Έπεσε ο ντάου τζόνης, χωριανοί… όπως σε αλλήστου μνήμης σκετσάκια για την κάθετη και καθολικη ενασχόληση του μέσου έλληνα με τη φούσκα του χρηματιστηρίου, της εποχής σημίτη, ζούμε σήμερα, την εποχή της εκλαϊκευμένης επιστήμης, αντάτζιο, μα νον τρόπο, με πάσης φύσεως γενικοειδικούς ιατρολόγους, να κάνουν καθημερινή κατήχηση, από τα μέσα μαζικής εφημερίας, για τη νόσο της ελευθερίας της σκέψης.
Τι είναι άραγε εκείνο που μας οδηγεί να σκεφτόμαστε και να δρούμε ως πειθήνια όργανα , στις προσταγές ακαταδίωκτων γυρολόγων, ή έστω να σκεφτόμαστε πως δεν αξίζει τον κόπο να σκοτιστούμε ιδιαίτερα,αφού αυτό προστάζει η πολιτεία και σιγοντάρει η επιστήμη.
Είναι πολλοί οι λόγοι και εμπίπτουν, στη σταδιακή αποδυνάμωση της προσωπικότητας και ακύρωση της αυτονομίας του πολίτη.
Αρχικά, η προβατοποίηση του μέσου έλληνα, με την υπερδιόγκωση του νωχελικού , αντιπαραγωγικού και κοστοβόρου δημοσίου τομέα, έκανε εκατομμύρια συμπολίτες, εξαρτώμενους από το μή παραγωγικό κράτος. Ο πολίτης, από ελεγκτής της ευρυθμίας, έγινε αρχικά καφετζού πολιτικών γραφείων,
αφισσοκολητής, ροπαλοφόρος, πρωτοτριτοπαλίκαρο τοπικών αστέρων, συμμέτοχος, με καμιά θεσούλα στον κρατικό τομέα και εσχάτως επαίτης παρατρεχάμενων, εξ’απορρήτων για θέση σε δουλειά που αποδίδει τον…βασικό μισθό των 450 ευρώ.
Ευθύνες υπάρχουν και μπορούν να αποδωθούν προς όλες τις κατευθύνσεις, αν και δεν είναι αυτό το ζήτημα. Η διαίρεση και ο διαχωρισμός σε προνομιούχους και μή, σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, σε δεξιούς και αριστερούς…
Ο απαξιωμένος, άλλοτε κραταιός, τζάμπα μάγκας κιμπάρης, δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου ελληνάρας, κατάντησε μυγοχάφτης, αγοραστής βιβλίων αρχαιόπληκτων ελληνοβλαβών τηλεμπακάληδων, που πουλούσαν πατριωτισμό από το γυαλί, για να μαζέψουν ψηφαλάκια, που τα πήραν προίκα, για τον επόμενο σταθμό τους.
Ανύπαρκτοι επικοινωνιακά γόνοι και απόγονοι κατακτητών, σπρώχτηκαν στη νομή της εξουσίας, ενώ ανάλγητοι μή εκλεγμένοι νεοφιλελέδες, αναβαθμίστηκαν σε αυθεντίες της οικονομίας, κριτές της κατανομής των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ατόμου.
Οι προτεραιότητες, επαναπροσδιορίστηκαν. Από τον ηρωισμό της αξεπέραστης γενιάς του σαράντα, περάσαμε, στο καρκίνωμα του δικαιωματισμού του 60… κάτι ταγαροχίπηδες, με θητεία στην ευρώπη και αποφυγή του στρατού, γιναν οι εκφραστές και στρεβλωτές της προόδου. Η αξιοσύνη, η εντιμότητα, η ικανότητα, και η αποδοτικότητα, παραμερίστηκαν και στη θέση τους τοποθετήθηκαν σκιάχτρα, φληναφήματα, ιδεολογήματα και συνθήματα, καφενειακού επιπέδου.
