Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ, Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Νικομήδειας
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ, συνασκητής του Μεγάλου Ευθυμίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΖΗΝΩΝ
Η ΑΓΙΑ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΧΟΝΤΙΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ό Νέος “εν τοις Άγίοις Άποστόλοις”.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΙΩΝ, Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αλεξανδρείας
Η ΟΣΙΑ ΦΟΙΒΗ, η διακόνισσα
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ, ο Νεομάρτυρας από τη Λευκωσία
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΑΙΓΙΝΗΣ (1953)
Αναλυτικά:
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ, Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Νικομήδειας
Έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ. Χ. και πατρίδα του ήταν η Νικομήδεια. Από μικρός διακρίθηκε για τον ευσεβή ζήλο του προς τα θεία. Όταν ενηλικιώθηκε, η ζωή του ήταν υπόδειγμα σωφροσύνης και αγάπης. Επειδή πλούσια κατείχε το θησαυρό των θείων αληθειών, η θερμή του διδασκαλία, εμπνεόμενη από αποστολικό ζήλο, έβρισκε σχεδόν πάντα ανταπόκριση στις ψυχές των πιστών. Η πνευματική ικανότητα του Άνθιμου ώθησε τους χριστιανούς της Νικομήδειας και τον έπεισαν να γίνει Ιερέας και αργότερα επίσκοπός τους. Όταν, όμως, έγινε ο διωγμός επί Διοκλητιανού, τον κυνήγησαν και τον συνέλαβαν. Ο Διοκλητιανός του πρότεινε να θυσιάσει στους Θεούς για να κερδίσει τη ζωή του, αλλιώς τον περίμεναν φρικτά βασανιστήρια, και του έδειξε το όργανα που θα τον βασάνιζαν. Ο Άνθιμος είπε: ‘Γιατί μου τα δείχνεις; για να με φοβίσεις; Αυτά ας τα φοβούνται εκείνοι, για τους οποίους η παρούσα ζωή είναι μόνο ηδονή και τη στέρησή της θεωρούν μεγάλη απώλεια. Αλλά σε μένα, όπως και σε κάθε χριστιανό, αυτά δεν ασκούν καμιά γοητεία. Το σώμα μου είναι πρόσκαιρο και ευτελές, που μόνη αξία έχει όταν αγιασθεί δια του Χριστού και δοθεί εις την κατά Χριστόν ζωή. Επομένως, τιμωρίες και βάσανα είναι για μένα πιο ποθητά από του να αρνηθώ το Σωτήρα μου”. Τότε, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τελικά τον αποκεφάλισαν.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως φοίνιξ έξήνθισας, τη Εκκλησία Χριστού, καρποίς τοις των λόγων σου, των ευσεβών τάς ψυχάς, έκτρέφων εν χάριτι όθεν και έναθλήσας, Πάτερ Άνθιμε χαίρων, ώφθης Ίερομάρτυς, εύκλεής του Σωτήρος· ω πρέσβευε δεόμεθα, υπέρ των ψυχών ημών.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ, συνασκητής του Μεγάλου Ευθυμίου
Ό όσιος και μέγας αυτός ασκητής, αποσύρθηκε από τον κόσμο και κατέφυγε έξι μίλια από τα Ιεροσόλυμα, όπου βρίσκεται η Λαύρα Φάρα. Εκεί κλείστηκε σ’ ένα κελί και επιδόθηκε σε αυστηρότατους ασκητικούς αγώνες. Στα χρόνια αυτά, εγκαταστάθηκε σ’ ένα γειτονικό κελί της Λαύρας αυτής και ο μέγας Ευθύμιος. Ο κοινός πόθος της άσκησης συνέδεσε στενά τους δύο διάσημους ασκητές, οι όποιοι μετά την απόδοση της γιορτής των Φώτων πήγαιναν μακρύτερα μέσα στην έρημο, για αυστηρότερη άσκηση. Επέστρεφαν στη Λαύρα την Κυριακή των Βαΐων. Μετά το πέμπτο έτος, αποσύρθηκαν οριστικά στην έρημο μέσα σε μια σπήλια. Η φήμη της αρετής τους, έφερε κοντά τους πολλούς μαθητές και έτσι δημιουργήθηκε κοινόβιο, που μέχρι τέλους της ζωής του, προϊστάμενος ήταν ο Θεόκτιστος. Με τη μεγάλη υπόληψη και αγάπη των συνανθρώπων του, ο όσιος Θεόκτιστος πέθανε σε βαθιά γεράματα το 451 μ. Χ. Στην κηδεία του πρωτοστάτησαν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Αναστάσιος και ο μέγας Ευθύμιος, που τότε ήταν 90 ετών.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε.
