*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Ενώ το πολιτικό σύστημα εκφράζει συντεταγμένα την ευγνωμοσύνη του προς το υγειονομικό/νοσηλευτικό προσωπικό της χώρας, για την συμβολή του στην αντιμετώπιση της πανδημίας, υπάρχει ένας απίθανος κοινοβουλευτικός που στοχοποιεί το νοσηλευτικό προσωπικό για τα κακώς κείμενα του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Αναζητώντας, λοιπόν, από περιέργεια το βιογραφικό του σημείωμα μαθαίνω ότι, ο εν λόγω τιμητής των παρεχόμενων υπηρεσιών του δημόσιου νοσοκομείου και της προσφοράς του προσωπικού του, είναι ιδιώτης ιατρός με ειδικότητα τη γενική χειρουργική και ασκεί την ιατρική στο Βόλο και στον Αλμυρό Μαγνησίας, όπου δηλώνει την επαγγελματική του στέγη, και ταυτόχρονα διευθυντικό στέλεχος σε κάποιο ιδιωτικό θεραπευτήριο του Βόλου. Θέλοντας μάλιστα να προϊδεάσει την κοινωνία γι΄αυτό που έρχεται, βάζει στο τραπέζι και την αξιολόγηση του προσωπικού. Υποδυόμενος δε με απίστευτο θράσος τον “Ηρακλή του Στέμματος”, μάχεται για τις επικοινωνιακές εντυπώσεις κι όχι την ουσία των προβλημάτων που ταλανίζουν το επιβαρυμένο σύστημα υγείας…
Πιστεύει ότι η κρατούσα εικόνα των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας, με τα πολλά οργανικά κενά, την ανύπαρκτη υποδομή και τη γνωστή υποχρηματοδότηση, θα ξεπεραστεί ως δια μαγείας αν οι πολίτες αποδεχθούν το αστείο αφήγημά του ή πιστέψουν ότι για τα κακώς κείμενα του εθνικού συστήματος υγείας φταίνε οι νοσηλευτές /ριες της χώρας. Μια περίοδο που το εθνικό σύστημα υγείας έδωσε εξετάσεις, πέτυχε να μείνει εντέλει όρθιο. Μια περίοδο που η κοινωνία, σύμφωνα με την Ελληνική στατιστική υπηρεσία, πληρώνει ακόμη υψηλό κοινωνικό κόστος (ανεργία, φτώχεια, δυστυχία, κοινωνικός αποκλεισμός). Μια περίοδο που το σύστημα υγείας περιθάλπει με περισσή συνέπεια και φροντίδα τους παρίες της σύγχρονης κοινωνίας. Η φτώχεια, βλέπεις, και τα παράγωγά της, η σύγχρονη πληγή της κοινωνίας και του ανθρώπινου πολιτισμού, είναι ακόμη εδώ. Παραμένει παρούσα και διαπερνά οριζόντια την κοινωνία μας, ιδιαίτερα στην περιφέρεια με τον αποδιαρθρωμένο/εγκαταλελειμμένο πρωτογενή τομέα παραγωγής, τον αποδεκατισμένο παραγωγικό ιστό και τις λιγοστές ευκαιρίες απασχόλησης. Δεν έχουν όλοι αγαπητέ την ευκαιρία πρόσβασης ήτοι εύκολης αγοράς των υπηρεσιών υγείας του ιδιωτικού τομέα…
Συνεπώς, το εθνικό σύστημα υγείας και οι άνθρωποι του, με τις παραδεκτές αδυναμίες και τις κατάγεγραμμένες παραλείψεις του σε επίπεδο οργάνωσης και υποδομών, θέλουν έμπρακτη στήριξη κι όχι ανάθεμα. Στην χώρα, ευτυχώς, υπάρχει ακόμη ελπίδα, δεν έχουν καταρρεύσει όλα, ούτε οι λέξεις έχασαν ξαφνικά το περιεχόμενό τους. Πως αλλιώς να εξηγηθεί η δημόσια κατακραυγή της απόπειρας του ως άνω κοινοβουλευτικού, να μειώσει με σκοπό την προσφορά των ανθρώπων που μάχονται με ξεχωριστή αυταπάρνηση δίπλα στο πλευρό του ιατρικού /επιστημονικού προσωπικού. Αυτό, όμως, που είναι βέβαιο είναι ότι, ο ίδιος πλέον εισπράττει ήδη την αποδοκιμασία της κοινωνίας, ήτοι όλων όσων απαιτούν διαφορετική οπτική αντίληψη στο χώρο της πολιτικής, αξιώνουν περισσότερη κοινωνική ευαισθησία και υπευθυνότητα από μέρους του πολιτικού προσωπικού. Δυστυχώς γι΄αυτόν και τις πεποιθήσεις του, να μας αποσαφηνίσει ποιο ιδεολόγημα πρεσβεύει, οι πολίτες παίρνουν αποστάσεις από τον ιδιότυπο πολιτικό σύγχρονο λαϊκισμό, αξιώνουν πολιτική φωνή και δράση με περίσσευμα κοινωνικής ευαισθησίας…
*Πολιτικός Επιστήμων – Τ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός