και τελευταία το βλέπουμε και στην παγκόσμια κοινωνία, η οποία μέχρι τώρα δεν είχε κάποιο κοινό στόχο.
Σε ότι αφορά στην τελευταία περίπτωση και στην προσπάθεια των γκλομπαλιστών για επιβολή της παγκοσμιοποίησης (δηλαδή για τη διάλυση των εθνικών κρατών, προκειμένου να επιτευχθεί ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, προϊόντων και μεταναστών), επιλέχθηκε, κατά τη γνώμη μου, ως κοινός πανανθρώπινος στόχος, ως ένα πανανθρώπινο όραμα, ο κίνδυνος της «κλιματικής αλλαγής». Ομιλούν ακόμα και για «κλιματικούς μετανάστες». Έχω λοιπόν την εντύπωση, ότι ο εκφοβισμός της ανθρωπότητας, επισείοντας τον κίνδυνο της «κλιματικής αλλαγής», στοχεύει ακριβώς στην μετατροπή αυτού του πραγματικού ή φαντασιακού «κινδύνου» σε παγκόσμια Κυρίαρχη Ιδεολογία, ώστε να καταφέρουν οι υποκινητές της ιδέας, να ελέγχουν τις ενέργειες του παγκόσμιου πληθυσμού, όπως εκείνοι θα αποφασίζουν, υπερακοντίζοντας τα έθνη κράτη.
Κοντινό μας παράδειγμα είναι η ίδια η Πατρίδα μας, στην οποία επιβλήθηκε έξωθεν η κατάργηση του λιγνίτη, ως μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και ο εξαναγκασμός της στη χρήση ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών μονάδων, καταστρέφοντας δάση και περιβάλλον (εδώ είναι το οξύμωρο) με την ταμπέλα «πράσινη ενέργεια», «πράσινη ανάπτυξη» κ.λ.π. Βέβαια βρήκαν πρόθυμους εγχώριους πολιτικούς και τα κάνουν.
Όποιος διαθέσει λίγο χρόνο για να διαβάσει σύγχρονα βιβλία παγκοσμιοποιητών και οπαδών των διαφόρων επανεκκινήσεων και «ανοικτών κοινωνιών», θα διαπιστώσει ότι βασικό τους πρόταγμα είναι η διάσωση του πλανήτη από την «κλιματική αλλαγή» και καλούν τους αναγνώστες τους να υιοθετήσουν αυτή την ιδέα ως στάση ζωής.Κάθε «προοδευτικός» άνθρωπος λοιπόν, σύμφωνα με τα ανωτέρω αναγνώσματα, οφείλει να έχει αυτή τη στάση ζωής, διαφορετικά είναι εχθρός του κοινωνικού συνόλου.
Γίνεται λοιπόν μια παγκόσμια προσπάθεια ενοχοποίησης όσων δεν υπακούουν στα κελεύσματα της «πράσινης ενέργειας» και στοχοποίησής τους ως εχθρών του περιβάλλοντος και κατ΄ επέκταση εχθρών της ίδιας της ανθρώπινης ζωής, εναντίον των οποίων όλοι παρακινούμαστε να σταθούμε απέναντι. Δεν αποκλείεται δε να δούμε και ποινικούς νόμους στο μέλλον, εναντίον των αρνητών της ιδέας, κάτι σαν τους αντιρατσιστικούς ή εμβολιαστικούς νόμους για τον κορωνοϊό. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον, ο συντάκτης ενός άρθρου, παρόμοιου με το παρόν, να συλλαμβάνεται και το άρθρο του να απαγορεύεται.
Φυσικά, κάποιοι διεθνείς οικονομικοί ολιγάρχες, ωσάν να το γνώριζαν από πριν, έχουν σπεύσει να επενδύσουν στη βιομηχανία της «πράσινης ανάπτυξης», άσχετα αν τελικά η μόλυνση του περιβάλλοντος γίνεται μεγαλύτερη από την παραγωγή των ίδιων των μέσων που υποτίθεται θα βοηθήσουν.
Βλέπω όμως, ότι οι υπέρμαχοι του κινδύνου της «κλιματικής αλλαγής» δεν λένε όλη την αλήθεια. Για παράδειγμα, είδατε ποτέ τα γκλομπαλιστικά ΜΜΕ να λένε, ότι για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, βασική αιτία είναι οι υδρατμοί, κάτι για το οποίο δεν ευθύνεται κανένας μας; Τέτοιες αλήθειες υπάρχουν πολλές, αλλά αποκρύπτονται από αυτά τα ΜΜΕ. Εξάλλου, στον πλανήτη μας υπήρξαν κατά το παρελθόν, τεράστιες καταστροφές του περιβάλλοντος και κλιματικές αλλαγές, χωρίς καν ανθρώπινη παρουσία.