Θεώ εκ νεότατος, ανατεθείς ιερώς, κτιστών την προσπάθειαν, άπεβδελύξω στερρώς, Θεόκτιστε Όσιε* όθεν της ησυχίας, διαλάμψας τοις τρόποις, ώφθης των Μοναζόντων, ακριβής παιδοτρίβης. Και νυν τους προσιόντας σοι, Πάτερ κυβέρνησαν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΖΗΝΩΝ
Αφού τον έριξαν μέσα σ’ ένα καζάνι με βραστό μολύβι, απεβίωσε μαρτυρικά.
Η ΑΓΙΑ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
Υπήρξε το καύχημα της Εκκλησίας της Νικομήδειας, κατά το διωγμό των Χριστιανών επί Διοκλητιανού. Καταγγέλθηκε σαν χριστιανή που αποσπούσε νεαρές ειδωλολάτρισσες από την πολυθεΐα και οδηγήθηκε μπροστά στον ηγεμόνα Αλέξανδρο. Εκεί η Βασίλισσα ομολόγησε χωρίς κανένα δισταγμό ότι είναι χριστιανή και λατρεύει τον Ένα και αληθινό Θεό. Μαστιγώθηκε σκληρά και στη συνέχεια ο ηγεμόνας διέταξε και την έριξαν μέσα στη φωτιά. Αλλά με θαυματουργικό τρόπο η Βασίλισσα βγήκε από τη φωτιά άθικτη. Οι ειδωλολάτρες θεώρησαν πως αυτό ήταν μαγική ενέργεια και έτσι την έριξαν για τροφή σε δύο πεινασμένα λιοντάρια. Η Βασίλισσα όμως, δια της προσευχής προς τον Θεό, έκανε τα δύο λιοντάρια να σταθούν σαν ήμερα αρνιά μπροστά της. Τότε έγινε και το μεγαλύτερο θαύμα. Άνοιξαν τα πνευματικά μάτια του ηγεμόνα Αλεξάνδρου και έπεσε μετανοημένος στα πόδια της Βασίλισσας και ζήτησε απ’ αυτή να τον κατηχήσει στη χριστιανική πίστη. Η Βασίλισσα, χαρά γεμάτη, τον παρέπεμψε στον επίσκοπο Νικομήδειας Αντώνιο, ο όποιος κατήχησε και βάπτισε τον Αλέξανδρο χριστιανό. Ευτυχισμένος πλέον ο Αλέξανδρος, ζήτησε δια της προσευχής από τον Θεό να τον πάρει όσο γίνεται σύντομα κοντά Του, και η δέηση του εισακούστηκε. Μετά από λίγο καιρό, ο Κύριος δέχτηκε και τη ψυχή της Βασίλισσας. Το τίμιο λείψανό της τάφηκε από τον επίσκοπο Αντώνιο κοντά σε μία πέτρα, από την οποία άλλοτε, μετά από προσευχή της, είχε αναβλύσει νερό.
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ
Μαρτύρησε, αφού τον έριξαν μέσα σε λάκκο με βραστό ασβέστη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΧΟΝΤΙΩΝ
Μαρτύρησε δια λιμού (ονομασία κάποιου θηρίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ο Νέος “εν τοις Άγίοις Άποστόλοις”.
