Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ, ο δίκαιος
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ, ο από Αριμαθαίας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 12 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, οι Ρωμαίοι
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΙΣ ΒΛΑΧΕΡΝΑΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ (ΠΑΡΑΜΟΝΗ) ΠΡΟΟΔΟΥ (ΕΞΟΔΟΥ) ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ του Αποστόλου
ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ
Αναλυτικά:
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ, ο δίκαιος
Ο Άγιος Ευδόκιμος γεννήθηκε στην Καππαδοκία από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας του ονομαζόταν Βασίλειος και είχε το αξίωμα του πατρικίου και η μητέρα του Ευδοκία. Το γιο τους Ευδόκιμο ανέθρεψαν όσο γίνεται σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Και ο Ευδόκιμος δεν άργησε να φέρει καρπούς. Από την παιδική του ακόμα ηλικία, μιμήθηκε τους γονείς του στη φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη, μοιράζοντας με απλοχεριά υλικά αγαθά για την ανακούφιση κάθε είδους δυστυχισμένων, προπάντων δε ορφανών και απροστάτευτων απόρων χηρών. Όταν ο Ευδόκιμος μεγάλωσε, διορίσθηκε από τον αυτοκράτορα Θεόφιλο (829) στρατοπεδάρχης στην Καππαδοκία και έπειτα στα χορσιανά σύνορα. Και στη θέση του αυτή, ο Ευδόκιμος υπήρξε πάντοτε ταπεινόφρων, δίκαιος και φιλάνθρωπος. Αλλά στο 33ο έτος της ηλικίας του πέθανε και η είδηση αυτή έφερε μεγάλη λύπη στις αναρίθμητες ψυχές που είχε ευεργετήσει. Όμως η δίκαιη ψυχή του Ευδόκιμου συναριθμήθηκε εκεί, όπου “οι δίκαιοι έκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη βασιλείς του πατρός αυτών, ο έχων ώτα άκούειν άκουέτω”1. Δηλαδή εκεί, όπου οι δίκαιοι θα δοξαστούν και θα λάμψουν σαν τον ήλιο, στη βασιλεία του ουρανίου Πατέρα τους. Όποιος, λοιπόν, έχει αυτιά και ακούει με ενδιαφέρον και εγκολπώνεται την αλήθεια, ας ακούει.
1. Ευαγγέλιο Ματθαίου, ιγ’ 43.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ γης ο καλέσας σε, προς ουράνιους σκηνάς, τηρεί και μετά θάνατον, αδιαλώβητον, το σώμα σου Άγιε· συ γαρ εν σωφροσύνη, και σεμνή πολιτεία, μάκαρ επολιτεύσω, μη μολύνας την σάρκα. Διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ, ο από Αριμαθαίας
Κηδευτής του Δεσπότη Χριστού. Απεβίωσε ειρηνικά. (Ματθ. κζ· 57, 59).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 12 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, οι Ρωμαίοι
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΙΣ ΒΛΑΧΕΡΝΑΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ (ΠΑΡΑΜΟΝΗ) ΠΡΟΟΔΟΥ (ΕΞΟΔΟΥ) ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Ο Σ. Εύστρατιάδης για το γεγονός αυτό γράφει τα έξης: “Κατά την ήμέραν ταύτην έξήγετο εκ του σκευοφυλακίου της μεγάλης εκκλησίας ο τίμιος σταυρός, περιήγετο ανά την πόλιν και έξετίθετο εις διαφόρους ναούς προς προσκύνησιν και άγιασμόν των πιστών και πάλιν άπετίθετο εις το σκευοφυλάκιον. Εις τους κώδικας τα του τιμίου σταυρού προεόρτια αναγράφονται και άρχονται από της πρώτης Αυγούστου, η δε κατά την προεόρτιον ταύτην άνάμνησιν ύμνογραφία είναι πλούσια και κείται ανέκδοτος εις πολλούς Κώδικας· και ίνα μόνον εις τους κατ’ αυτήν συντεθέντας Κανόνας περιορισθώ, σημειώ Κανόνα του Θεοφάνους (εν τοις Κωδ. 368 φ. 3636,1568 φ. 3α Παρισίων και Ω 147 Λαύρας), του Γεωργίου Νικομήδειας (εν τοις Κωδ. 1567 φ. 240 6,13φ 351 α Παρισίων και Θ 32 φ. 344α, Δ 12 φ. 273α, 1135 φ. 333α και Ω 147 φ. 368α Λαύρας), έτερον του αυτού Γεωργίου Νικομήδειας φέροντα ακροστιχίδα “Σταυρώ γεγηθώς έξάδω θείον μέλος Γεώργιος” (εν τω Παρισινώ Κωδ. 13 φ. 352 6 και τω της Λαύρς Θ 33 φ. 5). Εις τους αυτούς δε Κώδικας και άλλους Στιχηρά πολλά, Ίδιόμελα, Καθίσματα κλπ.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.
Τον Τίμιον Σταυρόν, το σωτήριον όπλον, δεξώμεθα πιστοί, καθαρά διανοί· προέρχεσθαι μέλλει γαρ, θείαν χάριν δωρούμενος, και ίώμενος, ψυχών ομού και σωμάτων, τα νοσήματα, δι’ ενεργείας αρρήτου, Χριστού του θεού ημών.
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ του Αποστόλου
Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα στις 14 Νοεμβρίου. Το Άγιο λείψανό του μετακομίστηκε από την Ιεράπολη στην Πάφο της Κύπρου, και συγκεκριμένα σ’ ένα χωριό κοντά σ’ αυτή, Αρσινόη ή Άρσος λεγόμενο. Εκεί οικοδομήθηκε Ναός στο όνομα του Αποστόλου Φιλίππου, που σώζεται μέχρι σήμερα. Στο Ναό αυτό κατέθεσαν το άγιο λείψανο του Αγίου, που μέχρι και σήμερα επιτελεί θαύματα, σ’ όσους προσέρχονται με πίστη.
ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ
Ο Νεομάρτυρας αυτός ήταν από την Κρήτη και γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς. Είκοσι χρονών βρέθηκε στη δούλεψη ενός Τούρκου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Κάποια νύκτα, ο Τούρκος αυτός, θέλησε να εκμεταλλευτεί το νεαρό. Τότε ο ευσεβής νέος αρνήθηκε και πάνω στην απελπισία του μαχαίρωσε τον Τούρκο με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει. Την επομένη μέρα οι φίλοι του σκοτωμένου Τούρκου, μόλις άκουσαν το γεγονός, συνέλαβαν το νεαρό χριστιανό και τον πήγαν στον δικαστή. Αλλά επειδή δεν υπήρχε μαρτυρία σε βάρος του, τον άφησαν ελεύθερο. Μετά δύο μέρες όμως, τον συνέλαβαν πάλι και αφού τον βασάνισαν σκληρά, ομολόγησε όλη την αλήθεια. Τότε ο δικαστής του πρότεινε, για να σώσει τη ζωή του, ν’ αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνος. Ο Νεομάρτυρας απέρριψε την πρόταση του δικαστή και με θάρρος ομολόγησε πώω γεννήθηκε, είναι και θέλει να πεθάνει χριστιανός. Τότε μια από τις μέρες του Ιουλίου το 1811, τον θανάτωσαν με απαγχονισμό. Δύο μέρες έμεινε το τίμιο λείψανό του στην κρεμάλα, κατόπιν το κατέβασαν και το έχωσαν στην άμμο.