Αυτό που έβλεπα από ψηλά ήταν πραγματικά μία κόλαση εκείνη την ημέρα. Παντού υπήρχαν μεγάλα μέτωπα από φωτιές και στο τέλος είδα ότι το μέτωπο προσεγγίζει τον οικιστικό ιστό της Βαρυμπόμπης και των Θρακομακεδόνων.
Εγώ βρισκόμουν στο σπίτι μέχρι και δύο τρία λεπτά πριν περάσει η φωτιά από το σπίτι. Μέχρι και τελευταία στιγμή προσπαθούσα με ένα λάστιχο να καταβρέξω τον περιβάλλοντα χώρο. Μόλις είδα όμως ότι το μέτωπο ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα σκέφτηκα να εγκαταλείψω γιατί φοβήθηκα για την ίδια μου τη ζωή. Ήμουν σίγουρος ότι το σπίτι μου είχε γίνει στάχτη.
Μέσα στην ατυχία μου στάθηκα τυχερός θα πει σήμερα αφού μπορεί το σπίτι του να έχει υποστεί σοβαρές ζημιές, ωστόσο το εσωτερικό δεν έχει καταστραφεί, όμως για την ώρα δεν είναι κατοικήσιμο.
Η ζωή είναι τέτοια που την αμέσως επόμενη στιγμή , με ψυχραιμία κάθισα και σκέφτηκα ότι κοίταξε να δεις , η ζωή έχει συνέχεια , η ζωή συνεχίζεται είμαι δυνατός και ό,τι και να έγινε θα τα καταφέρω.