Η χαρά της αριστερίλας και η αποκαρδιωτική ανεπάρκεια της δεξιάς. Ελλιπείς ηγεμονίσκοι, ψωροφαντασμένοι εθνάρχες που στη βάρδια τους χάθηκε η μισή Κύπρος, τραγουδιάρηδες του πόνου του αργάτη, οπορτουνιστές και σαλταδόροι, ξεπετάχτηκαν από κάθε λαγούμι, για τη μεγαλύτερη παράσταση, που βαστάει από τη μεταπολίτευση, μεχρι σήμερα.
Δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε κάτι το οποίο δεν θα ξαναδούμε. Καθρεφτάκια για ιθαγενείς και μετά, πάλι μαστίγιο. Καλός μπάτσος, κακός μπάτσος, με διακύβευμα, κάθε φορά κι από ένα κομμάτι, εθνικής κυριαρχίας, αξιοπρέπειας, δικαιώματος στη ελεύθερη έκφραση.
Η πίεση, έχει κι αυτή σταδιακά μεταβληθεί. Από την επιτακτική ανάγκη επιλογής ιδεολογικής στέγης (δεξιός – αριστερός) προγενέστερα, περάσαμε, στον μεσαίο χώρο που, όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει. Όποιος εξέφραζε ανησυχία για ενδοτικότητα, ή μη σαφή απάντηση στις συνεχόμενες προκλήσεις των μογγόλων που πλάκωσαν στη γειτονιά μας, χαρακτηριζόταν, ως ακραίος, εθνικιστής, πολεμοχαρής, εχθρός της ειρήνης…
Η αντιπρόταση, βέβαια, δεν υπήρξε ποτέ. Αντ’αυτού, ο στρατός αποδυναμώθηκε και οι ανώτατοι αξιωματικοί, επιλέχθηκαν, με βάση την καμαρίλα και όχι τον πατριωτισμό και την εκπαίδευση.
Ακόμα και τότε, τα αντανακλαστικά του συστήματος, έδρασαν επαρκώς. Με τη γνωστή συνταγή, επιλεκτική πληροφορία, δίνουμε στην κυρά κομπρέσα και τον μπάρμπα παντελή την εντύπωση επίλυσης της κρίσης, ενώ στην ουσία, το πρόβλημα, παραμένει και γιγαντώνεται… τόσο, που κάποια στιγμή, γίνεται θέσφατο, τουλάχιστον συνειδησιακά, για να εκκινήσουμε από νέα, πιο μειονεκτική θέση.
Η ζωή συνεχίζεται όμως… ο χαρίλαος, που είχε γίνει το λάβαρο για τις θυσίες της πιο ξεφτιλισμένης γενιάς που πέρασε από τη σύγχρονη ελλαδική ιστορία( αυτής των πατεράδων μας) μεγάλωσε και δεν πουλάει άλλα φύλλα…
Εκεί που πήγαινε να δημιουργηθεί η εντύπωση, πως κάτι καλό θα έβγαινε από όλη την κατρακύλα, τις λάθος επιλογές, την αναγωγή του “δικού μου” παιδιού σε κάτι σημαντικότερο, από το καλό της πατρίδας και της στήριξης της οικονομίας με το ιδιοφυές σχέδιο welcome to the tavern, ήρθε φρέσκο πουλέν… παγκόσμια απειλή… δεν έπεσε απλά ο δείκτης, γκρεμοτσακίστηκε.
Παράθυρο στο τετράγωνο και σειρήνες μέχρι και στις ρόδες. Κλείσιμο μέσα και καταβαράθρωση της οικονομίας, χωρίς ίχνος απόδειξης , χωρίς τεκμηρίωση ιατρικής εκτίμησης κόστους- οφέλους, οφέλους, ενδεχόμενης βλάβης.
