Οι συνθήκες οι αναφερόμενες στό διεθνές ΔΙΚΑΙΟ ως καί αυτό της Θάλασσας καί τελούν εν ΙΣΧΥ διατελούν σεβαστές από όλα τά κράτη τού πλανήτη ανεπιφύλακτα σεβαστές πλήν Τουρκίας, η οποία Τουρκία κάθε μέρα πού περνά δείχνει πολεμική διάθεση προκειμένου νά εφαρμόσει τό δικό της, τό ξεκάθαρα αρπακτικό μνημόνιο, ονομαζοντάς το μάλιστα καί «διεθνές» αφού έγινε αποδεκτό καί από τούς προσωρινούς προθυπουργούς της Λιβύης.
Μάλιστα ο τρέχων προσωρινός έγινε υποδεκτός στήν ΑΓΚΥΡΑ, μέ τιμές εξωγήινου λες και ήταν… Γαλαξιάρχης. Πού θά ξανάβρισκε τέτοια μεγαλεία; Οι συνήθεις εδώ κακοήθεις διατείνονται ότι καί αυτός είναι ο λόγος πού ακόμα ζαλισμένος ο προσωρινός από τίς μεγαλειώδεις τιμές πού τού απονεμήθηκαν, άρχισε νά υπογράφει συμφωνίες μαμούθ πού μόνο προσωρινές δέν είναι, αφού λέγεται καθ ´ έξιν τό «ουδέν μονιμότερο τού προσωρινού».
Καί όλα δείχνουν πως ο προσωρινός θά συνεχίσει ακάθεκτος νά εφαρμόζει μέ τούς Τούρκους τό δικό τους «διεθνές δίκαιο». Καί νά τό διακηρρύτουν. Διεθνώς αφού είναι (γιά τήν ώρα) ακόμα τζάμπα.
Καί όλα αυτά διότι στίς διεθνείς συνθήκες δέν προβλέπονται κυρώσεις διά τούς «αντιφρονούντες». Οι όποιες δέ διαφορές αναφύονται θά πρέπει νά επιλύονται μέ συνομιλίες μεταξύ των διαφωνούντων ως πρός εφαρμογή αυτών (δές Ελλάδα-Τουρκία).
Ομως αυτό δέν αναιρεί τήν εν ΙΣΧΥ συνθήκη, είναι δέ γιά γέλωτα,όποιος, όπως ονειρεύεται η γειτόνισσα, αναίρεση.
Δι’ αυτές τίς διαφωνίες προβλέπεται προσφυγή στή Χάγη, διότι αυτός είναι καί ο λόγος ύπαρξης αυτού τού δικαστηρίου, είτε μας αρέσει είτε όχι, στό οποίο πρέπει άμεσα να προσφύγουμε έστω καί μονομερώς, Αφού όμως ασκήσουμε στο ακέραιο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με άμεση επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια παντού, ανακήρυξη ΑΟΖ επί του χάρτου της Σεβίλλης και εφόσον εξασφαλιστεί ότι δεν θά συμμετέχει Άγγλος δικαστής στήν σύνθεσή του. Ούτε ως αναπληρωματικόν μέλος.
Διότι προσφυγή στην Χάγη χωρίς προγενέστερη πλήρη άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία. Διότι η Χάγη αναγνωρίζει διακηρυγμένη εθνική κυριαρχία και όχι μελλοντική άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Προσφυγή στην Χάγη λοιπόν υπό την παρούσα κατάσταση, ισοδυναμεί με απεμπόληση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας όπως αυτά προκύπτουν από το διεθνές δίκαιο, το δίκαιο της θάλασσας και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Εάν η άλλη πλευρά δέν προσέλθει υπό αυτούς τους όρους,(πού δέν) αφού όλα έτσι δείχνουν, τότε είναι θέμα συνθηκών πού δέν προβλέπουν, επαναλαμβάνουμε, κυρώσεις στούς «αντιφρονούντες».
Πρέπει όμως νά προβλέπονται κυρώσεις, καί σκληρές μάλιστα, στούς «επιδειξίες κανονιοφόρων κλπ» μέσα σε συμμαχίες εφ´όσον υπάρχουν συμμαχίες. Αν τυχόν όχι, τότε γιατί υπάρχουν;
Οτι είναι νά γίνει λοιπόν νά γίνει τώρα.
Οι Τούρκοι στό κομπολόι τής πάρλας τους έχουν ρίξει, κλαψουρίζοντας (τό κλαψιάρικο τούς βγαίνει) προσφάτως καί τίς χάντρες των Ελληνικών εξοπλισμών πού (περιέργως αναβάλλονται) οταν αυτοί τελούν υπό παραλαβή Υ/Β εναέριων μέσων κλπ. γιά νά ισοφαρίσουν.
Ημείς (ξεδιψασμένοι ισως από τό αμίλητο νερό τού κλείδονα) τηρούμε άκρα τού τάφου ( κυριολεκτικά) σιγή, τήν ώρα που δημοσιογραφικές μέν όμως καθόλου γραφικές πληροφορίες ενημερώνουν γιά άγριο παζάρι ΗΠΑ καί Τούρκων μέ θέμα τί θά πάρουμε στήν Ανατολική ( γιά τήν ώρα μόνον) Μεσόγειο,
( αφού τό Αιγαίο τό έχουν σίγουρο) γιά νά καλύψουμε τά κενά της αποχώρησής σας,ως «πραγματικοί σας» σύμμαχοι όπου εσείς μας διατάξετε. Οι γερουσιαστές των ΗΠΑ πού συντάσσουν επιστολές πρός τήν κυβέρνησή τους.
Τέλος δέν πρέπει νά λησμονείται πώς η της προηγούμενης ηγεσίας Τραμπ άλα ξεκίνησε συμπίπτουσα χρονικά μετά τήν περίεργη επίσκεψη τού ραδιούργο Κίσιντζερ
στόν Λευκό Οίκο.