*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Με θλίβουν οι φαρισαϊκές εκδηλώσεις και οι αντιπαραθέσεις κάποιων πολιτικών, οι οποίοι στον απόηχο της ανείπωτης τραγωδίας, σε πείσμα της αυτονόητης αλήθειας, επιλέγουν τον συμψηφισμό άλλως προτάσσουν την επικοινωνία κι όχι την ουσία των πραγμάτων.
Όσοι επαγγελματίες πολιτικοί διαρρηγνύουν από συνήθεια τα ιμάτιά τους, ενώ ταυτόχρονα αρνούνται, ως οφείλουν, δημόσια την αυτοκριτική. Δεν συνιστά απάντηση το επιχείρημα ότι η χώρα έχει γηρασμένο εξοπλισμό ήτοι καναντέρ κι όχι μόνο (θετική εξέλιξη η προχθεσινή ανακοίνωση για αγορά νέων σκαφών, ελικοπτέρων και πυροσβεστικών οχημάτων), προκειμένου να δικαιολογήσουμε τα αργά αντανακλαστικά των δομών του κρατικού μηχανισμού.
Τουναντίον αυτό συνιστά μια ακόμη βολική διαπίστωση, που εκθέτει όσους κυβέρνησαν αυτό τον τόπο, όσους στη διαδρομή του χρόνου διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα. Όλοι συνέβαλαν στην εξέλιξή του, όλοι έχουν ευθύνες για τη μη ανανέωση του απαραίτητου εξοπλισμού των δομών αυτών για την ενίσχυση του σπουδαίου έργου τους.
Οι ευθύνες, δυστυχώς, είναι πολλές, δεν κρύβονται πίσω από τις παρόλες και τις εκθέσεις ιδεών των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, ούτε το φθηνό τηλεοπτικό δεκάρικο των εκπροσώπων. Γιατί η μνήμη, όπου και να την αγγίξεις πονεί, λέει ο ποιητής.
Σε κάθε περίπτωση, η απόγνωση της φωνής των ανήμπορων πολιτών που φτάνει στα αυτιά μας, τις ώρες αυτές από τις τηλεοπτικές συχνότητες, συνιστά τρανή απόδειξη ότι οι “χρυσοκάνθαροι” του συστήματος ομιλούν περί άλλων. Είναι προφανές ότι σε τόσο κρίσιμες και οριακές στιγμές, όπως αυτές που βιώνουν οι άνθρωποι των φλεγόμενων περιοχών της χώρας, υπάρχουν άνδρες, όπως ο εικονιζόμενος πυροσβεστικός υπάλληλος, που με αυτοθυσία, ηρωισμό και αυταπάρνηση δικαιώνουν τον λόγο της ύπαρξής τους.
Ναι, μόνο αυτοί οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να διατυπώσουν γνώμη για τη ζωή, όχι οι κάθε λογής χαρτογιακάδες που επιδίδονται στους γνωστούς ανούσιους τηλεοπτικούς μονολόγους από την ασφάλεια των γραφείων τους ή το τηλεοπτικό στασίδι… ***υγ) Η συγκυρία δεν προσφέρεται για κομματική και πολιτική σπέκουλα, επιτάσσει συστολή και μέτρο, ψυχραιμία και σοβαρότητα…
*Πολιτικός Επιστήμων – Τ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός