“Το δικαίωμα να λες τη γνώμη σου δεν συνεπάγεται αυτόματα το δικαίωμα να σε παίρνουν στα σοβαρά” Ηubert Humphrey, 1911-1978, Αντιπρόεδρος ΗΠΑ…
*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Η σκηνή της χώρας βρίθει από απίθανους κομπάρσους ήτοι επίδοξους πηδαλιούχους του εθνικού σκάφους, που φιλοδοξούν, ως άλλος Μωυσής, να μας οδηγήσουν μια μέρα με ασφάλεια στη στεριά. Αυτούς που υποδύονται τον άτεγκτο θεό, που κρίνουν με έπαρση εκ του ασφαλούς τον άλλο. Αυτούς που κατηγοριοποιούν αυθαίρετα και αδιαφορούν για το δικαίωμα του άλλου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα και τα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας μας. Αντί, όμως, οι “λαθρεπιβάτες” του χώρου να αναλώνουν το χρόνο τους φλυαρώντας, χάριν της επιβεβαίωσης της εύθραυστης ανωτερότητάς τους, καλό είναι να αποκτήσουν μέτρο. Όχι τίποτε άλλο, θα προσφέρουν σημαντικότερη υπηρεσία στον άνθρωπο που τους άνοιξε την πόρτα και στο χώρο που εσχάτως ακολουθούν. Γιατί την ώρα που ελλοχεύουν τόσοι κίνδυνοι για την χώρα, δεν χωρούν οι ανόητες κατηγοριοποιήσεις και οι φθηνοί διαχωρισμοί των πολιτών. Προέχει η συνοχή, η πίστη και η ηρεμία του ελληνικού λαού, όχι η κομματική σπέκουλα από άτομα με τη δική τους ετερογενή ιδεολογική αφετηρία, σύνθεση και διαδρομή. Η ιδεολογία του χώρου, που εσχάτως υπηρετούν και προσπαθούν να μας πείσουν ότι τάχα πιστεύουν, ανέκαθεν ήταν προσηλωμένη στο εθνικώς ορθό, το αληθές και το πρέπον. Κανείς, λοιπόν, δεν έχει το δικαίωμα να επενδύσει σε λάθος αντανακλαστικά, ούτε συνεπώς, συνακόλουθα, να υπονομεύσει την κοινωνική ηρεμία και συνέχεια των Ελλήνων. Συνεπώς, δεν βλέπω γιατί κάποιοι έχουν το δικαίωμα να πουν τι είναι σωστό και τι λάθος, άλλως να αποφασίζουν ποιος είναι πατριώτης και ποιος όχι…
Αυτός που έχει την τιμή και την εντολή της διακυβέρνησης μιας χώρας, ανεξάρτητα από την ιδεολογία του, κυβερνά προσωρινά κι όχι μόνιμα. Είναι εκεί για να υπηρετεί με απόλυτο σεβασμό το Σύνταγμα, τον νόμο και την δημοκρατία. Να εργάζεται για την πρόοδο της κοινωνίας και να προάγει, ως οφείλει, τα συμφέροντα της χώρας και του έθνους. Όχι να εκβιάζει τη συμμετοχή των πολιτών με τα γνωστά τεχνάσματα περνώντας από το μαστίγιο στο καρότο, ούτε να εκδίδει πιστοποιητικά πατριωτισμού και να κατηγοριοποιεί τους πολίτες, διχάζοντας το λαό και το φρόνημά του. Είναι δικαίωμα του καθενός να αυτοπροσδιορίζεται, να επιλέγει τον τρόπο και τον χρόνο αντίδρασης έναντι της όποιας απειλής. Μεγάλωσα σε μια εποχή με υψηλά προτάγματα, διαφορετικές αισθητικές και πολιτικές απαιτήσεις. Μια εποχή που άφησε έντονα χαραγμένο το αποτύπωμά της στο μυαλό μου, στην ψυχή μου και στην ιστορία της χώρας. Μια εποχή με διαφορετική κουλτούρα και αισθητική, άλλη ηθική και ποιότητα ανθρώπων. Γι’ αυτό τον λόγο τόσο τα ναι όσο και τα όχι της ζωής μου είναι το ίδιο υπεύθυνα. Τα διατρέχει το ίδιο αίσθημα ευθύνης, είναι το ίδιο καθαρά, το ίδιο ουσιαστικά. Δεν χρήζουν ερμηνείας, πολλώ δε μάλλον δεν τελούν υπό την αίρεση της βούλησης, της επιθυμίας και της απειλής κανενός, είναι ολότελα δικά μου όπως και η ευθύνη που τους αναλογεί. Για τούτο κάθε χρόνο λαμβάνω το εμβόλιο κατά της γρίπης και κατά του πνευμονιόκοκκου, τηρώντας με θρησκευτική ευλάβεια τα μέτρα υγιεινής προστασίας και τις σχετικές συστάσεις της πολιτείας, ήτοι τα εγκεκριμένα εμβόλια κι όχι αυτά που χορηγούνται με προσωρινή άδεια εκτάκτου ανάγκης…
*Πολιτικός Επιστήμων – Τ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός