Ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΖΩΝ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΟΔΟΣ & ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΣ οι Απόστολοι
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΨΥΧΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ηγούμενος της Μονής του Σωτήρος της επικαλούμενης του Βαθέος Ρύακος
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ από την επαρχία Λυκαόνων
Η ΟΣΙΑ ΚΑΣΙΑΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ό Θαυματουργός Αρχιεπίσκοπος Νοβογορδίας (Ρώσος)
Προεόρτια (Παραμονή) της Γέννησης της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας
Αναλυτικά:
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΖΩΝ
Έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ. Χ. Πατρίδα του ήταν η Λυκαονία και σαν εθνικός ονομαζόταν Ταράσιος. Όταν βαπτίσθηκε χριστιανός, ονομάσθηκε Σώζων. Βοσκός στο επάγγελμα, προσπαθούσε να μιμείται την ημερότητα των προβάτων, που θαύμαζε πολύ. Πολλές φορές τον ενοχλούσαν και τον αδικούσαν οι άλλοι βοσκοί, αλλά αυτός πάντοτε στάθηκε πράος απέναντί τους. Μου είναι ντροπή, έλεγε, να γίνω κατώτερος από τα πρόβατα που βόσκουν. Μελετούσε με επιμέλεια την Αγία Γραφή, και όταν στην εξοχή συναντούσε ειδωλολάτρη, προσπαθούσε να τον κατηχήσει στο Χριστό. Κάποτε ο Σώζων πήγε στην Πομπηϊούπολη της Κιλικίας, όπου υπήρχε ένα χρυσό ειδωλολατρικό άγαλμα. Μόλις το είδε, η ψυχή του πράου Σώζοντα παροργίστηκε. Τότε, με θάρρος πολύ έσπασε το δεξί χέρι του χρυσού αγάλματος, το πούλησε και τα έσοδα διαμοίρασε στους φτωχούς. Ο έπαρχος Μαξιμιανός αναστατώθηκε και φυλάκισε πολλούς ανεύθυνους. Όταν το έμαθε αυτό ο Σώζων, παρουσιάστηκε στον έπαρχο και στις απειλές του με ήρεμο ύφος απάντησε ότι μέσα στο ναό το άγαλμα ήταν άχρηστο, ενώ έτσι ωφέλησε και κάποιους φτωχούς. Αμέσως τότε, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τον έριξαν στη φωτιά, όπου ο πράος και ζηλωτής βοσκός απήλθε προς τον Κύριο, ο Οποίος να τί λέει για τους πράους: “Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γήν”1. Μακάριοι, δηλαδή, οι πράοι, που συγκρατούν το θυμό τους και δεν παραφέρονται ποτέ, διότι αυτοί θα πάρουν σαν κληρονομιά από το Θεό τη γη της επαγγελίας, που τα αγαθά της θα απολαύσουν από την παρούσα ζωή.
1. Εύαγγέλιον Ματθαίου, ε’ 5.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Δι’ όμφής ουρανίου πιστωθείς προς τα κρείττονα, τους της ευσέβειας αγώνας, άπτοήτως διέδραμες· και ώφθης του Σωτήρος κοινωνός, αθλήσας Μάρτυς Σώζων άνδρικώς· δια τούτο διασώζεις εκ πειρασμών, τους πίστει προσιόντας σοι. Δόξα τω παρασχόντι σοι ίσχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΟΔΟΣ & ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΣ, οι Απόστολοι
Ό Εύοδος ανήκει στη χορεία των εβδομήκοντα Αποστόλων και έγινε επίσκοπος στη μεγάλη Αντιόχεια, υστέρα από τον Απόστολο Πέτρο. Αυτός λοιπόν, αφού έγινε μεγαλόφωνος κήρυκας του Ευαγγελίου και έλαμψε σ’ όλες τις αρετές, απεβίωσε ειρηνικά. Ο Ονησιφόρος ήταν χριστιανός οικογενειάρχης στην Εκκλησία της Εφέσου. Τον αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην Β’ προς Τιμόθεον επιστολή του κεφ. α’ στίχ. 16-18. Αυτός λοιπόν, έγινε επίσκοπος Κολοφώνος της Μικράς Ασίας και διακρίθηκε στη διδασκαλία του Ευαγγελίου, το όποιο υπερασπίσθηκε με ανδρεία μέχρι αίματος. (Γι’ αυτόν τον Άγιο βλέπε και στο βιογραφικό σημείωμα της Αγίας Θέκλας, την 24η του ίδιου μήνα).
