Κύριε υφυπουργέ, αρχικά σας ευχόμαστε περαστικά και σύντομη ανάρρωση. Ευχόμαστε, βέβαια, να μην σας φερθούν οι προιστάμενοι σας, όπως μας φερθήκατε εσείς, σ’ εμάς, τους πυρονόμους υπ. γραφειου / πυροσβέστες, που δεν ασθενήσαμε ηθελημένα, όπως λένε οι κακές γλώσσες για εσάς, ενώ εσείς σπεύσατε να μας μειώσετε, να μας θεωρήσετε άχρηστους και ανίκανους, να εμποδίσετε και να απαγορεύεσετε την εξέλιξή μας, παρά τα χρόνια προσφοράς μας στους πολίτες της χώρας μας, με θυσίες αυταπάρνησης, εύφημες μνείες και αναγνώρηση από τον κόσμο, για τη προσφερθείσα μας υπηρεσία. Μπορέσατε όμως να προάγετε, με επιλεκτικό τρόπο, τους πυροσβέστες της αρεσκείας σας, με λιγότερα προσόντα και με λιγότερη προσφορά στο πυροσβεστικό έργο, με τρόπο πρωτόγνωρο στα χρονικά, για το ένστολο προσωπικό μας…
Είμαστε πυροσβέστες με ειδική εκπαίδευση, που πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός και τους οποίους μηδενίσατε και με τον τρόπο της απομόνωσης, τους κάνατε σχεδόν, άβουλους δημοσιουπαλληλίσκους, χωρίς κίνητρο και όρεξη για κάποια προσφορά, διότι έκαναν το λάθος να ασθενήσουν, αν και αθέλητα, κάποια στιγμή. Είμαστε άνθρωποι ατσάλινοι με δύναμη, γιατί δυνατός δεν ειναι αυτός που του έρχονται όλα ρόδινα. Δυνατός ειναι αυτός, που πέφτει και σηκώνεται πάλι και πολεμάει με τη φωτιά και ότι άλλο επιτάσσει το καθήκον του. Σας ευχόμαστε περαστικά και ελπίζουμε, αν και καθυστερημένα, να είστε δίκαιος, διότι πέρασε η εποχή, που η Σπαρτιάτες πετούσαν τα παιδιά με προβλήματα υγείας, στον Καιάδα… Όλοι μπορούν να προσφέρουν από τη θέση τους τα μέγιστα, αρκεί να υπάρχει κίνητρο και αναγνώριση, άνωθεν…
Μετά τιμής,
Ομάδα Αδικηθέντων Πυρονόμων