Προσωπικά πιστεύω ότι, ο πραγματικός κίνδυνος για το περιβάλλον ή για τον ίδιο τον πλανήτη, είναι ο υπερπληθυσμός. Ο πληθυσμός στον πλανήτη γη αυτή τη στιγμή είναι κοντά στα 8 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Όπως διαβάζουμε στην wikipedia, οπαγκόσμιος πληθυσμός σημειώνει συνεχή αύξηση από τον 14ο αιώνα, μετά το τέλος της μεγάλης επιδημίας πανούκλας και του μεγάλου λιμού των ετών 1315–1317. Για να γίνει αντιληπτόςστο ελληνικό κοινό, ο ρυθμός αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού, θα αναφερθούμε σε κάποια γνωστά μας ιστορικά χρονικά ορόσημα.
Κατά την ελληνική επανάσταση του 1821, ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν γύρω στο 1 δισεκατομμύριο. Μετά την πτώση της χούντας το 1974, ο παγκόσμιος πληθυσμός είχε ανέβει περίπου στα 4 δισεκατομμύρια. Στην αλλαγή της χιλιετίας το 2000, είχε ανέβει στα 6 περίπου δισεκατομμύρια και σήμερα, 21 χρόνια μετά έχει ανέβει κοντά στα 8 δισεκατομμύρια. Με βάση μαθηματικά μοντέλα, ο πληθυσμός της γης αναμένεται γύρω στα 10 δισεκατομμύρια το έτος 2050 και προσωπικά δεν διανοούμαι που θα έχει φτάσει το 2100 και πάει λέγοντας.
Όλες αυτές οι ανθρώπινες ψυχές, θα αντιμετωπίσουν σοβαρότατο πρόβλημα επιβίωσης, λόγω του κινδύνου εξάντλησης των φυσικών πόρων. Ταυτόχρονα, η καταστροφή του περιβάλλοντος θα επιταχυνθεί εξ αιτίας ακριβώς του υπερπληθυσμού και ως συνέπεια αυτού. Φυσικά, αυτόν τον υπερπληθυσμό, καμία «πράσινη ενέργεια» δεν θα μπορεί να καλύψει στο μέλλον, με τη σημερινή της τουλάχιστον μορφή.
Αν στην πιο πάνω πραγματικότητα, προσθέσουμε και το απάνθρωπο γεγονός, όπου το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, κατέχει πάνω από το 50% του παγκόσμιου πλούτου και το 10% μιας παγκόσμιας ανώτερης τάξης (στην οποία περιλαμβάνονται και το πιο πάνω 1%), κατέχει το 90% του πλούτου της γης, τότε αναρωτιέμαι πως θα λειτουργήσει αυτό το εκρηκτικό «κοκτέϊλ» στο μέλλον.
Η οικονομική στενότητα που επιβάλουν οι γκλομπαλιστές στους λαούς, είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει σε μείωση των γεννήσεων και αύξηση των θανάτων, επιβραδύνοντας την αύξηση του πληθυσμού. Ήδη η χώρα μας υφίσταται τις συνέπειες αυτής της επιβολής. Φυσικά πάντα θα υπάρχει το ενδεχόμενο ενός «τυχαίου» καταστροφικού παγκόσμιου πολέμου ή κάποιας περίεργης πανδημίας, που θα μειώνει τον πληθυσμό της γης, αλλά και θα αυξάνει τα κέρδη κάποιων.
Αντί λοιπόν να επιτρέπουμε στους διεθνείς οικονομικούς ολιγάρχες να μας βομβαρδίζουν με «κλιματικές αλλαγές» και προώθηση της δικής τους αντζέντας για έλεγχο του πλανήτη, καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουν οι λαοί το ζοφερό μέλλον που έρχεται από άλλες κατευθύνσεις (δηλαδή του υπεπληθυσμού και της υπερσυγκέντρωσης του πλούτου) και να λάβουν έγκαιρα τα μέτρα τους. Απαιτούνται όμως πατριώτες πολιτικοί με ανθρώπινες ευαισθησίες και όχι κατασκευασμένοι μιντιακά εντολοδόχοι συμφερόντων.