Η απόπειρα υπουργοποίησης του πρώην ΥΕΘΑ Ευάγγελου Αποστολάκη και η απόφαση του να μην αποδεχτεί τελικά την πρόταση που του έγινε, αποτελούν ασφαλώς το κυρίαρχο θέμα της πολιτικής επικαιρότητας από χθες. Αυτά τα γεγονότα ακύρωσαν την προσπάθεια του πρωθυπουργού για αλλαγή κλίματος με την αποστολή “μηνύματος συναίνεσης. Ένα μήνυμα που έτσι κι αλλιώς για όσους δεν έχουν κοντή κομματική μνήμη δεν θα είχε και μεγάλη ισχύ.
Ο σημερινός πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε αποκαλέσει τον κ.Αποστολάκη “Σπαντιδάκη” ! Αφορμή η επιλογή του Ναυάρχου Αποστολάκη, Α/ΓΕΕΘΑ τότε, να αποδεχτεί την υπουργοποίηση του και να γίνει ΥΕΘΑ.
Η κουβέντα ήταν πολύ βαριά και μάλλον ο κ.Μητσοτάκης δεν το είχε καταλάβει όταν το είπε.
O Ευάγγελος Αποστολάκης προς στιγμή βεβαίως έβαλε στην άκρη το “δεν ξεχνώ” για τη βαριά κουβέντα που είχε πει ο κ.Μητσοτάκης. Ο πρώην ΥΕΘΑ από την ημέρα που αποχώρησε από τη θέση του έχει προσπαθήσει με εμμονή να διατηρήσει ένα “υπερκομματικό προφίλ” παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές του καταβολές ,αλλά και η σχέση του με τον Αλέξη Τσίπρα είναι γνωστές. Αυτή την άποψη και την προσπάθεια του να παραμείνει στην κατηγορία των προσώπων που μπορούν να επιλεγούν για συγκεκριμένες θέσεις και “αποστολές”, θέλησαν να εκμεταλλευθούν από το Μαξίμου οι επιτελείς με τις περγαμηνές από τα ακριβά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Μόνο που τους διαφεύγει ότι “εδώ είναι Βαλκάνια” και όχι …ο Λευκός Οίκος.
Ακούστηκαν πολλά και γράφονται πολλά τις τελευταίες ώρες για την υπόθεση Αποστολάκη που ξεκίνησε λίγο πριν το μεσημέρι χθες , ως “κίνηση ματ της κυβέρνησης” , για να καταλήξει πολύ γρήγορα σε φιάσκο που τραυμάτισε ακόμη περισσότερο την κυβέρνηση.
Όλες οι απόψεις που έχουν εκφραστεί σεβαστές και προς συζήτηση. Εμείς θα καταθέσουμε την άποψη ενός ανθρώπου που έχει πολιτική σκέψη και ταυτόχρονα γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα και το “σύστημα Μαξίμου”, αλλά και τον “βάτραχο” Αποστολάκη. Όχι τον Α/ΓΕΕΘΑ και τον υπουργό, αλλά τον βατραχάνθρωπο Αποστολάκη. Η ανάλυση του νομίζουμε ότι είναι ενδιαφέρουσα και εξηγεί πολλά απ΄ όσα ζήσαμε τις τελευταίες ώρες:
“ Οι σύμβουλοι του Μαξίμου, σπουδαγμένοι στο Γέιλ και στο Χάρβαρντ, έχουν την αίσθηση ότι στην Ελλάδα μπορεί να ασκείται πολιτική όπως και στις ΗΠΑ. Εκεί που οι Ρεπουμπλικανοί χρησιμοποιούν έναν Δημοκρατικό ή το αντίστροφο. Εδώ είναι Βαλκάνια κι αυτό θα ΄πρεπε να το ΄χουν καταλάβει. Επιπλέον δεν μέτρησαν ότι απέναντι τους δεν είχαν έναν καθαρόαιμο πολιτικό , αλλά έναν “βάτραχο”. Από τη φύση της δουλειάς και της εκπαίδευσης τους, μαθαίνουν να “ζυγίζουν” γρήγορα τα κέρδη και τις ζημίες κάθε απόφασης που πρέπει να πάρουν. Αυτό το βίωμα λειτούργησε και στον Αποστολάκη ο οποίος μπορεί να πίστεψε τη θεωρία της συναίνεσης μέσω της οποίας τον προσέγγισαν αλλά όταν κατάλαβε ότι δεν τηρούνται όσα είχαν συμφωνηθεί και “μέτρησε” τις επιπτώσεις δε δίστασε να λειτουργήσει ως “βάτραχος” κι όχι ως πολιτικός. Με λίγα λόγια τα Γέιλ και τα Χάρβαρντ ηττήθηκαν από το Σχολείο Υποβρυχίων Καταστροφών”.
Το ποιος κέρδισε και ποιος έχασε από τις εξελίξεις είναι σαφές και το εξέφρασαν με σαφήνεια πολιτικοί σχολιαστές που μόνο εχθρικοί προς την κυβέρνηση δεν είναι.
Κλείνοντας έχει ενδιαφέρον να ακουστεί και η άποψη που εξέφρασε ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης . Δείχνει τη νοοτροπία που έχει κυριαρχήσει στην κυβερνητική παράταξη. Νοοτροπία που αν δεν αλλάξει δεν θα της βγει σε καλό, όπως αποδείχτηκε και χθες. Για τις επιλογές και τις αποφάσεις της κυβέρνησης που δεν “βγαίνουν” δε μπορεί να φταίνε όλοι οι άλλοι που …δεν καταλαβαίνουν. Πρέπει να έχουν ευθύνη κι όσοι της λαμβάνουν.