Αυτός φαίνεται ότι είναι ο τέταρτος γιος του βασιλιά Ηρακλείου που βασίλευσε το έτος 641 και ο όποιος, από άλλους μεν καλείται Κων/νος Ηράκλειος, από άλλους δε Κων/νος ό νέος. Αυτός ήταν πολύ πιστός βασιλιάς και βασίλευσε έξι μήνες. Κατά τον Μελέτιο, ο βασιλιάς αυτός δηλητηριάστηκε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΙΩΝ, Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αλεξανδρείας
Έγεννήθη κατά τάς αρχάς του 2ου αιώνος μ.Χ., εις την επαρχία της Συρίας Άπάμεια. Ήλκύθη εις την αληθινή του Χριστού πίστιν υπό του μάρτυρος ‘Αντωνίου (+ 9 Νοεμβρίου). Εις ηλικία μόλις 10 ετών ό ‘Αντώνιος ώδήγησε τον Άριστίωνα εις την Χριστιανικήν πίστιν. Ως ενάρετος και πνευματοφόρος άνήρ, εκλεγείς υπό του λάου της ‘Αλεξανδρείας της μικρής, εις Κιλικίαν της Μ. ‘Ασίας (παρά την πόλιν Ίσσόν), έγένετο ό δεύτερος επίσκοπος της. Ως ποιμενάρχής ό Άγιος έποίμανε θεαρέστως το έμπιστευθέν υπό του Θεού ποίμνιο του. Δίδασκε μετά παρρησίας μεγάλης και κήρυττε την του Κυρίου εν Σαρκί επιδημίαν και την αίωνίαν αυτού Βασιλείαν, ώσπερ και την μακαριότητα και την χαράν της Βασιλείας των Ουρανών. Πολλούς εθνικούς έπειθεν, όπως άπαρνηθώσι την πλάνη τους και άκολουθώσι την άληθινήν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού πίστιν, ους και έβάπτιζεν. η δράσις του αυτή δεν ήρεσε εις τον Ρωμαίον Έπαρχον της περιοχής, όστις και διέταξεν να συλλήφθη και να ριφθή εις το πυρ. Παραχρήμα οι στρατιώτες αυτού, ήναψαν μεγάλην κάμινον και έρριψαν εντός αυτής τον μάρτυρα του Χριστού. Εντός της καμίνου ό Άριοτίων, υμνών και δοξάζων τον Θεόν, έλαβεν μακάριον και έπίζηλον τέλος.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Χριστώ ίεράτευσας ώ Άριστίων καλώς, ω ύστερον έθυοας σαυτόν ως θύμα σεπτόν, άθλήσας δι’ αίματος· όθεν μη διαλίπης ικετεύειν άπαύστως, υπέρ των σε τιμώντων, και θερμώς έκζητούντων, εϋχάς τάς αγίας σου, μαρτύρων άριστε.
Η ΟΣΙΑ ΦΟΙΒΗ, η διακόνισσα
Ή μνήμη της αναφέρεται επιγραμματικά στο “Μικρόν Εύχολόγιον η Άγιασματάριον” έκδοση “Αποστολικής Διακονίας” 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη της αυτή τη μέρα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ, ο Νεομάρτυρας από τη Λευκωσία
Κύπριος από τη Λευκωσία ο νεομάρτυρας Πολύδωρος, ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς, τον Λουκά προσκυνητή και τη Λουρδανού. Έμαθε τα Ιερά γράμματα και ταξίδεψε στην Αίγυπτο και σ’ άλλες χώρες, κάνοντας το επάγγελμα του πραματευτή. Όταν το 1793 βρισκόταν στην Αίγυπτο, προσλήφθηκε γραμματέας από έναν αρνησίχριστο Ζακυνθηνό. Και σε κάποια διασκέδαση μαζί του, μέθυσε και αρνήθηκε τον Χριστό. Όταν όμως συνήλθε μετανόησε πικρά, πήγε στη Βηρυτό και εξομολογήθηκε στον εκεί Αρχιερέα. Κατόπιν αποσύρθηκε στο Μοναστήρι του όρους του Λιβάνου, όπου ξεκουράστηκε κατά τη Μ. Τεσσαρακοστή. Κατόπιν αναχώρησε στην Πτολεμαΐδα (Ακρι), όπου ανακοίνωσε στον εκεί Αρχιερέα τον πόθο του να μαρτυρήσει. Με την προτροπή του Αρχιερέα αναχώρησε στην Αίγυπτο, αλλά λόγω θαλασσοταραχής προσάραξε στη Γιάφα. Από εκεί πήγε στη Χίο (13-6-1793) και έπειτα στη Σμύρνη, για να επιστρέψει έπειτα πάλι στη Χίο. Τελικά έφτασε στη Νέα Έφεσο, όπου μπροστά στον Μουφτή ομολόγησε τον Χριστό και μετά από άγρια βασανιστήρια τον απαγχόνισαν. Ήταν ήμερα Κυριακή 3-9-1794. Το λείψανο του νεομάρτυρα ενταφιάστηκε κοντά στους τάφους των Αρμενίων. Σήμερα η κάρα του Αγίου φυλάσσεται στο Ναό της Αγίας Αικατερίνης Πλάκας στην Αθήνα.
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΑΙΓΙΝΗΣ (1953)