Γραφει ο Γιώργος Λακόπουλος απο το ieidiseis.gr
Το λάθος του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον ναύαρχο Αποστολάκη ήταν ότι νόμισε πως έχει να κάνει με κορόιδο.
Προσπάθησε να του πουλήσει το παραμύθι ότι τον θέλει για συναίνεση, ενώ τον ήθελε για ασπίδα.
Η πολιτική προστασία ήταν Βατερλό του. Βάζοντας κάποιον που έχει παλιότερα σχετιστεί με την αξιωματική αντιπολίτευση νόμιζε ότι εξασφαλίζει την ανοχή της.
Αλλά οι ναύαρχοι πρωτίστως έχουν μνήμη. Ο Αποστολάκης δεν ξέχασε ότι τον παρομοίαζε με τον Σπαντιδάκη.
Μετά έχουν μπέσα. Πώς πέρασε από το μυαλό του Πρωθυπουργού ότι ο πρώην υπουργός του Τσίπρα δεν θα ρωτούσε τον Τσίπρα;
Το κόλπο δεν έπιασε και το σπασμένο τηλέφωνο δεν δούλεψε.
Το μόνο που δούλεψε ήταν η τύχη του Θεοδωρικάκου που βρέθηκε με μεγαλύτερο υπουργείο – αν και δεν θα του μείνει για πολύ.
Ο Μητσοτάκης πήγε να κάνει τον μάγκα και βρέθηκε στο κενό. Εκτός από την καθαρή στάση του ναυάρχου, έπεσε επάνω και στα αντανακλαστικά του Τσίπρα.
Μόλις είδε ότι το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά και ο Κυριάκος στήνει ψιλο-αποστασίες, δια της παραπλάνησης, βγήκε και εξήγησε πώς έχουν τα πράγματα.
Από εκεί και πέρα ήταν θέμα της συνείδησης του Αποστολάκη να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.
Την ξεκαθάρισε και το έξυπνο πουλί πιάστηκε από τη μύτη.
Ο απίθανος Οικονόμου -θα διασκεδάσουμε με αυτόν- άρχισε να βρίζει τον Αποστολάκη.
Ο Άδωνις έκανε μια νέα επίδειξη του ήθους του, αν και οι αθλιότητες για τον ναύαρχο -που αν ήθελε θα ήταν σήμερα υπουργός- είχαν στόχο τον Μητσοτάκη.
Όλα τα καλά παιδιά κινητοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν το στραπάτσο.
Ένας θυμήθηκε ότι ο Τσίπρας ήθελε να αλώσει τους θεσμούς. Κοίτα ποιοι μιλάνε.
Άλλος προσπαθούσε να εξηγήσει ότι φταίει ο Τσίπρας γιατί δεν στήριξε την προσπάθεια Μητσοτάκη για συναίνεση.
Το να τη λέει ο Μητσοτάκης στον Τσίπρα για συναίνεση είναι ανέκδοτο.
Όλοι θυμούνται τι είδους συναινετικός ήταν ως αντιπολίτευση – με το τυφλό «όχι σε όλα».
Όποιος θέλει συναίνεση με την αντιπολίτευση σε κάποιο θέμα μιλάει με τη αντιπολίτευση. Όχι με πρόσωπα της επιλογής του.
Ο Μητσοτάκης πήγε να πουλήσει τον κακομοίρη τον Μπένο σαν συναίνεση με το ΚΙΝΑΛ και τον Αποστολάκη σαν συναίνεση με τον Τσίπρα.
Μόνο που δεν ρώτησε ούτε τον Τσίπρα, ούτε το ΚΙΝΑΛ.
Μοιραία την πάτησε και η μόνη συναίνεση που του έμεινε, είναι με την ακροδεξιά.
Με τις ιδέες της, την ταυτότητά της, τα πρόσωπά της και τις μεθόδους της.
Στην πολιτική μπορεί να υπάρχει ένας Πλεύρης που σου βγαίνει -αν και πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.
Αλλά θα υπάρχει πάντα κι ένας Αποστολάκης που θα σε βυθίζει άκλαφτο.