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΨΥΧΙΟΣ
Ανήκει στις ευσεβείς δόξες της Καισαρείας στην Καππαδοκία. Ο πατέρας του Διονύσιος, πέθανε αλλά αυτός δεν απέμεινε ορφανός. Κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη, βαπτίστηκε και έγινε υπήκοος και μακαριστός γιος του ουράνιου Πατέρα. Όλα του τα υπάρχοντα τα μοίρασε στους φτωχούς. Αυτός ζούσε με μεγάλη απλότητα και αφιερώθηκε στην υπηρεσία της σωτηρίας των ψυχών. Γι’ αυτό λοιπόν, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ανδριάνας (117 μ. Χ.), καταδιώχτηκε και καταδικάστηκε. Στην αρχή του ξέσκισαν τα πλευρά και έτσι αιμόφυρτο τον έριξαν στη φυλακή. Τελικά, αφού δεν μπόρεσαν να τον αλλαξοπιστήσουν, τον αποκεφάλισαν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ, ηγούμενος της Μονής του Σωτήρος της επικαλούμενης του Βαθέος Ρύακος
Αυτός ήταν μαθητής του οσίου Βασιλείου του κτήτορα της Μονής του Βαθέος Ρύακος, που μετά απ’ αυτόν ανέλαβε την ηγουμενία. Καταγόταν από την δεύτερη επαρχία των Καππαδοκών και διακρίθηκε για την αυστηρή του ευλάβεια και τη θεοφιλή ζωή του. Ασκητικά αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ, από την επαρχία Λυκαόνων
Αυτός έγινε μοναχός και στη συνέχεια ηγούμενος, τρίτος στη σειρά από της ιδρύσεως της Μονής Βαθέος Ρύακος, που βρίσκεται στην Τρίγλια και ήταν αφιερωμένη στο όνομα του Σωτήρος Χριστού. Διαδέχτηκε τον Πέτρο τον Ευλαβή από την Καππαδοκία.
Η ΟΣΙΑ ΚΑΣΙΑΝΗ
Είναι η γνωστή Κασσιανή ποιήτρια, που έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου (829-842). Τη μνήμη της δεν αναφέρει κανένας Συναξαριστής. Και όμως οι Κάσιοι, από τη συγγένεια του ονόματος της με το νησί τους, καθιέρωσαν τη μνήμη αυτής την 7η Σεπτεμβρίου και ο Γεώργιος Σασσός, ο Κάσιος, φιλοπόνησε και ειδική Ακολουθία, που δημοσιεύθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1889 στο τυπογραφείο της “Μεταρρυθμίσεως”. Το παράδοξο όμως είναι ότι η Ακολουθία αυτή αφιερώθηκε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο, που ο ίδιος στην συνέχεια την έδωσε για εκτύπωση στον Μητροπολίτη Θηβαΐδας Γερμανό (την 1η Σεπτεμβρίου 1889) και έτσι, επισημοποιήθηκε κατά κάποιο τρόπο η αγιοποίηση της Κασσιανής από την Εκκλησία της Αλεξανδρείας, όπως το ποθούσαν οι κάτοικοι της Κάσου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Θαυματουργός, Αρχιεπίσκοπος Νοβογορδίας (Ρώσος)
Προεόρτια (Παραμονή) της Γέννησης της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας