Του Πέτρου Αγρέβη – Χασάπη
Η ανθρώπινη κοινωνία είναι ένας ζωντανός οργανισμός και όπως κάθε ζωντανός οργανισμός έχει μια ζωτική ανάγκη. Η παράβλεψη ή η μη λήψη σοβαρά υπόψη αυτής της ζωτικής ανάγκης έχει πάντα απρόβλεπτες συνέπειες.
Αυτή η ζωτική ανάγκη δεν είναι άλλη από την επιβίωση του οργανισμού. Δεν έχει κανένα νόημα να αναφερόμαστε σε έναν κοινωνικό οργανισμό εάν αυτός δεν είναι ζωντανός. Επομένως πρέπει να εξασφαλίσουμε τις προϋποθέσεις για να είναι ζωντανός.
Τρεις είναι οι πρωταρχικοί παράγοντες που εξασφαλίζουν την επιβίωση.
Ο πρώτος είναι η υγεία του οργανισμού, με την κυριολεξία της λέξης. Προφανώς, όταν μιλάμε για την υγεία ενός κοινωνικού οργανισμού, αναφερόμαστε στην υγεία των μελών του. Επομένως το σύστημα υγείας μιας κοινωνίας είναι ο βασικότερος παράγοντας για την εξασφάλιση της επιβίωσής της.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι η ασφάλεια, δηλαδή η δυνατότητα άμυνας του κοινωνικού οργανισμού έναντι επιθέσεων που αποσκοπούν στο θάνατο του οργανισμού ή των μελών του. Οι επιθέσεις αυτές μπορεί να είναι εξωτερικές, οπότε μιλάμε για εξωτερική άμυνα ή εσωτερικές, οπότε μιλάμε για εσωτερική ασφάλεια. Απαραίτητο στοιχείο για την επιβίωση ενός οργανισμού είναι η δεδομένη η ασφάλειά του. Χωρίς ασφάλεια δεν νοείται επιβίωση.
Ο τρίτος παράγοντας είναι ο επισιτισμός. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να επιβιώσει ένας οργανισμός αν υπάρχει πρόβλημα με τον επισιτισμό των μελών του. Εάν υπάρξει τέτοιο πρόβλημα, θα ακολουθήσουν στη συνέχεια προβλήματα στην υγεία, αλλά και στην ασφάλεια, επομένως και πρόβλημα επιβίωσης του συνόλου του οργανισμού.
Πως αντιμετωπίζονται αυτά τα θέματα
Ο πρώτος παράγοντας αντιμετωπίζεται με ένα πλήρως εξοπλισμένο, στελεχωμένο και χρηματοδοτούμενο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ο δεύτερος αντιμετωπίζεται με έναν πλήρως παραγωγικό, εξοπλισμένο, επανδρωμένο και εκπαιδευμένο τομέα Εθνικής Άμυνας, καθώς και με ένα πλήρως εξοπλισμένο, επανδρωμένο και εκπαιδευμένο δικαστικό και αστυνομικό σύστημα. Ο τρίτος παράγοντας αντιμετωπίζεται με την κοινωνική διαχείριση βασικών υποδομών και την κοινωνική παρέμβαση στη λειτουργία των αγορών εργασίας, προϊόντων και χρήματος.
Δεν μπορούμε επιπλέον και δεν έχει νόημα να μιλάμε για οικονομική ανάπτυξη και ευημερία ενός παρηκμασμένου θνήσκοντος κοινωνικού οργανισμού, χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει πρώτα την επιβίωσή του.
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι μονοσήμαντα, ούτε ακολουθούν μονόδρομους. Όλα στη ζωή ενός κοινωνικού οργανισμού είναι αλληλοεξαρτώμενα και αμφίδρομα. Προφανώς η οικονομική ανάπτυξη θα βοηθήσει ακόμα περισσότερο τους παράγοντες επιβίωσης και εκείνοι με τη σειρά τους την οικονομική ανάπτυξη κ.ο.κ.
Εδώ ακριβώς μπαίνει ο παράγοντας πολιτική και λήψη πολιτικών αποφάσεων. Ο σωστός πολιτικός πρέπει, κατά τη λήψη των αποφάσεών του για τη χάραξη οποιασδήποτε πολιτικής, να έχει πάντα βασικό οδηγό και πυξίδα του, τους ανωτέρω τρεις παράγοντες της επιβίωσης του κοινωνικού οργανισμού και όλες του οι αποφάσεις θα πρέπει να κατατείνουν πρώτα και κύρια στην εξασφάλιση αυτών των παραγόντων.
Όλα τα ανωτέρω αφορούν τη διαχειριστική λογική. Όμως απαιτείται και όραμα, για το οποίο θα μιλήσουμε σε άλλη επικοινωνία μας. Σε κάθε περίπτωση, η επιβίωση της εθνικής κοινωνίας πρέπει να είναι ο πρώτος και βασικότατος στόχος.