Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Όταν οι πολιτικοί ζητούν την ψήφο εμπιστοσύνης των πολιτών για να διαχειριστούν τις τύχες τους και της ανάπτυξη της χώρας, υποστηρίζουν πως έχουν τις λύσεις για όλα τα προβλήματα, πως είναι οι κατάλληλοι για να διαχειριστούν τα μεγάλα και κρίσιμα θέματα που θα προκύψουν.
Τι διαπιστώνει ο ταλαίπωρος αλλά και υπεύθυνος για τις πολιτικές επιλογές του πολίτης;
Ότι το πολιτικό σύστημα, όχι μόνο ήταν ανέτοιμο να αντιμετωπίσει ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο αλλά έχει και περίσσιο θράσος. Κάθε φορά, μετά από μία μεγάλη καταστροφή, οι πολιτικοί με υποκριτική σοβαρότητα λένε, πως ήρθε η ώρα να συζητήσουν για το πώς θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον μια παρόμοια συμφορά!
«Βρισκόμαστε στη δέκατη μέρα μίας πρωτοφανούς επίθεσης της φύσης με πολλές ταυτόχρονες φωτιές σε ολόκληρη τη χώρα, τη δύναμη των οποίων τροφοδότησε ένας πρωτοφανής καύσωνας αλλά και μία πολύμηνη ξηρασία» είπε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του. Με απλά λόγια, η φύση έκανε επίθεση κατά του… εαυτού της!!! Πάλι καλά όμως που δεν είπε ότι οι φωτιές προκλήθηκαν από επίθεση… εξωγήινων!
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ανέφερε για την Πολιτική Προστασία και την πρόληψη: «Δώσαμε 51 εκατ. φέτος και θα δώσουμε περισσότερα τα επόμενα χρόνια». Τι θα γινότανε αν δεν είχαν δοθεί αυτά τα εκατομμύρια; Θα καιγότανε όλη η Ελλάδα; Κι ακόμη: – Που δοθήκανε αυτά τα χρήματα; Ποιες υποδομές πρόληψης δημιουργήθηκαν; Γιατί απέτυχαν;
Αν αναλογιστούμε όλα όσα έχουν γίνει μετά την μεταπολίτευση έως και σήμερα από κυβερνήσεις που έδιναν υποσχέσεις για μια Ελλάδα ισχυρή, για οικονομική ευημερία, για ανάπτυξη και τόσες άλλες εύηχες υποσχέσεις, μόνο θλίψη θα νοιώσουμε.
Η οικονομική ευημερία έγινε χρεοκοπία, έγινε μνημόνια, έγινε οικονομική καταστροφή για εκατομμύρια Έλληνες.
Η ανάπτυξη που υποσχέθηκαν έφερε το κλείσιμο εργοστασίων, την μετάβαση στο εξωτερικό σπουδαίων επιχειρήσεων, συρρίκνωση του αγροτικού τομέα.
Ασφαλώς και υπήρξαν εκείνοι που κέρδισαν, που πλούτισαν. Όμως δεν ήταν ο απλός πολίτης, ήταν οι ημέτεροι…
Μια υπεύθυνη παράταξη, ένας υπεύθυνος πρωθυπουργός, πρώτο μέλημά του έχει, να ιεραρχεί, να σχεδιάζει και να εφαρμόζει μέτρα πρόληψης, είτε για πλημμυρικά φαινόμενα είτε για πυρκαγιές, προκειμένου να παρέχει ασφάλεια, στον μέγιστο δυνατόν βαθμό, στους πολίτες του.
Ήταν αυτό το ΠΡΩΤΟ μέλημα του πρωθυπουργού; Κι αν ήταν, γιατί απέτυχε παταγωδώς; Ποιοι ευθύνονται; Απάντηση σε αυτό το σημαντικό για τους Έλληνες πολίτες ερώτημα, ο πρωθυπουργός δεν έδωσε. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου είπε γενικά και αόριστα, ότι αυτό το ζήτημα θα εξετασθεί αργότερα.
Όμως ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του μετά τις πυρκαγιές, είπε και το εξής σημαντικό: «Προέχουν οι άμεσες παρεμβάσεις στα δάση. Δίνονται κίνητρα για την εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στην προσπάθεια. Πολύ σημαντική πρωτοβουλία ο θεσμός του ανάδοχου αναδάσωσης, όπου οι ιδιωτικές εταιρείες που έχουν τεχνογνωσία να αναλάβουν έργα αναδάσωσης και να παραδίδουν τελικό αποτέλεσμα στο κράτος».
Είναι οι ανάδοχοι της αναδάσωσης οι ωφελούμενοι της καταστροφής;Ενδιαφέρον θα έχει να μάθουν οι πολίτες, ποιες εταιρείες και ποιες ΜΚΟ θα λάβουν χρηματοδοτήσεις για να αναλάβουν έργα αναδάσωσης. Φυσικά οι δασάρχες, οι δασονόμοι, όλοι εκείνοι οι κρατικοί φορείς που είχαν (κι έχουν ακόμη) την ευθύνη των δασών, μπαίνουν σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα. Προέχουν οι ιδιωτικές εταιρείες που έχουν τεχνογνωσία. Οι δασολόγοι κι οι δασονόμοι είναι άσχετοι κατά τον κύριο πρωθυπουργό. Εμπιστοσύνη στους ιδιώτες εκείνους, που «αρμέγουν» την οικονομία της χώρας. Μιας χώρας που μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, κατρακυλά όλο και χαμηλότερα…
Τραγική η εικόνα των πολιτικών της χώρας.
Κανείς δεν επεσήμανε ότι υπάρχει ο κίνδυνος, αν δεν στηριχθεί η νεολαία μας, με κάθε δυνατόν τρόπο, για μια ακόμη φορά, όπως και την περίοδο των μνημονίων, να φύγει από την χώρα και να αναζητήσει ένα καλύτερο αύριο σε άλλες χώρες. Κι η Ελλάδα θα γίνει η φιλόξενη χώρα Ασιατών κυρίως, που μετά από λίγα χρόνια, θα έχουν λόγο στα δρώμενα της χώρας. Και γι’ αυτό, δεν θα φταίνε οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι, οι Εταίροι. Ευθύνη είχε έχει και θα έχει, το πολιτικό μας σύστημα.
Ας μην γίνει πραγματικότητα ποτέ, αυτό το εφιαλτικό σενάριο…