*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Προφανώς προϋπόθεση για την ανατροπή της παλαιάς τάξης πραγμάτων και την κοινωνική – πολιτική μεταλλαγή της χώρας, την οποία ευαγγελίζεται ο πρωθυπουργός με αιχμή την σημιτική αρμάδα, τα εξαπτέρυγα και τα λοιπά απολοιφάδια του πάλαι ποτέ ισχυρού ΠΑΣΟΚ, είναι η περαιτέρω ενίσχυση αυτής της παρουσίας στο κυβερνητικό γίγνεσθαι. Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την απόφαση του πρωθυπουργού να προχωρήσει στην επιλογή ενός ακόμη απόμαχου της κεντρικής σκηνής, του Σταύρου Μπένου, όταν ο χώρος υποτίθεται δημιούργησε τη δική του δεξαμενή πολιτικών στελεχών. Το περίφημο μητρώο πολιτικών στελεχών, να είχαμε να λέμε τώρα, από το οποίο θα αντλούσε τα κατάλληλα στελέχη, προσοντούχα άτομα με αυξημένα διακριτά επιστημονικά κι όχι μόνο χαρακτηριστικά, προκειμένου να επανδρώσει την κυβερνητική μηχανή με τους αντίστοιχους ανθρώπους. Δεν ξεχνώ βέβαια ότι μιλώ για το χώρο που χρόνια τώρα συντηρεί τη γνωστή παθογένεια, ήτοι επιλέγει αποτυχημένους πολιτευτές για κυβερνητικές θέσεις, φροντίζοντας για την οικογενειακή συνέχεια, αντί να επενδύει στη νέα γενιά στελεχών, με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται για την δυναμική εξέλιξης του χώρου και τη ριζική ανανέωσή του. Σε κάθε περίπτωση, η ως άνω επιλογή, φοβούμαι ότι κατέδειξε την απουσία τέτοιων στελεχών, συνιστά θαρρώ έμμεση ομολογία παντελούς απουσίας αντίστοιχης ποιότητας στελεχών. Αλήθεια, δεν έχει ο χώρος ενεργούς πολίτες, με αποδεδειγμένη ευαισθησία για την προστασία του πολιτιστικού κι όχι μόνο περιβάλλοντος, άλλως άτομα που διαθέτουν την πείρα και το όραμα για να πετύχουν αυτό που θέλουμε, όπως είπε ο πρωθυπουργός σήμερα για τον Σταύρο Μπένο? Ή εντέλει το προνόμιο αυτό το έχουν κατά τεκμήριο η Μενδώνη, ο Μπένος, ο Γεραπετρίτης, ο Σκέρτσος, ο Πιερακάκης και οποιοσδήποτε άλλος παράγων, απότοκος αυτής της κληρονομιάς με τις συγκεκριμένες παραστάσεις και το αντίστοιχο ιδεολογικοπολιτικό πρόσημο, περιμένει στη φυσούνα σαν έτοιμος από καιρό για τη μεγάλη υπέρβαση της ζωής του… *υγ) Δράττομαι της ευκαιρίας να πω ότι σέβομαι, θαυμάζω και τιμώ τους ανθρώπους που παραμένουν σταθερά προσηλωμένοι στην ιδεολογία τους. Τους ανθρώπους που τιμούν το αγωνιστικό κι όχι μόνο παρελθόν τους, δεν σηκώνουν σημαίες ευκαιρίας. Που με τη συνέπειά τους παραδίδουν μαθήματα πολιτικής ηθικής στις νέες γενιές ανθρώπων…Τα υπόλοιπα αφορούν στους αγιογράφους της εικόνας όλων αυτών των περαστικών από το χώρο και στους υμνογράφους των κυβερνητικών σαιτ με την εργολαβική συμπεριφορά, την κατανόησή σας…
*Πολιτικός Επιστήμων – Τ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός