Γραφει ο Γιώργος Βενετσανος
Το Τουρκικού κατεστημένο, δια στόματος Ακάρ ξαναχτυπά και αφού μετονόμασε το Αιγαίο σε «θάλασσα των νήσων» (το αιγαίο τους πειράζει γιατί μυρίζει Ελλάδα), έδωσε την προσοχή του και πάλι στο Καστελόριζο λέγοντας πως η Ελλάδα ζητά (δεν ζητά, δικαιούται) θαλάσσια κυριαρχία 40.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα για το Καστελόριζο, που είναι 10 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ απέχει μόλις 1.950 μέτρα από την Τουρκία και 600 χιλιόμετρα από την Ελλάδα. Αλήθεια είναι τόσο μακριά όσο μας λένε οι «φίλοι» και «σύμμαχοι» εξ ανατολών; Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα άλλο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης την Γαλλία, η οποία περιλαμβάνει πολλά εδάφη (territoires) εκτός Ευρώπης, που ονομάζονται υπερπόντια εδάφη ( France d’outre-mer) και βρίσκονται σε όλους τους ωκεανούς πλην του Αρκτικού.
Αυτά τα εδάφη είναι τα εξής:
Νότια Αμερική: η Γαλλική Γουιάνα.
Ατλαντικό ωκεανό: το Σαιν Πιερ και Μικελόν και, στις Αντίλλες, η Γουαδελούπη, η Μαρτινίκα, ο Άγιος Μαρτίνος και ο Άγιος Βαρθολομαίος.
Ειρηνικό ωκεανό: η γαλλική Πολυνησία, η Νέα Καληδονία, οι νήσοι Ουαλίς και Φουτουνά και το Κλίπερτον.
Ινδικό ωκεανό: η Ρεϋνιόν, η Μαγιότ, οι Διάσπαρτες Νήσοι, οι Νήσοι Κροζέ, οι Νήσοι Κεργκελέν και Νήσοι Αγίου Παύλου και Νέου Άμστερνταμ.
Ανταρκτική: η Αδελία Γη.
Αυτές είναι κτήσεις τις οποίες ούτε διανοούνται να εγκαταλείψουν και να ελαττώσουν, ούτε να αποποιηθούν την ΑΟΖ που τους προσφέρουν και η οποία προστίθεται στην συνολική ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο αυτό, αλλά τις προστατεύουν με νύχια και με δόντια. Θυμηθείτε τον πόλεμο στις Νήσους Φώκλαντ τα οποία απέχουν 687 χιλ. από Αργεντινή (που τα διεκδικούσε) και από την Αγγλία 12.713χιλ. (ιδιοκτησία της). Η πατρίδα μας λοιπόν μετά από τα ανωτέρω δύναται να ελαττώσει την εν δυνάμει ΑΟΖ της, η οποία θα προστεθεί σε αυτήν της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Σαφέστατα και όχι.
Σύμφωνα λοιπόν με τους Τούρκους ιθύνοντες, τα νησιώτικα εδάφη που βρίσκονται σχεδόν σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη και ανήκουν στην Γαλλία είναι ΚΟΝΤΑ και για το Καστελόριζο που βρίσκεται 127χλμ. Από το Φαληράκι της Ρόδου, 200χλμ. από την Κρήτη, 100χλμ. από την Κάρπαθο και 600 χιλ. από ηπειρώτικη χώρα, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, αλλά είπαμε, ερμηνεία «αλά τούρκα». Το θέμα όμως δεν είναι οι απέναντι, αυτοί την δουλειά τους κάνουν και μάλιστα καλά, εφαρμόζοντας άριστα την Γκεμπελική πρακτική (που σημαίνει συκοφαντική προπαγάνδα, άθλια παραπληροφόρηση) των πατρώνων τους Γερμανών «πες, πες, πες ένα ψέμα, στο τέλος κάτι θα μείνει».
Το θέμα είναι η από εδώ πλευρά τι κάνει και πως κατοχυρώνει τα εθνικά δίκαια μας. Η Ελλάδα βεβαίως επικαλείται το διεθνές δίκαιο και ορθώς. Τι κάνεις όμως όταν η όμορη χώρα είναι η Τουρκία, και έχει πολιτικούς που το ερμηνεύουν κατά το δοκούν και με μυαλά πονηρού ανατολίτη, αποκλείοντας την όποια διμερή συνεννόηση πάνω στο διεθνές δίκαιο; Μήπως πρέπει να ελαττώσεις τα βάσει ιστορικών διεθνών συμβάσεων, κατοχυρωμένα δικαιώματά σου ή μήπως κάνεις πίσω και να αποδεχθείς τα παράλογα αιτήματα της απέναντι πλευράς, ανοίγοντας την όρεξη και σε άλλους γείτονες; Άραγε μήπως υιοθετείς τις απόψεις που ακούγονται δημοσίως, περί μικρής ή μεγάλης επιρροής του Καστελόριζου, περί ειδικού καθεστώτος, ή να δώσουμε λίγο Καστελόριζο όπως διαβάσαμε με «διαρροή» της στην εφημερίδα τα ΝΕΑ η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, αδερφή του πρωθυπουργού, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ είπε ότι ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη μπορεί να σημαίνει «την απώλεια της ΑΟΖ του Καστελόριζου, ωστόσο θα μπορούσε να κατοχυρώσει δικαιώματα άλλων νησιών μας, όπως της Ρόδου ή της Λέρου!».
Για να τελειώνει αυτή η υπόθεση μια και καλή και με τους εκτός των τοίχων, αλλά και τους εντός, που ηθελημένα ή άθελα δίνουν επιχειρήματα στους απέναντι. Οι θέσεις που κατοχυρώνουν την πλήρη κυριαρχία του νησιώτικου συμπλέγματος του Καστελόριζου, δεν είναι ούτε ουτοπικές, ούτε μαξιμαλιστικές, ούτε μπαίνουν σε ανατολίτικα παζάρια (που επιθυμούν οι γείτονες), αλλά θέσεις ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους, αλλά με όλα αυτά που ακούγονται γεννιέται ένα τεράστιο ερώτημα, ΕΙΜΑΣΤΕ; και αν ναι ας το αποδείξουμε επιτέλους.