*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Φοβούμαι ότι πολλοί άνθρωποι, στο μικρόκοσμο του διαδικτύου, έχουν μια δυσανεξία με την άλλη άποψη, αδυνατούν να συμπορευτούν με την διαφορετική σκέψη. Πιστεύουν ότι η γνώμη τους είναι θέσφατο, ότι οποιαδήποτε αμφισβήτηση της “αλήθειας” την οποία κατέχουν, συνιστά πρόκληση κατά του κοινού νου και της ορθολογικής προσέγγισης των πραγμάτων. Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την ευκολία με την οποία ομιλούν για ζητήματα που άπτονται ενός άλλου επιστημονικού πεδίου, άλλως ξεφεύγουν από τη σφαίρα του επιστημονικού ενδιαφέροντός τους; Πως αλλιώς να συμβιβαστεί ή να δεχθεί κανείς το άλογο του πράγματος, όπως να αποφαίνονται οι “ειδικοί” του διαδικτύου για την επάρκεια και την επιστημοσύνη άλλων ανθρώπων, που έχουν παραδεκτή και πιστοποιημένη σχέση με το αντικείμενο της επιστήμης τους, απολαμβάνουν δε του σεβασμού και της εμπιστοσύνης των φοιτητών τους και αυτής της επιστημονικής κοινότητας, εντός ή εκτός της χώρας;
Διερωτώμαι, ειλικρινά, αν όλοι αυτοί οι “ειδικοί επιστήμονες του πληκτρολόγιου”, που απαξιώνουν, προσβάλουν και λοιδορούν με ευκολία, από καταχρηστική συνήθεια φρονώ, όσους τολμούν να εκφράσουν αντίθετη άποψη, έχουν κάποια ειδική γνώση; Γνώση η οποία τεκμαίρεται από τη συμμετοχή τους σε κάποιο ερευνητικό πρόγραμμα παραγωγής του συγκεκριμένου εμβολίου ή απλώς επιδίδονται σε αστεϊσμούς”, πουλώντας ανέξοδα ητην εξυπνάδα τους στην αχανή λεωφόρο του διαδικτύου. Ίσως έχουν αντίστοιχη επιστημονική διαδρομή ήτοι πιστώνονται δεκάδες δημοσιεύσεις σε ειδικά επιστημονικά περιοδικά και παρουσιάσεις σε αντίστοιχα συνέδρια. Ίσως πάλι κατέχουν τα απαραίτητα επιστημονικά εργαλεία, που απαιτούν οι περιστάσεις, για την ορθή ερμηνευτική προσέγγιση του ζητήματος, προκειμένου οι αδαείς άνθρωποι να αχθούν, με την πολύτιμη βοήθειά τους, στην επιθυμητή αλήθεια…
Σε κάθε περίπτωση, λόγοι ευγένειας που αφορούν στην αγωγή μου δεν μου επιτρέπουν να αναπαράξω τους αήθεις χαρακτηρισμούς και τα λεκτικά ατοπήματα που κοσμούν τις αναρτήσεις τους. Μόνο θλίψη, λύπη και αγανάκτηση προκαλούν στο μυαλό κάθε εχέφρονα πολίτη. Ας μου επιτραπεί, όμως, να επισημάνω ότι, δεν είμαστε στην εποχή του Γουτεμβέργιου ούτε στην εποχή της μιας φυλλάδας και του ενός συγγράμματος, αλλά στην εποχή του διαδικτύου. Με την ταχύτητα διασποράς και τον καταιγισμό πληροφοριών, όπου η ενημέρωση των πολιτών είναι άμεση, διάφανη, ποικίλη και ουσιαστική. Στο σημείο αυτό, όμως, επιτρέψτε μου να πω ότι άποψη έχουν κι αυτοί όχι γνώμη, προϋποθέτει και απαιτεί ειδική γνώση, όπως αυτή που κατέχουν οι μετέχοντες της ιατρικής παιδείας ή άλλου παρεμφερούς επιστημονικού πεδίου. Εκτός κι αν ομιλούμε για πανεπιστήμονες ήτοι τη μετενσάρκωση του τρισμέγιστου δασκάλου όλων, του Αριστοτέλη…
Αν, τώρα, ο χψζ “επιστήμονας του πληκτρολόγιου” ονομάζει την άποψή του γνώμη, το καταστάλαγμα της σκέψης κατά τον Πλάτωνα, τότε φοβούμαι ότι γίνεται θύμα της αλαζονείας της ημιμάθειας του. Σε κάθε περίπτωση, εγκλωβίζει και περιορίζει τα όρια της σκέψης του συνεπεία του γνωστού βραχυκυκλώματος ημιμάθειας και εγωισμού, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, στο οποίο χωράνε αριστεροί και δεξιοί, εφημερίδες και τηλεόραση, ορθόδοξοι και νεο-ορθόδοξοι, επιστήμονες κι όχι μόνο. Γι΄αυτό, όμως, είναι οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και η πλειάδα των ιατρών με το θάρρος της γνώμης, ήτοι οι ιεροφάντες της γνώσης, οι μύστες της αλήθειας, που δίνουν καθημερινά τη μάχη των χαρακωμάτων απέναντι σε ένα γιγάντιο επικοινωνιακό μηχανισμό. Οι άνθρωποι που σέβονται την ιερή αποστολή τους, υπηρετούν με πάθος,αυταπάρνηση και περισσή επιστημοσύνη την ιατρική επιστήμη, την δεοντολογία, την αλήθεια, την κοινωνία και τον άνθρωπο…
Οι ειδικοί με τον διακριτό επιστημονικό λόγο (όχι τις εμμονές, τις ακρότητες και τις υπερβολές που τελευταία κατακλύζουν τα τηλεοπτικά σαλόνια, σκορπώντας φόβο και τρόμο στο μυαλό και στις ψυχές των πολιτών) το επιβεβλημένο μέτρο, την απαιτούμενη ψυχραιμία και την τεκμηριωμένη γνώση. Που φωτίζουν με το λόγο τους τα μονοπάτια της σκέψης όλων των αδαών συμπολιτών μας, προκειμένου αυτοί, με τη σειρά τους, να αχθούν στην αλήθεια. Είναι δικαίωμα ασφαλώς όλων αυτών, να πιστεύουν ότι είναι ειδικότεροι έναντι όσων τολμούν να εκφράσουν ή να διατυπώσουν αντίθετη άποψη, να ζουν την αυταπάτη τους, όπως ασφαλώς όμως είναι δικαίωμα των άλλων να υποστηρίζουν την άποψή τους. Με τη ρητή, όμως, υποχρέωση όλων να ακούν τους ειδικούς, που ευτυχώς δεν περιορίζονται στη γνωστή ομάδα των ακαδημαϊκών, με το ανήκουστο αλαζονικό ύφος. Των ανθρώπων που τείνουν να χάσουν την εναπομείνασα αξιοπιστία τους, υπό το βάρος των αντικρουόμενων απόψεων, της ανέλεγκτης ματαιοδοξίας και των συνεχών διαψεύσεων των απόψεών τους. Ήτοι τα εξαπτέρυγα των τηλεοπτικών συχνοτήτων, που έγιναν η ουρά των τηλεοπτικών παπαγάλων, που συστηματικά σκορπούν τρόμο, φόβο και πανικό στην ελληνική κοινωνία…