Σε σκηνικό “ τη βγάλαν έξω οι εξωγήινοι” κάτι γραφικά γελοίοι μαρκουτσολόγιοι, βάλανε τη μάσκα στο στούντιο, για να πείσουν και βγαίνουν για καθημερινό ντελάλισμα, με το απαραίτητο ενσταντανέ. Αρχικά, όταν ακόμα, δεν είχαμε πάρει γραμμή τι συμβαίνει, ο κυρ σωτήρης, έλεγε τα δικά του, σε συμφωνία με την κυβερνητική γραμμή, μετά, ο ψάλτης που ψευδίζει και ψεύδεται ασύστολα, παρακινώντας, τα ..εφηβάκια σε τσίμπημα,έκρουσε τις καμπάνες του κινδύνου, παραθέτοντας σχέδιο επιπέδου, βόηθα Παναγιά.
Ενδεικτικά, δυστυχώς, μέσα σε 4 εβδομάδες ξεπερνάμε τη Σουηδία, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ lockdown, χωρίς καμία υποχρεωτικότητα, χωρίς διαχωρισμό πολιτών σε σοβαρούς και “ψεκασμένους” από τον ομπρέλα με την πρωθυπουργία, ενώ στα τέλη Δεκεμβρίου, θα έχουμε αγγίξει τις 18 χιλιάδες νεκρούς. Εκεί βέβαια έχουν κρατικό ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΟ, όχι είδα φως και μπήκα λοιμωξιολόγο, ούτε τον εμφραγματία σερίφη, που αναβαθμίστηκε σε βελονοράμπο…
Αντί να ενισχυθεί η πρωτοβάθμια, η υποτιθέμενη αιχμή του δόρατος του συστήματος υγείας, τα αγροτικά ιατρεία και τα κέντρα υγείας, έχουν μετατραπεί, σε εμβολιαστικά κέντρα, πάρε κόσμε θες δε θες.
Τηλε-ευαγγελίζοντες την μαγική λύση, βγάζουν σε καθημερινή βάση τον στασιδιάρη λεμούριο σε αμφεταμίνες, να νουθετήσει καμία μητέρα που δε γουστάρει να μπολιάσει το παιδί της και νοσηλευτές που χάνουν τη δουλειά τους, γιατί δε συμμορφώθηκαν με το θεόπνευστο- και με τη βούλα τζερόνιμο, σχέδιο της κυβερνησάρας.
Προσωπικότητες όπως οι κύριοι Γάκης, Κούβελας, Φαρσαλινός, Ιωαννίδης, οι οποίοι, δεν έχουν άποψη, αλλά ΓΝΩΣΗ, αποφεύγονται, ή καλούνται σε στούντιο με κάτι ξεπεταμένες πασοκόγριες να προσπαθούν να τους στηλιτεύσουν που δεν προτρέπουν για το…προφανές. Τα πακέτα πέσανε ζεστά και έχω περιέργεια να δώ, πως θα κινηθούν και τα περιφερειακά μέσα πλέον.
Είναι και εδώ, περίπου το ίδιο παραμύθι..όπως κάποτε σε έπεισαν, ότι ο λαδοπόντικας με τα σαρδάμ, ήταν τεχνοκράτης και έφερε ούριο άνεμο, στην οικονομία με το…μακέτο, ή πως ο καταληψίας με τα νταούλια, θα έκανε επανάσταση, έτσι πασχίζουν να σε κάνουν να δείς το κουνούπι και όχι το τρένο που έρχεται πίσω σου.
Αν και είμαι γιατρός, δεν είναι της παρούσης να αναφερθούμε στην παράνοια του μαζικού υποχρεωτικού εμβολιασμού, με ενά σκευάσμα που στο μεγαλύτερο εργαστήριο του κόσμου, στο κράτος του Ισραήλ, έχει πλέον αποτέλεσματικότητα της τάξης του 39% . Άν οι κλινικές δοκιμές συνεχίζονταν, ως όφειλαν, θα είχε ήδη απορριφθεί.. Δεν έχω ειδική γνώση, σίγουρα πάντως διαθέτω περισσότερη από το κάθε τηλεγίδι, που βγαίνει, από την άνεση του στούντιο, να αντιπαρατεθεί ή να κρίνει, χωρίς επιχειρήματα, αλλά με ειρωνία και αβάντα από δυό τρείς κολαούζους, που εναλλακτικά, θα τρώγαν στραγάλια σε παρτούζα… προς θεού όμως, μην τους κολλήσουνε.
