Πρέπει πλέον ύστερα από τόσα ( διπλωματικά) στραπάτσα,κυρίως στό Κυπριακό αλλά καί στό Θρακικό, στις διαιτησίες πού προσφεύγουμε από κοινού με την Τουρκία, νά έχουμε καταλάβει ότι οι Τούρκοι ποτέ δέν θά συναινούσαν εάν πρωτίστως δέν έβλεπαν την απόφαση ήτις θα κοινοποιούσε η κάθε μορφής διαιτησία.
Το ζήσαμε μέ τό σχέδιο Ανάν, οποίον αρχικό σχέδιο μέ τά 10 σημεία του όταν τό διάβασαν οι Τούρκοι, αφηνίασαν, όμως μετά διήμερον ήρεμοι αποδέχθηκαν τήν διαιτησία. Τί άραγε νά μεσολάβησε; Πού βρισκόταν ο δικός ΥΠΕΞ ο εκ των υστέρων ως εν υπνώσει ευρισκόμενος αποδείχτηκε;
Γιατί μετά τα δημοψηφίσματα όχι μόνον δέν αποσύρθηκε της πολιτικής παντελώς αλλά τουναντίον επιδίωξε όχι μόνο νά αρχηγέψει αλλά καί να πρωθυπουργέψει πράγματα που πέτυχε με τά γνωστά αποτελέσματα! Τά καταστροφικά.
Πού βρισκόταν το ΥΠΕΞ οταν η Τούρκία κατά κάθε ωμή παράκαμψη της Λωζάννης επετύγχανε τέτοια απόφαση; Οποίαν απόφαση εκ των προτέρων εγνώριζαν ως αυτό απεδείχθη; Ούτε τότε γνώριζαν στο ΥΠΕΞ οτι στη σύνθεση τού ΕΔΑΔ μετέχουν Άγγλοι, Γερμανοί ως τακτικά αλλά καί ως αναπληρωτικά μέλη αυτού του δικαστηρίου; Ενός δικαστηρίου, πού είδε μόνο τούς μουφτήδες της θράκης αλλά δέν διέκρινε Κούρδους;
Δεν έπρεπε κάποιος να τούς πεί ότι τό αντικείμενο τού δικαστηρίου των καλύπτει όλο τό φάσμα μειονοτήτων στην Γηραιά; Ότι κάθε απόφασή τους πρέπει νά καλύπτει μόνον τίς εκτός συνθηκών προκύπτουσες διενέξεις καί όχι τίς μονομερώς εγείρουμε ΕΔ τοιαύτες;
Σήμερα οι Τούρκοι ακούνε για προσφυγή στό διεθνές δικαστήριο της Χάγης γιά τόν ορισμό υφαλοκριπίδων στό Αιγαίο καί αφηνιάζουν. Αφηνιάζουν γιατί δέν τούς έδειξαν τί θά γράφει η απόφαση; Ή επειδή τούς την έδειξαν; Συνεπώς αφού κάθε Ελληνική θέση στά Ελληνοτουρκικά έπρεπε να περιέχει, αν όχι να αρχίζει μέ τίς λέξεις ΚΟΥΡΔΟΙ ΧΑΓΗ, τούτο δέν συνέβαινε, αλλά ούτε καί συμβαίνει.
Μήπως πρέπει επιτέλους το ελληνικό ΥΠΕΞ να αρχίσει να λειτουργεί ως υπουργείο εξωτερικών της Ελλάδος και όχι προώθησης οποιονδήποτε αλλότριων συμφερόντων;
Μέ τό Καλαματιανό, συρτάκι και τίς ξεφτιλισμένες ζεϊμπεκιές μέ τούς Τούρκους πουθενά δεν πας όταν έχεις μπροστά σου Αγγλοσάξωνες χοντρά ταϊσμένους.