Γραφει ο Γιώργος Βενετσανος
Εθνική οδός Αθηνών Κορίνθου στο ύψος του αεροδρομίου Ελευσίνας, η εθνική γεμάτη αυτοκίνητα που τρέχουν με υψηλές ταχύτητες όταν βλέπουμε ανάμεσα από τα αυτοκίνητα ένα τσούρμο πιτσιρικάδων, με το μεγαλύτερο να είναι περίπου 12 και το μικρότερο 4, ίσως και μικρότερο να διασχίζουν τον δρόμο, να σκαρφαλώνουν πανω στο τσιμεντένιο κρηπίδωμα και να κρέμονται σαν τσαμπιά, περιμένοντας ποτέ και αν αδειάσει το ρεύμα καθόδου της εθνικής οδού για να περάσουν απέναντι προς την πλευρά της χαλυβουργικής.
Πιο επικίνδυνη ακροβασία δεν έχω ξαναδεί. Να διασχίζουν μια οδό που η λιγότερη ταχύτητα που έχουν τα αυτοκίνητα είναι 80 χιλιόμετρα, αν κάποιο από τα πιτσιρίκια στραβοπατούσε έτσι όπως τα έσερναν τα μεγαλύτερα, θα προλάβαινε οδηγός να σταματήσει χωρίς να τα χτυπήσει; Αμφίβολο μια και τι ζιγκ ζαγκ που έκαναν αναμεσα στους εποχούμενους τα έκρυβε από τα πίσω οχήματα.
Πλησιάζοντας είδα ότι είναι παιδιά Ρόμα, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα άλλο εκτός από το ότι οι γονείς τους τα αφήνουν ανεξέλεγκτα και εκτεθειμένα σε τέτοιο μεγάλο κίνδυνο και μαζί με αυτά και τους οδηγούς, που νομίζουν ότι έχουν την ασφάλεια του τσιμεντένιου κρηπιδώματος και ξαφνικά από το πουθενά βλέπουν να πετάγεται μπροστά τους ένα τσούρμο πιτσιρίκια και να διασχίζουν την άσφαλτο, πιο μεγάλος εφιάλτης για οδηγό δεν υπάρχει.
Δεν ξέρω ποιος είναι υπεύθυνος για αυτό το τμήμα της εθνικής οδού, πάντως κάτι πρέπει να γίνει και γρήγορα, και αν οι γονείς τους δεν ενδιαφέρονται για τις ζωές των παιδιών τους, η πολιτεία μέσω των οργάνων της είναι υποχρεωμένη να επέμβει για την προστασία των παιδιών καθώς και όλων όσων διασχίζουν καθημερινά αυτόν τον δρόμο και οι οποίοι καλά θα κάνουν μέχρι να λειτουργήσει η πολιτεία, να έχουν μάτια ορθάνοιχτα για να μην βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Δεν κακολόγο τα παιδιά, αυτά πάνω στο νεαρό της ηλικίας τους δεν καταλαβαίνουν τον κίνδυνο, οι μεγαλύτεροι όμως που έπρεπε να τα νουθετούν γιατί τα αφήνουν να έχουν τέτοιες συμπεριφορές, άρα αν κάποιοι πρέπει να τιμωρηθούν είναι οι γονείς τους, αν αξίζουν να έχουν αυτό το τίτλο, που πολύ αμφιβάλλω.