Χρήσιμοι ηλίθιοι και βολικά μέσα για την “νομιμοποίηση” της επιβολής, κάτι μίζεροι γεροντάρες, που πιστεύουν πως δικαιούνται να ακυρώσουν τη ζωή, με την ελπίδα, να επιμυκήνουν τον βίο τους. Δεν αναφέρομαι φυσικά στους έχοντες κρίση, επίγνωση και κοινή λογική, ώστε να καταλάβεις οτι δεν θα θυσιάσεις ούτε ΕΝΑ παιδί όχι για 100 αλλά ούτε για 1000 παππούδια…
Περιττό να πω βέβαια, πως όσο τους επιμύκηνε το βιάγκρα κάτι άλλο, άλλο τόσο βελτιώθηκαν τα ποσοστά επιβίωσης από την επιδημία, με τα κλεισίματα.
….για τον…καράφλα με τη γυναικομαστία ωστόσο, όλα βαίνουν καλώς. Ο εχθρός έχει εντοπιστεί και πρέπει να εμβολιαστεί. Μαζί του και κάτι χοντροί, με δείκτη μάζας σώματος 50 και πάθος για την ιππασία (μετά λυπόμαστε τα γαϊδουράκια στη σαντορίνη) που αντί να βάλουν δακτύλιο, ή κανά πιάτο μακαρόνια λιγότερο, βγαίνουν να σου πουν, ότι πρέπει να το κάνεις γιατί απειλούνται…
Προς απογοήτευσή τους, δεν υπάρχει υποχρεωτική ιατρική πράξη. Ακόμα και αν ο ασθενής που έχει κρίση αρνηθεί να λάβει αγωγή που θα κάνει τη διαφορά μεταξυ επιβίωσης και μή, δεν εχεις κανένα δικαίωμα να του την χορηγήσεις. Επίσης, σε περίπτωση που δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητό, το εμβόλιο, το κάνεις για εσένα, όχι για τον διπλανό σου.
Στο γελοίο, καφενειακού τύπου επιχείρημα του σπουδαγμένου τραγουδιάρη ρομά αν επιθυμεί ο ασθενής, ο γιατρός να είναι εμβολιασμένος, έχω ως Χειρουργός να του πω, πως θα επιθυμούσα, οι ασθενείς στους οποίους χειρουργώ, να μην είναι θετικοί για ηπατίτιδα, HIV και άλλα νοσήματα, που αν τα κολλήσεις δεν σου περιορίζει απλά τη ζωή, αλλά για την ειδικότητά μου, σου λήγει την καριέρα…ωστόσο, δε μπορείς να αρνηθείς θεραπεία σε ΚΑΝΕΝΑΝ.
Η ζωη μπορεί να αρχίζει και δυστυχώς , αρκετές φορές, να τελειώνει, μεσα σε ένα νοσοκομείο. Ωστόσο, αυτό, δεν αποτελεί, παρά ένα απειροελάχιστο μέρος της. Δε μπορείς λοιπόν να περιορίσεις, να επιδοθείς σε κυνήγι μαγισσών και να τιμωρήσεις όποιον δε συμμορφώνεται, έκτος και αν μετά απο “τα μαύρα μάτια σου” έχει σκοπό να μας τραγουδήσει και το “πήγα σε μάγισσες σε χαρτορίχτρες”
Δεν είμαι κατά των εμβολίων, είμαι αλλεργικός στην θεοκρατικού τύπου εμμονή, αντιδραστικός στην επιβολή και αηδιασμένος από την επιλεκτική χρήση της επιστήμης… Είμαι όμως και προστατευμένος. Ζώ και εργάζομαι στο εξωτερικό, όπου, τα χιτλεριλίκια του γιού του τύπου που έβγαινε αγκαλιά με ναζί, δεν υπάρχουν. Αν βρισκόμουν στην Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, θα ήμουν άνεργος, “αρνητής” και “επικίνδυνος” κατά τα παπαγαλάκια του αλαφούζου και του κουμπάρου studio line.
Χθές, στη Θεσσαλονίκη, στρατιές αστυνομικών έφτασαν, για να συγκρατήσουν τις αυθόρμητες εκδηλώσεις αγάπης των οπαδών του ΠΑΟΚ και των άλλων ομάδων, στον επικεφαλής της κυβέρνησης, για το διαχωρισμό των πολιτών.
Το παιχνίδι, έχει χοντρύνει… Χωρίς να εικάζω ότι οι υγειονομικοί, είμαστε κάτι ξεχωριστό, φρονώ ότι αποτελέσαμε το πρώτο οχυρό αντίδρασης που έπρεπε να πέσει. Η τιμωρία της αναστολής, είναι ο μοχλός πίεσης, για όλους τους υπόλοιπους. Η στήριξη στους παράνομα τιθέντες σε αναστολή συναδέλφους, πρέπει να είναι ΚΑΘΟΛΙΚΗ.
Δε σταματά όμως εδώ… έρχεται και τρίτη δόση..αν τους πάρει και επόμενες. Αυτό κάτι σε πρόγραμμα χορήγησης μεθαδόνης μου κάνει, παρά σε εμβολιασμό.
Αν πιστεύεις πως το εμβόλιο θα σε ωφελήσει, συζήτησέ το με τον γιατρό σου και κάνε το. Αν το κάνεις για να μην κολλήσεις κάποιον που σε νοιάζει, όσο ευγενίκή και αν είναι η κίνηση, μάλλον δεν το πετυχαίνεις, μιας και τόσο οι εμβολιασμένοι για τον covid 19 όσο και οι μή εμβολιασμένοι μεταδίδουν και νοσούν.
Αν το κάνεις για να διευκολύνεις τη ζωή σου και δεν έχεις πρόβλημα βιοπορισμού, θα σε παρότρυνα, να το ξανασκεφτείς. Δεν είναι θέμα επιδημίας πλέον. Είναι θέμα ελευθερίας…πραγματικής, συνταγματικά κατοχυρωμένης και απροκάλυπτα βιαζόμενης.
Η μετριότητα που μας έφερε ώς εδώ , μας οδηγεί, ακόμα πιο μέσα, στην ακύρωση της ίδιας μας της ζωής. Δεν αποτελεί πράξη αντίδρασης, αλλά πράξη ευθύνης.
Η ελευθερία που σου δόθηκε, δεν εξαργυρώνεται, για 150 ευρώ, ούτε, ακόμα περισσότερο για να μπορείς να βγαίνεις για ποτό με τους φίλους…αν αυτός είναι ο λόγος και αυτό δανεικό θα είναι.
Εκείνο ωστόσο, που δεν είναι δανεικό, είναι η ζωή μας και το ΔΙΚΑΙΩΜΑ στο να την αυτοπροσδιορίζουμε. Ας δείξουμε λοιπόν σύμπνοια, ομόνοια και αποφασιστικότητα και ας στείλουμε τη σκιά, της άλλοτε κεντροδεξιάς παράταξης, που πλέον έχει καταντήσει ξεκουρδισμένο τσίρκο και κλουβί με τις τρελές, στην ανυπαρξία που του αξίζει.
Η μετριότητα, τόσο, ως προς τις επιλογές, όσο και προς τη στάση μας, είναι ένα μη αναγκαίο κακό. Παρά τη μαυρίλα, ας δούμε θετικά. Υπάρχει δρόμος και μπορούμε να τον βαδίσουμε
Κ. ΚΟΙΛΙΑΣ