Η σταφίδα είναι ένα ιστορικό, εμβληματικό προϊόν της πατρίδας μας που έχει στηρίξει γενιές και γενιές. Εσχάτως όμως τα προβλήματα των σταφιδοπαραγωγών είναι ανυπέρβλητα και το πολύτιμο αυτό αγαθό μένει αδιάθετο. Αυτό είναι ένα πρόβλημα όχι μόνο για τους παραγωγούς και τις οικογένειές τους, αλλά και για την εθνική οικονομία γενικότερα.
Γεγονός που φαίνεται να το έχει κατανοήσει ο υπουργός αγροτικής ανάπτυξης Σπήλιος Λιβανός, ο οποίος αποδεικνύεται εξαιρετικά μεθοδικός και εφευρετικός, στα πλαίσια των καθηκόντων του. Διότι έως σήμερα έχουμε συνηθίσει τους πολιτικούς να είναι εφευρετικοί για την εξυπηρέτηση των προσωπικών τους συμφερόντων.
Ο Σ. Λιβανός όμως φαίνεται ότι έχει αντιληφθεί πλήρως την σημασία του λειτουργήματός που επιτελεί και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Καλό θα είναι να τον αντιγράψουν κάποιοι συνάδελφοι του, διότι ο άνθρωπος αυτός αποδεικνύει ότι τα προβλήματα όντως μπορούν να λυθούν εάν υπάρχει η πολιτική αποφασιστικότητα και εάν ο εκάστοτε υπουργός καταναλώνει φαιά ουσία για το δημόσιο συμφέρον.
Ο υπουργός αγροτικής ανάπτυξης λοιπόν, έστειλε ένα σκασμό επιστολές στο μισό υπουργικό συμβούλιο, απαιτώντας να γίνουν τα δέοντα προκειμένου η ποσότητα της σταφίδας να απορροφηθεί άμεσα, αντί άλλων προϊόντων, π.χ. για τις ένοπλες δυνάμεις.
Και όντως, υπάρχουν τόσοι τομείς, όπως κέντρα φιλοξενίας, προγράμματα σίτισης, φυλακές, σχολικά γεύματα, που μπορούν να απορροφήσουν το σύνολο της παραγωγής.
Είναι λοιπόν αδιανόητο να εισάγουμε βασικά διατροφικά είδη από την Τουρκία και να τα διαθέτουμε εντός Ελλάδας, όταν μπορούμε με τέτοιες, έξυπνες λύσεις, να βοηθήσουμε τον έλληνα παραγωγό, την ελληνική οικονομία, και να βελτιώσουμε το ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών το οποίο αποτελεί και την διαχρονική κακοδαιμονία των οικονομικών αποτελεσμάτων. Απόλυτα ορθή λοιπόν η ενέργεια του Σπήλιου Λιβανού, ελπίζουμε να βρει μιμητές.